زبُور

بَخشِ ۱۳۹

هیچ چِیز از نظرِ خُدا تاشه نِییه

بَلدِه سردِستِه خانِنده ها. زبُورِ داوُود.

۱اَی خُداوند، تُو مَره آزمایش کدے و شِنَختے؛

۲تُو از شِشتون و باله شُدون مه خبر دَری،

و فِکرای مَره از دُور مِیدَنی.

۳تُو راه-و-رفتار و اِستراحت کدون مَره دَ دِقَت اِمتِحان کدے

و از تمامِ راه های مه باخبر اَستی.

۴حتیٰ پیش ازی که یَگو توره دَ زِبون مه بییه،

اَی خُداوند، تُو اُو ره کامِلاً مِیدَنی.

۵تُو از پیشِ رُوی و از پسِ پُشت چاردَور مَره گِرِفتے

و دِست خُو ره دَ بَلِه مه ایشتی.

۶ اِی رقم شِناس بَلدِه مه کَلو حَیرَت‌آوَر اَسته،

و امُوقَس بِلند که دَزشی رسِیده نَمِیتنُم.

۷از گِیرِ روحِ تُو دَ کُجا بورُم؟

و از حُضُور تُو دَ کُجا دُوتا کنُم؟

۸اگه دَ آسمو بورُم، تُو دَ اُونجی اَستی؛

و اگه دَ عالمِ مُرده ها جاگه اَندَزُم، دَ اُونجی ام تُو اَستی.

۹اگه دَ سرِ بال ھای سَحر سوار شُده پَرواز کنُم

و دَ دُورتَرِین گوشه های دریا جای بِگِیرُم،

۱۰حتیٰ دَ اُونجی ام دِست تُو مَره راهنُمایی مُونه

و دِستِ راست تُو مَره محکم مِیگِیره.

۱۱اگه بُگیُم: ”یقِیناً ترِیکی مَره مُوپوشَنه

و روشَنی چارطرف مه دَ شاو تبدِیل مُوشه،“

۱۲حتیٰ ترِیکی ام دَ پیشِ ازتُو ترِیک نِییه،

بَلکِه بَلدِه تُو شاو رقمِ روز، روشو یَه،

چراکه ترِیکی و روشَنی بَلدِه تُو یگ اَسته.

۱۳تُو اعضای داخِلِ جِسم مَره بافت دَدی؛

تُو مَره دَ رَحمِ آبِه مه شکل دَدی.

۱۴ما تُو ره شُکر-و-سِپاس مُوگیُم، چراکه ما باهَیبَت و عجِیب جور شُدیم؛

کارای تُو حَیرَت‌آوَر اَسته،

جان مه اِی ره خُوب مِیدَنه.

۱۵استُغونای مه از تُو تاشه نَبُود

وختِیکه دَ جای تاشه جور مُوشُدُم،

دَ غَیتِیکه دَ غَوُجی زمی شکل مِیگِرِفتُم.

۱۶چِیمای تُو جِسمِ شکل ناگِرِفتِه مَره دِیده؛

دَ کِتاب تُو تمامِ روزای نوِشته بُود که بَلدِه مه مُقرَر شُدُد،

وختِیکه حتیٰ یکی ازوا ام وجُود نَدَشت.

۱۷اَی خُدا، فِکرای تُو بَلدِه مه چِیقَس بااَرزِش اَسته!

تِعدادِ ازوا چِیقَس کَلو اَسته.

۱۸اگه اُونا ره حِساب کنُم، از ریگ کده کَلوتَر اَسته.

وختِیکه بیدار مُوشُم، ھنوز دَ حُضُورِ ازتُو حاضِر اَستُم.

۱۹خُدایا، کشکِه تُو شرِیرو ره بُکُشی؛

اَی آدمای خُونریز، از مه دُور شُنِید!

۲۰کسای که دَ بارِه تُو تورای بَد مُوگیه،

اُونا دُشمنای تُو اَسته که نام تُو ره دَ مقصدِ باطِل مِیگِیره.

۲۱اَی خُداوند، آیا کسای که از تُو بَد مُوبره، ما ازوا بَد نَمُوبرُم؟

و کسای که دَ خِلاف تُو باله مُوشه، ازوا نفرَت نَمُوکنُم؟

۲۲ما قد نفرَتِ کامِل ازوا بَد مُوبرُم

و اُونا ره دُشمون خُو حِساب مُونُم.

۲۳اَی خُدا، مَره آزمایش کُو و دِل مَره بِنَخش؛

مَره اِمتِحان کُو و فِکرای پَریشان مَره بِدَن.

۲۴توخ کُو، که اگه دَزمه کُدَم راهِ فِساد وجُود دَره،

مَره دَ راهِ اَبَدی هِدایت کُو.