۱ ایسّایا، رَندا گۆن مِسال و دَروَر وتی هبر گۆن آیان بُنگێج کرت و گوَشتی: ”مردێا انگوری باگے اَڈّ کرت. آییئے چپّ و چاگردا پَلّ و پَسیلی بست، په انگورانی شیرگئے گِرگا کَلّ و کُمبے جۆڑی کرت و په نِگهپانیا یکّ بُرجے هم بستی. رَندا باگی په کُنندهکاری و زمان لهتێن باگپانئے دستا دات و وت سپرێا شت. ۲ وهدے انگورئے مۆسم بوت، آییا هِزمتکارے زمان‌زورێن باگپانانی کِرّا راه دات تان چه باگا کمّے نیبگ بیاریت، ۳ بله باگپانان اے هِزمتکار لَٹّ و کُٹّ کرت و گۆن هۆرک و هالیگێن دستان پِر تَرّێنت. ۴ گڑا، هُدابُندا دگه هِزمتکارے دێم دات. آیان، آییئے سر هم پرۆشت و بے‌اِزّت کرت. ۵ پدا دگه هِزمتکارے رئوانی دات و باگپانان آ هم جت و کُشت. همے ڈئولا، آییا دگه بازێن هِزمتکارے راه دات، بله باگپانان لهتێن جت و لهتێن کُشت. ۶ نون په راه دئیگا آییئے کِرّا یکّ کَسے پَشت کپتگ‌اَت، آییئے دۆستێن مردێن‌چُکّ اَت. گُڈسرا، وتی هما چُکّی رئوان دات، هئیالی کرت بلکێن آییئے روا بدارنت. ۷ بله باگپانان وت‌مان‌وتا گوَشت: ’باگئے میراس‌دار همِش اِنت، بیاێت اِشیا هم کُشێن، تانکه مِلک و میراس مئے ببنت.‘ ۸ گڑا گپت و کُشتِش و جۆنِش چه باگا ڈَنّ، دئور دات.“ ۹ ایسّایا جُست کرت: ”نون شمئے گُمانا باگئے هُدابُند چے کنت؟ آ کئیت، باگپانانَ کُشیت و باگا دگه باگپانانی دستا دنت. ۱۰ زانا، شما پاکێن کتابا نئوانتگ:
آ سِنگ که بان‌بَندێن اُستایان پسند نکرت و نزُرت
هما سِنگ، بُنهِشت بوت.
۱۱ اے هُداوندئے کار اِنت و
مئے چمّان اَجَب اِنت.“
۱۲ نون آیان لۆٹت ایسّایا دَزگیر بکننت، چێا که زانتِش ایسّایا اے مِسال همایانی بارئوا آورتگ، بله چه مردمانَ تُرستِش. گڑا ایسّااِش اِشت و شتنت.
۱۳ رَندا، آیان لهتێن پَریسی و هیرودی ایسّائے کِرّا رئوان دات تان آییا چه آییئے جندئے هبران مان بگیشّێننت. ۱۴ نون آتک و جُستِش کرت: او استاد! ما زانێن که تئو تچک و راستێن مردمے ائے و هرچے گوَشئے په راستیا گوَشئے و هچکَسێئے نێمگا نگرئے، چێا که سجّهێنان په یکّ چمّێا چارئے و گۆن راستی و دلستکی هُدائے راها سۆجَ دئیئے. بارێن، رومئے بادشاه کئیسَرا، سُنگ و مالیات دئیگ رئوا اِنت یا نه؟ ما آییا مالیات بدئیێن یا مدئیێن؟ ۱۵ ایسّایا آیانی اے دوتل و دوپۆستی زانت و گوَشتی: ”چیا منا چَکّاسگا اێت؟ یکّ دینارے بیارێت تان بچاران.“ ۱۶ آیان دینارے آورت. جُستی کرت: ”اِشیئے سرا کئیی نام و نَکش پِر اِنت؟“آیان پَسّئو دات: ”کئیسَرئے.“ ۱۷ نون ایسّایا گوَشت: ”گڑا کئیسَرئیگا کئیسَرا بدئیێت و هُدائیگا هُدایا بدئیێت.“چه اے پَسّئوا، آ هئیران و هَبَکَّه منتنت.
۱۸-۱۹ رَندا، لهتێن سَدوکی، که آهِرَتئے نمَنّۆک اَنت، ایسّائے کِرّا آتک و جُستِش کرت: ”او استاد! موسّایا په ما نبشتگ: اگن کَسێئے سور کرتگێن براتے بے چُکّا بمریت و جنۆزامی زندگ ببیت، گڑا آییئے برات باید اِنت گۆن آ جنۆزاما سور بکنت تانکه چُکّ و رَند و راهے په وتی براتا بِلّیت. ۲۰ اے ڈئولا، هپت برات اَتنت. ائولی براتا جَنے گپت و بے چُکّا مُرت، ۲۱ گڑا دومی براتا گۆن آ جنۆزاما سور کرت، بله آ هم بے چُکّا مُرت. سئیمی برات هم، همے ڈئولا. ۲۲ چه هپتێن براتان هچکَسا په وت رَند و راهے نه‌اِشت. گُڈسرا، آ جنێن هم مُرت. ۲۳ نون تئو بگوَش، آهِرَتئے رۆچا اے جنێن کجام براتئیگَ بیت؟ چێا که هر هپتێن براتان باریگ باریگا گۆن آییا سور کرتگ‌اَت.“ ۲۴ ایسّایا گوَشت: ”شما گُمراه نه‌اێت؟ پرچا که نه چه پاکێن کتابان چیزّے سَرکِچَ ورێت و نه هُدائے واک و زۆرا سرپدَ بێت. ۲۵ مُردگ که جاهَ جننت، نه سورَ کننت و نه سور دئیگَ بنت، آسمانی پرێشتگانی ڈئولا بنت. ۲۶ مُردگانی پدا زندگ بئیگ و جاه جنَگئے بارئوا، زانا شما موسّائے کتابا بُن گپتگێن ڈۆلُکئے کِسّه نئوانتگ، که هُدایا گۆن موسّایا چۆن هبر کرت؟ ’من آن، اِبراهێمئے هُدا، اِساکئے هُدا و آکوبئے هُدا.‘ ۲۷ بزان آ، مُردگانی هُدا نه‌اِنت، زندگێنانی هُدا اِنت. شما باز رَد وارتگ.“
۲۸ چه شَریَتئے زانۆگران یکّے، آیانی اے هبران گۆش دارگا اَت و آییا مارِت که ایسّا شَرّ پَسّئو دئیگا اِنت، نزّیکّا آتک و جُستی کرت: ”شَریَتئے مسترێن هُکم کجام اِنت؟“ ۲۹ ایسّایا پَسّئو دات: ” شَریَتئے مسترێن هُکم اِش اِنت: <char style="qt">’او اِسراییل! گۆش دار: هُداوند، مئے هُدا، یکتاێن هُدا اِنت،</char> ۳۰ وتی هُداوندێن هُدایا، په دل، گۆن سجّهێن جان و ساه، گۆن سجّهێن پَهم و پِگر و گۆن سجّهێن وس و واکا دۆست بدار.‘ ۳۱ دومی هُکم اِش اِنت: ’گۆن وتی همساهگا وتی جندئے پئیما مِهر بکن.‘ چه اے دوێنان، دگه مسترێن هُکم نێست.“ ۳۲ گڑا، شَریَتئے زانۆگرا گوَشت: ”او استاد! تئو سکّ راست و شَرّ گوَشت، په راستی که هُدا یکّے و اَبێد چه آییا، هُداے نێست. ۳۳ آییا په دل، گۆن سجّهێن پَهم و پِگر و سَرجمێن وس و واکا دۆست دارگ و همساهگا وتی جندئے پئیما مِهر کنگ چه سجّهێن هئیراتیێن سۆچَگی تُهپه و سجّهێن کُربانیگان شرتر اِنت.“ ۳۴ وهدے ایسّایا دیست آییا داناێن پَسّئوے دات، گوَشتی: ”تئو چه هُدائے بادشاهیا دور نه‌ائے.“چه اِد و رَند، هچکَسا دل نکرت چه ایسّایا چیزّے جُست بکنت.
۳۵ وهدے ایسّایا، مزنێن پرستشگاها تالیمَ دات، جُستی کرت که ” شَریَتئے زانۆگر چِه پئیما گوَشنت مَسیه داوود بادشاهئے چُکّ اِنت؟ ۳۶ داوودا وت چه هُدائے پاکێن روهئے شُبێن و اِلهاما گوَشتگ:
هُداوندا گۆن منی هُداوندا گوَشت
منی راستێن نێمگا بنند
تان هما وهدا که تئیی دژمنان تئیی پادانی چێرا دئور بدئیان.
۳۷ اگن داوودئے جند، مَسیها وتی هُداوندَ گوَشیت، گڑا آ چۆن داوودئے چُکّ بوتَ کنت؟“مردمانی مُچّیا گۆن وشّی و شادهی، ایسّائے هبر گۆشَ داشت.
۳۸ پدا، ایسّایا وتی تالیمانی تها گوَشت: ”چه شَریَتئے زانۆگران هُژّار بێت که آیان، دْراجێن جامگ و کباه گوَرا کنگ دۆستَ بیت و بازارانی تَرّ و گردا، چه مردمان وشّاتک و دْرَهباتَ لۆٹنت. ۳۹ کَنیسَهانی شرترێن جاهان گچێنَ کننت و مهمانیان، ائولی رِدئے نندگِش پسند اِنت. ۴۰ جنۆزامانی لۆگان گۆن مالواریا برنت و په پێش دارگا وتی دْوا و سَنایان دْراجکَشَّ کننت. اِشان سکترێن سِزا و پدمُزَّ رسیت.“
۴۱ ایسّا، مزنێن پرستشگاهئے هئیراتانی پێتیئے دێم په دێما نِشتگ‌اَت و هما مردمان چارگا اَت که اے پێتیا زَرِّش دئورَ دات. چه زَرداران بازێنێا، زیادهێن زَرّے اێر کرت. ۴۲ گڑا، گریب و بێوسێن جنۆزامے آتک و دو پئیسه‌ای پێتیا مان کرت. ۴۳ نون ایسّایا مرید وتی کِرّا لۆٹتنت و گوَشتی: ”شمارا راستێنَ گوَشان، اے بێوسێن جنۆزاما چه آ سجّهێنان گێشتر زرّ پێتیا مان کرت. ۴۴ چێا که آ دگران چه وتی گێشێن مالا چیزُّکے دات، بله اے جنۆزاما، گۆن وتی نێزگاری و گریبیا، هرچے که آییا هست‌اَت داتی، بزان وتی سجّهێن بُنمال.“