۱دَ فسح دَ اختر نه وړُومبے عيسىٰ ته معلُومه شوه چه دَ هغۀ وخت راغے چه دَ دُنيا نه دِ خپل پلار ته لاړ شى. اَؤ هغۀ دَ خپلو سره چه په دے دُنيا کښے وُو، تر آخره پورے مينه وکړله.
۲دَ ماښام دَ ډوډئ په وخت اِبليس دَ اګاهو نه دَ شمعُون اسکريوتى دَ زوئے يهوداه په زړۀ کښے دا خيال اچولے وو چه هغه په عيسىٰ مُخبرى وکړى. ۳اَؤ عيسىٰ ته ښه معلُومه وه چه پلار هغۀ ته هر څۀ اِختيار ورکړے دے اَؤ چه هغه دَ خُدائے نه راغلے دے اَؤ خُدائے له بيرته روان دے. ۴نو هغه دَ ډوډئ نه پاڅيدلو، خپلے جامے ئے يو طرف ته کيښوے، يوه توليه ئے راواخسته اَؤ دَ ځان نه ئے تاؤ کړه. ۵بيا هغۀ په يو لوښى کښے اوبۀ واچولے اَؤ دَ خپلو مُريدانو دَ پښو په وينځلو آخته شو اَؤ په توليه ئے وچولے چه دَ ځان نه ئے تاؤ کړے وه. ۶کله چه شمعُون پطروس وار راغے نو پطروس هغۀ ته ووئيل چه ”مالِکه! دا تۀ زما پښے وينځے؟“
۷عيسىٰ جواب ورکړو، ”څۀ چه زَۀ کوم، تۀ اوس په دے نۀ پوهيږے خو وروستو به پوهه شے.“
۸پطروس ووئيل، ”زَۀ به تاسو خپلو پښو وينځلو ته هيڅ کله پرے نۀ ږدم.“
عيسىٰ جواب ورکړو چه ”که چرے زَۀ تا ونۀ وينځم نو تۀ به زما مُريد نۀ يئے.“
۹شمعُون پطروس ووئيل، ”بيا نو مالِکه! يواځے زما پښے نه بلکه لاسُونه اَؤ سر هم ووينځه.“
۱۰عيسىٰ ووئيل، ”چا چه لامبلى وى هغۀ ته بے دَ پښو وينځلو نه حاجت نِشته هغه بيخى پاک دے، اَؤ تاسو پاک يئ اګر چه تاسو ټول نه.“ ۱۱ولے چه هغۀ ته معلُومه وه چه څوک به په هغۀ مُخبرى کوى نو ځکه ئے ووئيل چه تاسو ټول پاک نۀ يئ.
۱۲دَ هغوئ دَ پښو وينځلو اَؤ دَ خپلو جامو آغوستلو نه وروستو هغه کښيناستو اَؤ تپوس ئے وکړو، ”آيا تاسو په دے پوهه شوئ چه ما تاسو سره څۀ وکړل؟ ۱۳تاسو ما ته اُستاذ اَؤ مالِک وايئ اَؤ دا ښۀ وايئ ځکه چه زَۀ يم. ۱۴نو که ستاسو مالِک اَؤ اُستاذ ستاسو پښے ووينځلے نو په تاسو هم لازم دى چه دَ يو بل پښے ووينځئ. ۱۵ما ستاسو دَ پاره يو مِثال قائم کړے دے، تاسو به هغه څۀ کوئ، څۀ چه ما تاسو دَ پاره کړى دى. ۱۶زَۀ تاسو ته رښتيا رښتيا وايم چه يو غُلام دَ مالِک نه لوئے نۀ وى اَؤ نۀ اَستازے دَ را استوُونکى نه لوئے وى. ۱۷که چرے تاسو په دے پوهيږئ نو تاسو بختور يئ که عمل پرے کوئ.
۱۸زَۀ دَ تاسو ټولو په حقله نۀ وايم، ما ته پته ده، څوک چه ما غوره کړى دى. خو چه دَ کِتاب مُقدس هغه خبره پوره شى، ”هغه څوک چه ماسره ډوډئ خورى هغه زما برخلاف شوے دے.“ ۱۹زَۀ اوس تاسو ته دَ هغه واقعے دَ پيښيدو نه مخکښے وايم دَ پاره دَ دے کله چه هغه پيښه شى نو تاسو په دے ايمان راؤړئ چه زَۀ چه څۀ يم هغه يم. ۲۰زَۀ تاسو ته رښتيا رښتيا وايم څوک چه زما يو اَستازے قبُول کړى هغۀ زَۀ قبُول کړم اَؤ چه زَۀ ئے قبُول کړم نو هغه يو ئے قبُول کړو چا چه زَۀ را استولے يم.“
۲۱دَ دے وئيلو نه پس عيسىٰ دَ خپل رُوح دَ پريشانئ نه ووئيل، ”رښتيا رښتيا زَۀ تاسو ته وايم، په تاسو کښے يو زما مُخبرى کُوونکے دے.“
۲۲مُريدانو يو بل ته وکتل اَؤ شکمن شول چه دَئے دا دَ چا په حقله وائى. ۲۳په هغوئ کښے يو مُريد چه هغۀ ورسره مينه کوله اَؤ دَ عيسىٰ سره جُخت ناست وو. ۲۴نو شمعُون پطروس هغۀ ته اِشاره وکړه اَؤ ورته ئے ووئيل چه تپوس ترے وکړه چه ”دا څوک يادوى؟“
۲۵اَؤ هغه مُريد عيسىٰ ته سر ورنزدے کړو اَؤ تپوس ئے ترے وکړو، ”مالِکه! دا څوک دے؟“
۲۶عيسىٰ جواب ورکړو، ”دا هغه سړے دے چه زَۀ ورته دَ ډوډئ دا ټکړه لمده کړم اَؤ ورله ئے ورکړم.“ بيا هغۀ هغه لمده کړه اَؤ دَ شمعُون اسکريوتى زوئے يهوداه ته ئے ورکړه. ۲۷سمدستى چه يهوداه دے ته لاس کړو نو شيطان ورننوتو. عيسىٰ ورته ووئيل، ”څۀ چه کوے، زر ئے وکړه.“ ۲۸څوک چه ډوډئ ته ناست وُو له هغوئ نه يو تن هم په دے پوهه نۀ شو چه دَ هغۀ دَ دے نه څۀ مطلب وو. ۲۹ځنو دا ګمان وکړو چه يهوداه سره کڅوړه ده، نو عيسىٰ هغۀ ته دا ووئيل چه اختر ته چه څۀ په کار دى هغه واخله يا دا چه غريبانو له څۀ خيرات ورکړه. ۳۰دَ نوړئ آخستو نه سمدستى پس يهوداه بهر ووتو اَؤ شپه وه.
۳۱کله چه يهوداه اسکريوتى بهر لاړو نو عيسىٰ ووئيل، ”اوس اِبن آدم خپل جلال ومُوندلو اَؤ په هغۀ کښے دَ خُدائے جلال څرګند شو. ۳۲خُدائے به په هغۀ کښے خپل جلال ښکاره کړى اَؤ زر به ئے ورکوى. ۳۳زما بچو! زَۀ به دَ لږ وخت دَ پاره تاسو سره يم بيا به تاسو ما لټوئ، اَؤ لکه چه ما يهوديانو ته ووئيل، دغسے تاسو ته اوس وايم، چرته چه زَۀ ځم هلته تاسو نۀ شئ راتلے. ۳۴زَۀ تاسو ته نوے حُکم درکوم. دَ يو بل سره مينه کوئ، لکه چه ما تاسو سره مينه کړے ده دغه شان تاسو هم دَ يو بل سره مينه کوئ. ۳۵که تاسو دَ يو بل سره مينه کوئ نو بيا به ټول په دے پوهه شئ چه تاسو زما مُريدان يئ.“
۳۶شمعُون پطروس هغۀ ته ووئيل، ”مالِکه! تۀ چرته ځے؟“
عيسىٰ جواب ورکړو، ”چرته چه زَۀ ځم، تۀ اوس په ما پسے هلته نۀ شے راتلے خو وروستو به تۀ راشے.“
۳۷پطروس ووئيل، ”مالِکه! زَۀ اوس درپسے ولے نۀ شم تلے؟ زَۀ به خپل ځان په تا قُربان کړم.“
۳۸عيسىٰ جواب ورکړو، ”رښتيا به تۀ خپل ځان په ما قُربان کړے څۀ؟ زَۀ تا ته رښتيا رښتيا وايم چه دَ چرګ دَ بانګ نه مخکښے به تۀ درے ځله وائے چه زَۀ تا نۀ پيژنم.