۱بیل که خُدا باله شُنه و دُشمنای شی تِیت‌پَرَک شُنه
و کسای که از شی بَد مُوبره، از حُضُورِ ازُو دُوتا کنه.
۲امُو رقم که دُود گُم-و-گُل مُوشه،
امُو رقم اُونا ره گُم-و-گُل کُو؛
و امُو رقم که مُوم دَ پیشِ آتِش آو مُوشه،
بیل که آدمای شرِیر ام امُو رقم دَ حُضُورِ خُدا نابُود شُنه.
۳لیکِن آدمای عادِل خوش بَشه
و دَ حُضُورِ خُدا خوشحالی کُنه،
حتیٰ از خوشی دَ کالای خُو جای نَشُنه.
۴بَلدِه خُدا سرُود بِخانِید، دَ سِتایشِ نامِ ازُو سرُود بِخانِید،
اُو ره که دَ بَلِه آوُر ها سوار اَسته، قد آوازِ بِلند سِتایش کُنِید؛
نامِ ازُو خُداوند اَسته، دَ حُضُورِ ازُو خوشی کُنِید.
۵آتِه یَتِیما و دادرَسِ خاتُونوی بیوه
خُدا اَسته دَ جایگاهِ مُقَدَّس خُو.
۶خُدا بےکسا ره خانه مِیدیه که جای-دَ-جای شُنه
و بَندی ها ره آزاد کده دَ کامیابی مِیرسَنه؛
لیکِن آدمای سرکَش دَ زمِینِ خُشک-و-سوزان جای-دَ-جای مُوشه.
۷اَی خُدا، وختِیکه تُو پیشِ رُوی قَوم خُو رفتی،
غَیتِیکه دَ بیابو حَرکت کدی، سِلاه
۸زمی لرزِید و آسمو دَ بارِیدو شُد،
دَ حُضُورِ خُدا، خُدای کوهِ سِینا،
دَ حُضُورِ خُدا، خُدای اِسرائیل.
۹اَی خُدا، تُو بارِشِ پِرَیمو بارَندی
و میراث خُو ره که خار-و-زار بُود، تازه-و-اُستوار کدی؛
۱۰جماعت تُو دَزُو جای-دَ-جای شُد.
اَی خُدا، تُو از خُوبی های خُو بَلدِه مردُمِ مُحتاج هر چِیز تَهیه کدی.
۱۱خُداوند حُکم کد:
خاتُونوی که خوشخبری اَوُرد یگ جمعیَتِ کٹه بُود.
۱۲پادشایونِ لشکرها گُریز کده دُوتا کد؛
خاتُونوی که دَ خانه مَندُد وُلجه ره تقسِیم کد؛
۱۳اگرچِه اُونا دَ قوتونا خاو مُوکد،
ولے رقمِ کَوتری شُد که بال های شی قد نُقره پوشَنده یَه
و پَر های شی قد طِلّای سُرخ.
۱۴وختِیکه قادِرِ مُطلَق پادشایو ره دَ اُونجی تِیت‌پَرَک کد،
رقمی بُود که دَ کوهِ صَلمون بَرف بارِیده بَشه.
۱۵اَی کوهِ قِیل، اَی کوهِ باشان؛
اَی کوهی که قُله های بِلند دَری، اَی کوهِ باشان؛
۱۶اَی کوه های که قُله های بِلند دَرِید،
چرا قد حسادت سُون کوهی توخ مُونِید که خُدا اُو ره بَلدِه بُود-و-باش خُو اِنتِخاب کده؟
یقِیناً خُداوند تا اَبَد دَ اُونجی بُود-و-باش دَره.
۱۷گاڈی های جنگی خُدا هزارها هزار
و لَک ها لَک ها اَسته؛
خُداوند دَ مینکلِ ازوا یَه، که از کوهِ سِینا دَ جایگاهِ مُقَدَّس خُو اَمَده.
۱۸وختِیکه تُو دَ جای بِلند بُر شُدی،
اسِیرا ره دَ اسِیری بُردی
و از آدما هدیه ها گِرِفتی،
حتیٰ از آدمای سرکَش،
تاکه تُو اَی خُداوند-خُدا، دَ اُونجی جای-دَ-جای شُنی.
۱۹حمد-و-ثنا دَ خُداوند، اُو هر روز بار های مو ره تَحَمُل مُونه؛
خُدا نِجات دِهِندِه مو اَسته. سِلاه
۲۰خُدای مو، خُدای نِجات دِهِنده اَسته
و راه های خلاصی از مَرگ دَ خُداوند، خُدای مو تعلُق دَره.
۲۱یقِیناً، خُدا سرِ دُشمنای خُو ره کُفته جَو جَو مُونه،
تولغِه پُرمُوی کسای ره که دَ راه های پُرگُناهِ خُو رفتار مُونه.
۲۲خُداوند گُفت: ”ما اُونا ره از باشان پس میرُم،
اُونا ره حتیٰ از غَوُجی های دریا پس میرُم،
۲۳تاکه پایای تُو دَ بَلِه خُونِ ازوا قَدم بِزنه
و زِبونِ سَگای تُو حق خُو ره از دُشمنای تُو بِگِیره.“
۲۴اَی خُدا، حَرکتِ قَوم تُو دِیده شُده،
حَرکتِ قَومِ خُدا، پادشاهِ مه، دَ جایگاهِ مُقَدَّس:
۲۵دَ پیشِ رُوی، سرُودخانا اَسته، دَ پُشتِ سر سازِنده ها
و دَ مینکل، دُخترای که دَیره مِیزنه.
۲۶خُدا ره دَ جماعت های کٹه حمد-و-ثنا بُگِید،
خُداوند ره، اَی شُمو کسای که از چشمِه اِسرائیل اَستِید.
۲۷اونه، بِنیامِینِ ریزه دَ اُونجی اَسته دَ پیشِ رُوی ازوا
و دَ اُونجی کٹه‌کَلونای یهُودا دَ جَم خُو
و کٹه‌کَلونای زِبُولُون و کٹه‌کَلونای نَفتالی دَ جَم خُو.
۲۸اَی خُدا، قُدرت خُو ره بَرمَلا کُو،
اَی خُدا، قُوَت خُو ره که پیش ازی بخاطرِ ازمو دَ کار بُردی،
۲۹از خانِه خُو از اورُشَلیم،
از جایی که پادشایو بَلدِه تُو هدیه ها میره.
۳۰حَیوانِ وَحشی نَیزار ره سرزنِش کُو
و قَوم های ره که رقمِ گَلِه گاوو و گوسَله ها اَسته.
خُدا کسای ره که بَلدِه گِرِفتونِ باج شَوق دَره، پایمال مُونه
و قَوم های ره که جنگ ره خوش دَره، تِیت‌پَرَک مُوکُنه.
۳۱قاصِدا از مِصر مییه
و کُوش دَ زُودی دِستای خُو ره سُون خُدا دِراز مُونه.
۳۲اَی مَملَکَت های دُنیا، بَلدِه خُدا سرُود بِخانِید؛
بَلدِه خُداوند ساز بِزَنِید. سِلاه.
۳۳بَلدِه امزُو که دَ بَلِه آسمونا سوار اَسته، دَ بَلِه آسمونای قدِیمی.
اونه، اُو آواز خُو ره بُر مُونه، آوازی ره که پُرقُدرت اَسته.
۳۴قُدرتِ خُدا ره اِعلان کُنِید؛
شِکوه-و-جلالِ ازُو دَ بَلِه اِسرائیل اَسته
و قُدرت شی دَ آسمونا.
۳۵خُدایا، تُو دَ جایگاهِ مُقَدَّس خُو باهَیبَت اَستی؛
خُدای اِسرائیل خود شی دَ قَوم خُو قُدرت و قُوَت مُوبَخشه.
حمد-و-ثنا دَ خُدا!