۱ما دَ مسیح تعلُق دَرُم، ما راست مُوگیُم و دروغ نَمُوگُم؛ وِجدان مه دَ وسِیلِه روح اُلقُدس شاهِد مه اَسته ۲که ما غَمِ کٹه دَرُم و دَ دِل مه دایم دَرد-و-رَنج اَسته. ۳کشکِه مِیتَنِستُم بخاطرِ نِجاتِ بِرارونِ خُو که مُطابِقِ جِسم قَومای مه اَسته، زیرِ نالَت قرار بِگِیرُم و از مسیح جدا شُنُم. ۴اُونا اِسرائیلی اَسته و حقِ فرزندی، بُزُرگی-و-جلال، عهد ها، شریعت، عِبادت دَ خانِه خُدا و وعده ها دَزوا تعلُق دَره؛ ۵بابه کَلونا دَزوا تعلُق دَره و مسیح ام از نِگاهِ جِسم از نسلِ ازوا اَسته که اُو از پگ کده باله یَه، خُدا ره حمد-و-سِپاس تا اَبَداُلاباد. آمین.
۶اِیطور نِییه که کلامِ خُدا بےتاثِیر بُوده؛ چُون تمامِ امزُو کسای که اَولادِه اِسرائیل اَسته، اِسرائیلی واقعی نِییه. ۷و نَه ام تمامِ کسای که از نسلِ اِبراهِیم اَسته، بچکِیچای واقعی ازُو گُفته مُوشه؛ بَلکِه نوِشته شُده: ”از اِسحاق نسل تُو دَ نام تُو کُوی مُوشه.“ ۸یعنی بچکِیچای جِسمانی، بچکِیچای خُدا نِییه، بَلکِه بچکِیچای مربُوطِ وعده، نسلِ اِبراهِیم حِساب مُوشه. ۹چُون تورِه وعده اینی بُود: ” سالِ دِیگه دَ اینی وخت مییُم و ساره صاحِبِ باچه مُوشه.“
۱۰نَه تنها امی، بَلکِه رِبِکا ام وختِیکه از یگ نفر، یعنی از بابه‌کَلون مو اِسحاق شِکامتُو شُد، ۱۱پیش از تَوَلُد شُدونِ بچکِیچای دُوگنی و پیش ازی که اُونا کارِ نیک یا بَد انجام بِدیه -- تاکه مقصدِ خُدا دَ اِنتِخاب شی ثابِت بُمَنه، ۱۲نَه دَ وسِیلِه کارای اِنسان، بَلکِه دَ وسِیلِه دعوَتِ خُدا -- دَ رِبِکا گُفته شُد: ” بِرارِ کٹه دَ بِرارِ ریزه خِدمت مُونه.“ ۱۳امُو رقم که نوِشته شُده: ”یعقُوب ره دوست دَشتُم، مگم دَ عیسَو دِلچسپی نَدشتُم.“
۱۴پس چی بُگی؟ آیا خُدا بےاِنصاف اَسته؟ هرگِز نَه! ۱۵چُون خُدا دَ مُوسیٰ مُوگیه: ”ما دَ بَلِه کسی رَحم مُونُم که دَزُو رحِیم اَستُم و دَ کسی دِلسوزی مُونُم که دَزُو دِلسوز اَستُم.“
۱۶دَ امزی دلِیل نَه دَ خاهِشِ اِنسان بَستَگی دَره و نَه دَ تَلاشِ ازُو، بَلکِه دَ خُدا که رَحم مُوکُنه. ۱۷چُون نوِشتِه مُقَدَّس مُوگیه که خُدا دَ فِرعَون گُفت: ”بَلدِه امزی مقصد تُو ره دَ شور اَوُردُم تا قُدرت خُو ره دَز تُو نِشو بِدیُم و نام مه دَ تمامِ دُنیا اِعلان شُنه.“ ۱۸پس خُدا دَ بَلِه هر کسی که بِخایه رَحم مُونه و هر کسی ره که بِخایه سنگدِل جور مُونه.
۱۹اِمکان دَره که دَز مه بُگی: ”پس چرا هنوز ام مه ره ملامَت مُونه؟ چُون کِی مِیتنه که دَ برابرِ خاست-و-اِرادِه خُدا ایسته شُنه؟“ ۲۰لیکِن اَی اِنسان، تُو کِی اَستی که قد خُدا جَر-و-بَحث مُونی؟ آیا یگ چِیزی ساخته شُده دَ کسی که اُو ره جور کده مُوگیه: ”چرا مَره اِی رقم جور کدی؟“ ۲۱آیا کُوزه‌گَر اِختیارِ گِل ره نَدره که امزُو یگ پَخسه گِل یگ ظرف بَلدِه کارِ خاص جور کُنه و یگ ظرفِ دِیگه بَلدِه کارِ روزمَره؟ ۲۲اگه خُدا میخایه که ام غَضَب خُو ره نِشو بِدیه و ام قُدرت خُو ره معلُومدار کُنه و دَ عَینِ حال ظرفای مَورِدِ غَضَب ره که بَلدِه نابُودی آماده شُده، قد صَبر-و-حَوصِلِه کَلو تَحَمُل کُنه، چی گُفته مِیتَنی؟ ۲۳یا اگه میخایه که بُزُرگی-و-جلال بےاندازِه خُو ره دَ وسِیلِه ظرفای مَورِدِ رَحمت معلُومدار کُنه که اُونا ره پیش از پیش بَلدِه بُزُرگی-و-جلال آماده کده، ۲۴ که مو ام شامِل ازوا اَستی و کُوی شُدے، نَه تنها از قَومِ یهُود، بَلکِه از قَوم های غَیرِ یهُود ام، چی گُفته مِیتَنی؟ ۲۵امُو رقم که هوشِع پَیغمبر مُوگیه:
”کسای ره که قَوم مه نَبُود، «قَوم خُو» مُوگیُم
و کسی ره که دوست نَدشتُم، «عزِیز خُو» مُوگیُم.“
۲۶و ”دَ امزُو جای که دَزوا گُفته شُد، ’شُمو قَوم مه نِیَستِید‘ دَ امُونجی اُونا «بچکِیچای خُدای زِنده» کُوی مُوشه.“
۲۷اِشعیا نَبی ام دَ بارِه اِسرائیل چِیغ زَده مُوگیه: ”اگرچِه تِعدادِ بَنی اِسرائیل رقمِ ریگِ دریا اَسته، مگم فقط یگ تِعدادِ باقی‌مَندِه شی نِجات پَیدا مُونه. ۲۸چُون خُداوند حُکم خُو ره دَ زُودی و بطَورِ قَطعی دَ رُوی زمی اِجرا مُونه.“
۲۹و امُو رقم که اِشعیا پیشگویی کده:
”اگه خُداوندِ لشکرها بَلدِه ازمو نسل باقی نَمی‌ایشت،
مو رقمِ سَدوم مُوبُودی و رقمِ عَموره مُوشُدی.“
۳۰پس چی بُگی؟ مردُمای غَیرِ یهُود که دَ پُشتِ عادِل شُدو نَمِیگشت، اُونا اُو ره دَ دِست اَوُرد، یعنی عدالتی ره که از راهِ ایمان دَ دِست مییه؛ ۳۱لیکِن قَومِ اِسرائیل که دَ پُشتِ شریعتِ عدالت مِیگشت، دَزُو نَرسِید. ۳۲چرا نَرسِید؟ بخاطرِ که اُونا از راهِ ایمان نَه، بَلکِه از طرِیقِ اعمال خُو دَ پُشت ازُو مِیگشت. اُونا دَ بَلِه سنگی که باعِثِ لخشِیدو مُوشه لخشِید، ۳۳امُو رقم که نوِشته شُده:
”اینه، ما دَ صَهیون یگ سنگ ره میلُم که باعِثِ لخشِیدونِ مردُم مُوشه
و یگ قاده ره که باعِثِ اُفتَدونِ ازوا مُوشه،
ولے هر کسی که دَزُو ایمان بیره، اُو هرگِز شرمِنده نَمُوشه.“