۱وختی ملایکِه پَنجُم شیپُور ره دَ صَدا اَوُرد، ما یگ سِتاره ره دِیدُم که از آسمو دَ زمی اُفتَد و کِلی چاهِ بےآخِر بَلدِه ازُو دَده شُد. ۲اُو دانِ چاهِ بےآخِر ره واز کد و از چاه یگ دُود رقمِ دُودِ تنُورِ کٹه بُر شُد و آفتَو و هَوا دَ وسِیلِه دُودِ چاه ترِیک شُد. ۳و از مینکلِ دُود مَلَخ ها دَ بَلِه زمی اَمَد و بَلدِه ازوا قُدرَتی دَده شُد که رقمِ قُدرتِ دُمکَجَکای زمی بُود. ۴بَلدِه ازوا گُفته شُد که دَ علفای زمی و گیاه های سَوز و دِرختا ضَرَر نَرَسَنه، بَلکِه فقط دَ امزُو مردُما ضَرَر بِرسَنه که مُهرِ خُدا ره دَ پیشانی خُو نَدره. ۵بَلدِه ازوا اِجازِه کُشتونِ مردُما دَده نَشُد، بَلکِه دَزوا فقط اِجازه دَده شُد که اُونا ره مُدَتِ پَنج ماه عذاب کُنه و عذابِ ازوا مِثلِ دَرد-و-سوزِ نیشِ دُمکَجَک بُود که یگ نفر ره نیش مِیزَنه. ۶دَ امزُو روزا مردُم مَرگ طلب مُونه، لیکِن پَیدا نَمِیتنه، دَ آرزوی مُردو اَسته، ولے مَرگ ازوا دُوتا مُونه. ۷شکلِ امزُو مَلَخ ها رقمِ اَسپ های بُود که بَلدِه جنگ آماده شُده بَشه. دَ بَلِه سرِ ازوا یگ چِیز رقمِ تاجِ طِلّایی اَلّی بُود و چِهره های ازوا رقمِ چِهرِه اِنسان. ۸مُوی های ازوا رقمِ مُوی خاتُونو اَلّی و دَندونای شی مِثلِ دَندونای شیر اَلّی بُود. ۹اُونا زِرِه ها رقمِ زِرِه های آینی دَشت و آوازِ بال های ازوا رقمِ آوازِ گاڈی های جنگی کَلو بُود که قد اَسپ ها دَ جنگ مُودَوه. ۱۰اُونا رقمِ دُمکَجَک ها اَلّی دُم و نیش دَشت و دَ دُمِ ازوا قُدرت بُود که مردُم ره بَلدِه پَنج ماه عذاب کُنه. ۱۱اُونا دَ بَلِه خُو یگ پادشاه دَشت که اُو ملایکِه چاهِ بےآخِر بُود که دَ زِبونِ عِبرانی نامِ ازُو «اَبَدّون» اَسته و دَ یونانی اُو ره «اَپولیون» مُوگه. ۱۲«وای» اوّل تیر شُد. اینه، دُو «وای» دِیگه هنوز مَنده که بعد ازی مییه.
۱۳ملایکِه شَشُم شیپُور ره دَ صَدا اَوُرد و ما یگ آواز ره از مینکلِ چار شاخِ قُربانگاهِ طِلّایی که دَ حُضُورِ خُدا اَسته، شِنِیدُم. ۱۴و امُو آواز دَ امزُو ملایکِه شَشُم که شیپُور دَشت گُفت: ”امُو چار ملایکه ره که دَ دریای کٹِه فَرات دَ بَند اَسته، خلاص کُو.“ ۱۵پس امُو چار ملایکِه که بَلدِه امزی ساعت و روز و ماه و سال آماده نِگاه شُدُد، خلاص شُد تا یگ سِوّمِ بَشر ره بُکُشه. ۱۶تِعدادِ لشکرِ سَوارِه ازوا دُو صد مِیلیُون نفر بُود؛ ما تِعدادِ ازوا ره شِنِیدُم. ۱۷اَسپ ها و سَوارای ره که ما دَ رویای خُو دِیدُم، اینی رقم معلُوم مُوشُد: زِرِه های ازوا رنگِ آتِشی و کَبُود و زَردِ گوگِردی دَشت. سرِ اَسپ ها رقمِ سرِ شیر اَلّی معلُوم مُوشُد و از دانِ ازوا آتِش، دُود و گوگِرد بُر مُوشُد. ۱۸دَ وسِیلِه امزی سِه بَلا یعنی آتِش، دُود و گوگِرد که از دانِ ازوا بُر مُوشُد، یگ سِوّمِ بَشر کُشته شُد. ۱۹چُون قُدرتِ اَسپ ها دَ دان و دُمِ ازوا بُود؛ دُم های ازوا مِثلِ مار های اَسته که سر دَره و قد ازوا نیش مِیزَنه. ۲۰باقی بَشر که دَ وسِیلِه امزی بَلا ها کُشته نَشُد، هنوز ام از کارای دِست خُو توبه نَکد و پرَستِش کدونِ جِنیات و بُت ها ره ایله نَکد، پرَستِشِ بُت های طِلّایی، نُقره‌یی، برِنجی، سنگی و چوبی ره که قُدرتِ دِیدو و شِنِیدو و راه رفتو ره نَدَشت. ۲۱امچُنان اُونا از آدمکُشی و جادُوگری و زِناکاری و دُزی توبه نَکد.