۱ څه موده وروسته نعومي روت ته وویل: «ای زما لورې زه باید ستا دپاره مېړه پیدا کړم، هغه به تاته کور درکړي او په تا به پام کوي. ۲ ته پوهېږې چې بوعز زمونږ خپلوان دی او تا د هغو ښځو سره وږي راټول کړي دي چې د هغه دپاره کار کوي. ګوره، نن شپه به هغه په درمند باندې اوربشې بادوي. ۳ اوس ولامبه او لږ عطر په ځان واچوه، بیا خپلې ښې جامې واغونده او درمند ته لاړه شه. خو ترڅو پورې چې هغه د خوراک او څښاک څخه وزګار شوی نه وي، خپل ځان مه ورښکاره کوه. ۴ وګوره چې هغه چېرته څملي، بیا کله چې هغه ویده شي، پښې یې لوڅې کړه او د هغه د پښو سره پرېوځه. بیا به هغه تاته ووایي چې څه وکړې.» ۵ روت په ځواب کې وویل: «څه چې ته وایې هماغسې به وکړم.»
۶ نو روت درمند ته لاړه او هماغسې یې وکړل لکه څنګه چې خواښې یې ورته ویلي وو. ۷ وروسته له خوړلو او څښلو نه بوعز د خوشحالۍ احساس کاوه، هغه لاړ او د غلو دانو د ډېرۍ تر څنګ ویده شو. روت غلې غلې ورنژدې شوه، هغې د بوعز پښې لوڅې کړې او د هغه د پښو سره پرېوتله. ۸ د نیمې شپې په شاوخوا کې، بوعز ناڅاپه راویښ شو او ډېر حیران شو چې خپلو پښو سره یې ښځه ولیدله. ۹ هغه پوښتنه وکړه: «ته څوک یې؟» هغې په ځواب کې وویل: «ښاغلیه، زه روت یم ستا د پښو خاورې. ته زما هغه خپلوان یې چې په ما پام وکړې، نو ته ما سره واده وکړه.» ۱۰ بوعز په ځواب کې وویل: «څښتن دې تاته برکت درکړي! ته اوس د خپلې خواښې سره د ټولې مرستې څخه هم لا زیاته وفاداري ښایې. تا کولای شول چې د ځان دپاره دې یو ځوان شتمن یا غریب سړی لټولای وای، خو تا داسې ونه کړل. ۱۱ اوس فکر مه کوه، زه به همداسې وکړم څنګه چې ته غواړې. په ښار کې ټول ستا درناوی کوي. ۱۲ دا رښتیا ده چې زه ستا نژدې خپلوان یم چې باید درباندې پام وکړم. خو بل څوک هم شته چې هغه ستا ډېر نژدې خپلوان دی. ۱۳ تر سهاره پورې دلته پاتې شه، بیا به زه ځان پوه کړم که چېرې هغه راضي شي چې ستا مسوولیت په غاړه اخلي، نو ښه به وي. که هغه راضي نه شو، نو زه د ژوندي څښتن په نوم قسم خورم چې زه به په خپله ستا مسوولیت په غاړه واخلم. اوس څمله او تر سهاره پورې پاتې شه.»
۱۴ روت بیا پرېوتله، خو هغه د رڼا کېدلو نه مخکې راویښه شوه، ځکه بوعز نه غوښتل چې بل څوک پوه شي چې روت هلته وه. ۱۵ بیا بوعز ورته وویل: «خپله چپنه خوره کړه» او هغه په کې شاوخوا شل کیلو ګرامه غلې دانې ورواچولې او د هغې په اوږه باندې یې کېښودله. روت بېرته ښار ته راغله ۱۶ او چې کله کور ته راورسېدله، نو خواښې ورڅخه پوښتنه وکړه چې «لورې، څه وشو؟» روت ورته ټول هغه څه وویل چې بوعز د هغې دپاره کړي وو. ۱۷ هغې زیاته کړه: «بوعز ماته وویل چې زه باید تاته تش لاس رانه شم، نو همدا ؤ چې ماته یې دا ټولې اوربشې راکړې.» ۱۸ نعومي روت ته وویل: «زما لورې اوس صبر کوه، ترڅو معلومه شي چې څه پېښیږي. بوعز به نن تر هغې ارام ونه کړي، ترڅو یې چې دا موضوع نه وي حل کړې.»