۱ وهدے اورشَلیمئے نزّیکّا، زئیتونئے کۆهئے دامُنا بئیت‌پاجی و بئیت‌اَنیائے مێتگان رَستنت، گڑا ایسّایا دو مرید رئوان دات و ۲ گوَشتی: ”دێمی مێتگا برئوێت. اَنچُش که اۆدا رَسێت، کُرّگێن هَرے گندێت که بستگ. آ کُرّگا اَنگت هچکَس سوار نبوتگ. آییا بۆجێت و اِدا بیارێت. ۳ اگن کَسێا جُست کرت که ’شما چے کنگا اێت،‘ بگوَشێت که ’واجها اے کُرّگ پکار اِنت و پدا زوتّ پِریَ تَرّێنیت.‘“ ۴ گڑا دوێن مرید شتنت و کُرّگے دیستِش که دَروازگئے دپا بستگ‌اَت. بۆتکِش. ۵ چه اۆدا اۆشتاتگێن مردمان لهتێنا جُست کرت: ”شما چے کنگا اێت؟ په چے اے کُرّگا بۆجێت؟“ ۶ اَنچُش که ایسّایا سۆج داتگ‌اَتنت، آیان هما داب گوَشت. گڑا، داتِش. ۷ کُرّگِش ایسّائے کِرّا آورت و وتی شال و چادرِش آییئے پُشتا اێر کرتنت و ایسّا سوار بوت. ۸ بازێنێا ایسّائے وشّاتک کنگا، آییئے راهئے سرا وتی شال و چادر چێرگێجان کرتنت. دگه بازێنێا، چه مَچکدگ و ڈگاران درچکانی ٹال و تاک بُرِّت و راهئے سرا اێر کرت. ۹ ایسّائے پێش‌رُمب و پدرُمبێن مردم، کوکّار کنانا گوَشگا اَتنت:
” هوشیانا،
مبارک بات هما که په هُداوندئے ناما کئیت!
۱۰ شُگر اِنت که مئے بُنپیرُک داوودئے بادشاهی پدا برجاه دارگَ بیت.
هوشیانا، بُرزێن اَرشا!“
۱۱ گڑا ایسّا اورشَلیما آتک و مزنێن پرستشگاها شت. اۆدا، آییا پرستشگاهئے چارێن کُنڈانی هر چیزّ چارت. بله بێوهد اَت، پمێشکا گۆن وتی دوازدهێن مریدان بئیت‌اَنیایا شت.
۱۲ دومی رۆچا، وهدے ایسّا و آییئے مرید چه بئیت‌اَنیایا در کپتنت، راها ایسّا شدیگ بوت. ۱۳ آییا چه دورا اِنجیرئے درچکے دیست که تاکی سبز و بَز اَتنت. درچکئے نزّیکّا شت تان بگندیت بارێن بَر اِنت یا نه. بله وهدے رَست، اَبێد چه تاکا دگه هچّی ندیست، چێا که اِنجیرئے بَرئے مۆسم نه‌اَت. ۱۴ گڑا گۆن درچکا گوَشتی: ”چه اِد و رَند، هچکَس چه تئو بَرے مئوَرات.“اے هبر مریدان اِشکت.
۱۵ اَنچُش که اورشَلیما سر بوتنت، ایسّا مزنێن پرستشگاهئے پێشگاها شت و اۆدا سئوداگر و گْراکانی گلّێنگ و در کنگا گُلاێش بوت. زَرّ بدل کنۆکێن سَرّاپانی ٹێبَلی چپّی کرتنت و کپۆت بها کنۆکانی کُرسی و تَهتگی دئور داتنت. ۱۶ مزنێن پرستشگاهئے پێشگاها، تاجرانا مالئے برگ و آرگی هم نه‌اِشت. ۱۷ مردمی تالیم داتنت و گوَشتی: ”زانا، هُدائے کتابا نبیسگ نبوتگ: منی لۆگ سجّهێن کئومانی دْوا و پرستشئے جاگه ببیت، بله شما دُزّبازارے کرتگ.“ ۱۸ وهدے مزنێن دینی پێشوا و شَریَتئے زانۆگران اے هبر اِشکت، آییئے کُشگئے جُهدِش کرت. بله تُرستِش، چێا که سجّهێن مردم چه ایسّائے تالیمان هئیران و هبکّه اَتنت. ۱۹ بێگاه که بوت، ایسّا و آییئے مرید چه شهرا در کپتنت.
۲۰ دومی سُهبا، راها هما اِنجیرئے درچکِش دیست که نون چه بُنا هُشک بوتگ‌اَت. ۲۱ پِتْرُس، ایسّائے پێسریگێن هبرئے یاتا کپت و گوَشتی: ”واجه! بچار، اے درچک که تئو بددْوایی کرت گیمُّرتگ.“ ۲۲ ایسّایا پَسّئو دات: ”هُدائے سرا باور کنێت، ۲۳ شمارا راستێنَ گوَشان، اگن کَسێا سِتک و باور ببیت و اے کۆها بگوَشیت: ’وتا چه اِدا چست کن و دریائے تها دئور بدئے‘ و وتی گوَشتگێن هبرئے سرا دلا شکّ مئیاریت و باور بکنت، آ وهدی په آییا اَنچُشَ بیت. ۲۴ پمێشکا شمارا گوَشان، هرچے که وتی دْوایانی تها لۆٹێت، باور کنێت که شمارا رسِتگ و شمارا دئیگَ بیت. ۲۵ هر وهدا که په دْوایا اۆشتێت، اگن شمارا گۆن یکّێا گِلَگے هست، وتی دْوائے تها آییا ببَکشێت تانکه شمئے آسمانی پت هم، شمئے گناه و مئیاران ببَکشیت. ۲۶ بله اگن شما مبکشێت، شمئے آسمانی پت هم شمئے گناه و مئیارانَ نبکشیت.“
۲۷ ایسّا و آییئے مرید، پدا اورشَلیما آتکنت. اَنچُش که ایسّا مزنێن پرستشگاهئے پێشگاها گام جنَگا اَت، مزنێن دینی پێشوا، شَریَتئے زانۆگر و کئومئے کماش آییئے کِرّا آتکنت. ۲۸ جُستِش کرت: ”تئو گۆن کجام هَکّ و اِهتیارا اے کارانَ کنئے؟ کئیا ترا اے کارانی کنگئے اِهتیار داتگ؟“ ۲۹ ایسّایا پَسّئو دات و گوَشت: ”منا هم چه شما جُستے هست، منی پَسّئوا بدئیێت، تان من هم شمارا بگوَشان که گۆن کجام هَکّ و اِهتیارا اے کارانَ کنان. ۳۰ یَهیایا پاکشۆدی دئیگئے اِهتیار، چه آسمانا رَستگ‌اَت یا چه انسانئے نێمگا؟ پَسّئو بدئیێت!“ ۳۱ آیان وت‌مان‌وتا شئور و سَلاه کرت و گوَشتِش: ”اگن بگوَشێن چه آسمانا اَت، گڑا گوَشیت: ’په چے آییئے سرا ایمانۆ نئیاورت؟‘ ۳۲ اگن بگوَشێن چه انسانئے نێمگا اَت...؟“اے هبرِش دێما نبرت چێا که آیان چه مردمان تُرست، په اے هاترا که مردم یَهیایا بَرهَکّێن نبیے هساب کنگا اَتنت. ۳۳ پمێشکا پَسّئوِش دات: ”ما نزانێن.“ایسّایا گوَشت: ”گڑا من هم شمارا نگوَشان که گۆن کجام هَکّ و اِهتیارا اے کارانَ کنان.“