۱چِیقَس خُوب اَسته که تُو ره شُکر-و-سِپاس بُگی، اَی خُداوند
و بَلدِه نام تُو سرُودِ سِتایش بِخانی، اَی قادِرِ مُتعال.
۲ چِیقَس خُوب اَسته که رَحمت تُو ره دَ غَیتِ صُبح اِعلان کنی
و وفاداری تُو ره دَ وختِ شاو،
۳قد آوازِ دَه‌تار و چنگ
و قد نَغمِه بَربط؛
۴چراکه تُو مَره قد کارای خُو خوشحال کدے، اَی خُداوند؛
اینه، بخاطرِ کارای دِست تُو ما دَ خوشی سرُود میخانُم.
۵اَی خُداوند، کارای تُو چِیقَس بُزُرگ اَسته
و فِکرای تُو بےاندازه غَوُج.
۶آدمِ بےشعُور نَمِیدَنه
و آدمِ بےعقل اِی ره پَی نَمُوبره
۷که وختی شرِیرو رقمِ عَلف سَوُز مُونه
و بَدکارا پگ شی تَر-و-تازه مُوشه،
بَلدِه ازی اَسته که اُونا بَلدِه همیشه نابُود مُوشه.
۸لیکِن تُو، اَی خُداوند، تا اَبَد مُتعال اَستی!
۹چُون دُشمنای تُو، اَی خُداوند،
اَرے، دُشمنای تُو از بَین موره
و بَدکارا پگ شی تِیت-پَرَک مُوشه.
۱۰تُو شاخ مَره رقمِ شاخِ گاوِ وَحشی بِلند کدی
و روغونِ تازه دَ بَلِه مه شیو شُد.
۱۱چِیمای مه شِکستِ دُشمنای مَره دِیده
و گوشای مه خبرِ سرنِگون شُدونِ مُخالِفای شرِیر مَره شِنِیده.
۱۲آدمِ عادِل رقمِ درختِ خُرما تَر-و-تازه مُوشه
و مِثلِ درختِ سَروِ لِبنان رُشد مُونه.
۱۳کسای که دَ خانِه خُداوند شَنده شُده،
دَ حَولی های خُدای مو تَر-و-تازه مُوشه.
۱۴اُونا دَ غَیتِ پِیری ام ثَمر مِیدیه
و بَرتُو-و-بِلند شُده سَوُز باقی مُومنه
۱۵تا اِعلان کُنه که خُداوند راست اَسته؛
اُو قاده-و-پناهگاهِ مه اَسته و دَزُو ھیچ بےعدالَتی وجُود نَدره.