۱ بادشاه نِبوکَدنِزَرا سی گَز بُرز و سئے گَز پْراهێن تلاهێن بُتے اَڈّ کناێنت و بابِلئے دَمگا، دورَهئے دَشتا مِکّ کناێنت. ۲ آییا والی، هاکم، سَردار، سَلاهکار، هزانگئے کلیتدار، کازی، مُنسِپ و دَمگئے اے دگه سجّهێن مَنسَبدار لۆٹتنت که بیاێت و اے بُتئے دێمدَراییئے رسمان بهر بزورێت که بادشاه نِبوکَدنِزَرا مِکّ کناێنتگ. ۳ نون والی، هاکم، سردار، سَلاهکار، هزانگئے کلیتدار، کازی، مُنسِپ و دَمگئے اے دگه سجّهێن مَنسَبدار که بادشاه نِبوکَدنِزَرا وتی مِکّ کناێنتگێن بُتئے دێمدراییئے رسمانی تها بهر زورگا لۆٹاێنتگ‌اَتنت، آتک و مُچّ بوتنت و نِبوکَدنِزَرئے مِکّ کناێنتگێن بُتئے دێما اۆشتاتنت.
۴ گڑا جار جنۆکا گۆن بُرزێن آوازێا جار جت: ”او کئوم و راجان و هر زُبانئے مردُمان! اے په شما هُکمے: ۵ هما دَمانا که شما کَرنا، نَل، چَنگ، سرۆز، تَمبورگ، ڈُهل و اے دگه سجّهێن ساز و زێملانی تئوارا اشکنێت، اَلّم بادشاه نِبوکَدنِزَرئے مِکّ کناێنتگێن تلاهێن بُتئے دێما بکپێت و سُجدهی بکنێت. ۶ هرکَس که دێم په چێرَ نکپیت و سُجدهَ نکنت، هما دمانا رۆکێن کورَها دئور دئیگَ بیت.“ ۷ پمێشکا هما دَمانا که آیان کَرنا، نَل، چَنگ، سرۆز، تَمبورگ و اے دگه سجّهێن ساز و زێملانی تئوار اِشکت، هر کئوم و راج و هر زُبانئے مردم، بادشاه نِبوکَدنِزَرئے مِکّ کناێنتگێن تلاهێن بُتئے دێما کپتنت و سجدهِش کرت. ۸ هما وهدا، لهتێن بابلی مردم دێما آتک و یَهودیانی شکایَتِش کرت. ۹ آیان گۆن بادشاه نِبوکَدنِزَرا گوَشت: ”او بادشاه! مُدام زندگ باتئے. ۱۰ تئوِ بادشاها هُکم داتگ: ’هما دَمانا که سجّهێن مردم کَرنا، نَل، چَنگ، سرۆز، تَمبورگ، ڈُهل و اے دگه سجّهێن ساز و زێملانی تئوارا اشکننت، تلاهێن بُتئے دێما بکپنت و سجده بکننت و ۱۱ هرکَس که دێم په چێرَ نکپیت و سُجدهَ نکنت، رۆکێن کورَهئے تها دئور دئیگَ بیت.‘ ۱۲ بله او بادشاه! لهتێن یَهودی هست: شَدرَک، میشَک و اَبِدنِگۆ، هما که تئو بابِلئے دَمگئے سرکاری کارانی اُگده داتگ‌اَنت، آیان تئیی هُکم نمَنِّتگ. اے مردم نه تئیی هُدایانی هِزمتا کننت و نه تئیی مِکّ کناێنتگێن تلاهێن بُتا سجدهَ کننت.“
۱۳ نون نِبوکَدنِزَر سکّ هِژم گپت و هُکمی دات که شَدرَک، میشَک و اَبِدنِگۆا بیارێت. گڑا اے مردم بادشاهئے دێما آرگ بوتنت. ۱۴ نِبوکَدنِزَرا گۆن آیان گوَشت: ”او شَدرَک، میشَک و اَبِدنِگۆ! اے راست اِنت که شما منی هُدایانی هِزمتا نکنێت و منی مِکّ کناێنتگێن تلاهێن بُت سُجده نکرتگ؟ ۱۵ اے رندا، اگن شما کَرنا، نَل، چَنگ، سرۆز، تَمبورگ، ڈُهل و اے دگه سجّهێن ساز و زێملانی تئوار اِشکت و منی اَڈّ کرتگێن بُتئے دێما کپگ و سُجده کنگا تئیار اێت وَه شرّ، بله اگن شما سُجده نکرت گُڑا هما دَمانا رۆکێن کورَهئے تها دئور دئیگَ بێت. آ وهدا بارێن کجام هُدا شمارا چه منی دستا رَکّێنیت؟“ ۱۶ شَدرَک، میشَک و اَبِدنِگۆا بادشاهئے پسّئوا گوَشت: ”او بادشاه نِبوکَدنِزَر! مارا اے بارئوا هچّ پسّئو دئیگئے زَلورَت نه‌اِنت. ۱۷ اگن ما آسا دئور دئیگ ببێن، هما هُدا که ما آییئے هِزمتا کنێن، مارا چه رۆکێن کورَهئے آسا رَکّێنتَ کنت و هما مارا چه تئوِ بادشاهئے دستا هم رَکّێنیت. ۱۸ بله او بادشاه! اگن چُش مبیت هم، تئو باید اِنت بزانئے که تئیی هُدایانی هِزمتا نکنێن و تئیی مِکّ کناێنتگێن تلاهێن بُتا سُجدهَ نکنێن.“
۱۹ گڑا نِبوکَدنِزَر، شَدرَک، میشَک و اَبِدنِگۆئے سرا سکّ هِژم گپت. آییئے دێمئے رنگ چه زهرا بَرگَشت و هُکمی دات که کورَهئے آسا هپت سَری گێش کنێت. ۲۰ وتی پئوجئے لهتێن زۆرمندێن سپاهیگی هُکم دات که شَدرَک، میشَک و اَبِدنِگۆا ببندێت و رۆکێن کورَها دئور دئیێت. ۲۱ نون اے مردم گۆن گْوَرئے کباه، شلوار، پاگ و اے دگه سجّهێن پۆشاکان بندگ بوت و رۆکێن کورَها دئور دئیگ بوتنت. ۲۲ بادشاهئے هُکم همینچک ترُند اَت و کورَه همینکس جَمبور که آسئے بْرانزان هما مردم کُشتنت که آیان شَدرَک، میشَک و اَبِدنِگۆ بُرزاد بُرتگ‌اَتنت که کورَها دئورِش بدئینت. ۲۳ اے سئیێن مُهر بَستگێن مرد شَدرَک، میشَک و اَبِدنِگۆ رۆکێن کورَها کپتنت.
۲۴ اناگت، بادشاه نِبوکَدنِزَرا په هئیرانی سِٹّ کرت و چه وتی سَلاهکاران جُستی کرت: ”ما سئے مردم نَبَست و آسا دئور نَدات؟“ آیان پسّئو دات: ”بله، او بادشاه!“ ۲۵ آییا درّاێنت: ”بچارێت، من آسئے تها چار مردم گَردگا گِندَگا آن. دست و پادِش پَچ اَنت و سلامت اَنت. چارمی پوره هُدایی چُکّے.“ ۲۶ نِبوکَدنِزَر رۆکێن کورَهئے دروازگئے نزّیکّا شت و کوکّاری کرت: ”او شَدرَک! او میشَک! او اَبِدنِگۆ! او بُرزێن ارشئے هُدائے هِزمتکاران! بیاێت ڈنّا، اِدا بیاێت.“ گڑا شَدرَک، میشَک و اَبِدنِگۆ چه آسا در آتکنت. ۲۷ والی، هاکم، سردار و بادشاهئے سَلاهکار مُچّ بوتنت و دیستِش که آسا اے مردمانی بدن اینچُکا هم نگپتگ‌اَت، نه آیانی سرئے مودے پیلُّشتگ‌اَت و نه آیانی گُدانی رَنگ بدل بوتگ‌اَت. آسئے بۆا هم کنگا نه‌اتنت. ۲۸ نِبوکَدنِزَرا گوَشت: ”شَدرَک، میشَک و اَبِدنِگۆئے هُدایا ستا و سنا بات که آییا وتی پرێشتگے دێم داتگ و وتی هِزمتکار رَکّێنتگ‌اَنت. اِشان وتی هُدائے سرا باوَر و بێسه اَت و منی هُکمِش نَمَنِّت. چه وتی زندا سر گوَستنت، بله وتی جندئے هُدایا اَبێد، دگه هُدائے هِزمت و سُجدها رَزا نبوتنت. ۲۹ پمێشکا من هُکمَ دئیان که هرکَس ببیت، چه هر کئوم، راج و زُبانا که شَدرَک، میشَک و اَبِدنِگۆئے هُدائے بارئوا هرابێن هبرے بکنت، آ ٹُکّر ٹُکّر کنگَ بیت و آییئے لۆگ برباد کنگ و هاکۆٹے جۆڑ کنگَ بیت. چێا که دگه هچّ هُداے نێست که چُش رَکّێنت بکنت.“ ۳۰ پدا بادشاها شَدرَک، میشَک و اَبِدنِگۆ، بابِلئے دَمگا مسترێن اُگده داتنت.