۱وختِیکه باره مُهرِ هفتُم ره واز کد، تقرِیباً نِیم ساعت دَ عالمِ باله خاموشی برقرار شُد. ۲و ما امُو هفت ملایکه ره دِیدُم که دَ حُضُورِ خُدا ایسته یَه و دَزوا هفت شیپُور دَده شُد. ۳اوخته یگ ملایکِه دِیگه اَمَده دَ پیشِ قُربانگاه ایسته شُد و اُو یگ آتِشدانِ طِلّایی دَشت. دَمزُو ملایکه بُخورِ خوشبُوی کَلو دَده شُد تا اُو ره قد دُعاهای تمامِ مُقَدَّسِین دَ بَلِه قُربانگاهِ طِلّایی که دَ پیشِ رُوی تَخت اَسته، تقدِیم کُنه. ۴و دُودِ بُخورِ خوشبُوی قد دُعاهای مُقَدَّسِین از دِستِ ملایکه دَ حُضُورِ خُدا باله رفت. ۵بعد ازُو ملایکه آتِشدان ره گِرِفته از آتِشِ قُربانگاه پُر کد و دَ بَلِه زمی پورته کد. اوخته گُرگُردراغ، آواز ها، آتِشَک ها و زِلزِله پَیدا شُد.
۶پس امُو هفت ملایکِه که هفت شیپُور دَشت، آماده شُد تا اُونا ره دَ صَدا بیره. ۷اوخته ملایکِه اوّل شیپُور ره دَ صَدا اَوُرد و زاله و آتِش قد خُون قتی تاه اَمَد و دَ بَلِه زمی بارِید و یگ سِوّمِ زمی و یگ سِوّمِ دِرختا و تمامِ علفای سَوُز ره سوختَند. ۸و ملایکِه دوّم شیپُور ره دَ صَدا اَوُرد و یَگو چِیز رقمِ کوهِ کٹه که دَ آتِش مُوسوخت دَ دریا اَندخته شُد و یگ سِوّمِ دریا دَ خُون تبدِیل شُد ۹و یگ سِوّمِ زِنده‌جانای دریایی مُرد و یگ سِوّمِ کِشتی ها نابُود شُد. ۱۰ملایکِه سِوّم شیپُور ره دَ صَدا اَوُرد و یگ سِتارِه کٹه رقمِ مَشعلِ دَر دَده شُده از آسمو تاه اَمَد و دَ بَلِه یگ سِوّمِ دریا ها و چِشمه های آو اُفتَد. ۱۱نامِ امزُو سِتاره اَفسَنتِین بُود. یگ سِوّمِ آو ها کَلو تَلخ شُد و غَدر مردُم از خاطرِ آو های تَلخ شُده مُرد. ۱۲ملایکِه چارُم شیپُور ره دَ صَدا اَوُرد و یگ سِوّمِ آفتَو و یگ سِوّمِ ماهتَو و یگ سِوّمِ سِتاره ها زَده شُد، دَ اندازِه که یگ سِوّمِ ازوا ترِیک شُد و یگ سِوّمِ روز و یگ سِوّمِ شاو بےروشنی مَند. ۱۳و دَ حالِیکه توخ مُوکدُم، شِنِیدُم که یگ بُرگُج دَ حینِ پَرواز دَ مینکلِ آسمو دَ آواز بِلند مُوگیه: ”وای، وای، وای دَ حالِ باشِنده های زمی، بخاطرِ آوازِ شیپُور های امزُو سِه ملایکه که اُونا دَ زُودی دَ صَدا میره.“