۱ لهتێن رۆچا و رَند، ایسّا پدا کَپَرناهوما آتک و اے هبر شِنگ و تالان بوت که آ لۆگا اِنت. ۲ گڑا، همینکدر مردم آتک و مُچّ بوت که لۆگئے دپا اۆشتگئے جاگه هم نێست‌اَت. ایسّا هُدائے هبران مهلوکا درس و سَبکّ دئیگا اَت. ۳ هما دمانا، چار مردم یکّ لَنگ و مُنڈێن مردے آییئے کِرّا آرگا اَت، ۴ بله چه مردمانی بازێن مُچّیا، مُنڈِش ایسّائے نزّیکّا آورت نکرت. پمێشکا، لۆگئے سرا سر کپتنت، لۆگئے سرِش ٹُنگ کرت و مُنڈِش گۆن نِپادا، جَهل اێر دات. ۵ ایسّایا که آیانی سِتک و باور دیست، گۆن لَنگا گوَشتی: ”او منی چُکّ! تئیی گناه بَکشگ بوتنت.“ ۶ بله شَریَتئے لهتێن زانۆگر که اۆدا نِشتگ‌اَت، وتی دلا گوَشتِش: ۷ ”آ په چے چُشَ گوَشیت؟ اے کُپرے. اَبێد چه هُدائے جندا، دگه کَسّ گناهان بَکشتَ نکنت.“
۸ هرچے که آیانی دلا اَت، ایسّایا هما دمانا مارت و گوَشتی: ”شما په چے وتی دلا چُشێن هئیالَ کنێت. ۹ وت بگوَشێت، گۆن اے لَنگا کجام هبر آسانتر اِنت: ’تئیی گناه بَکشگ بوتگ‌اَنت‘ یا: ’پاد آ، وتی نِپادان بزور و برئو‘؟ ۱۰ بله من پمێشکا اے هبر کرت تان شما بزانێت، من که انسانئے چُکّ آن، منا اے دنیایا گناهانی پهِلّ کنگئے واک و اِهتیار هست.“پدا گۆن آ لَنگا گوَشتی: ۱۱ ”ترا گوَشان، پاد آ، وتی نِپادان بزور و لۆگا برئو.“ ۱۲ گڑا مرد سجّهێنانی دێما پاد آتک، وتی نِپادی زرتنت و ڈنّا شت. سجّهێن مردم هئیران بوتنت، هُدااِش ستا کرت و ساڑات و گوَشتِش: ”ما چُشێن کار هچبر ندیستگ‌اَت.“
۱۳ ایسّا، پدا گوَرمئے لَمبا شت. مردمانی مزنێن رُمبے آییئے کِرّا آتک، ایسّایا آ مردم تالیم داتنت. ۱۴ اَنچُش که ایسّا راها رئوگا اَت، هَلْپیئے چُکّ لاوی‌ای دیست که سُنگ و مالیات گِرگئے جاگها نِشتگ‌اَت. گۆن آییا گوَشتی: ”بیا، منی رَندگیریا بکن.“آ پاد آتک و ایسّائے همراه بوت.
۱۵ وهدے ایسّا لاویئے لۆگا په ورگا نِشتگ‌اَت، دگه بازێن سُنگی و مالیاتگیر و گُنهکارێن مردمے گۆن ایسّا و آییئے مریدان نان ورگا اَت. چێا که بازێنے آییئے مَنّۆک اَت. ۱۶ شَریَتئے پَریسی زانۆگران، وهدے ایسّا گۆن اے ڈئولێن مردمان یکجاه ورگا دیست، گۆن ایسّائے مریدان گوَشتِش: ”آ چێا گۆن سُنگی و گُنهکاران هۆر نِشتگ و ورگا اِنت؟“ ۱۷ اے هبرانی اِشکنگا رَند، ایسّایا گوَشت: ”دْراه و سلامتێن مردمان، داکتر پکار نه‌اِنت، نادْراهان داکتر پکار اِنت. من په پهرێزکاران نئیاتکگان، گُنهکارانی لۆٹگ و گْوانک جنَگا آتکگان.“
۱۸ یَهیائے مرید و پَریسی رۆچگ اَتنت. نون مردم ایسّائے کِرّا آتکنت و جُستِش کرت: ”چیا یَهیا و پَریسیانی مرید رۆچگَ دارنت، بله تئیی مرید رۆچگَ نبنت؟“ ۱۹ ایسّایا گۆن مِسالێا پَسّئو دات: ”سور و آرۆسئے مهمان، تان سالۆنک نِشتگ، رۆچگ بوتَ کننت؟ نه، تانکه سالۆنک گۆن آیان گۆن اِنت، رۆچگَ نبنت. ۲۰ بله آ رۆچَ کئیت که سالۆنک چه آیان جِتا کنگَ بیت، گڑا آ رۆچگَ دارنت. ۲۱ هچکَس چه نۆکێن گُدێا چُنڈے ندرّیت و کوَهنێن پَشکا پَچّ و پینگَ نجنت، چێا که نۆکێن گُدئے پَچّ نزَّ کئیت و کوَهنێن پَشکا گێشترَ دِرّیت. ۲۲ هچکَس هم نۆکێن شرابا، کوَهنێن زِکّان مانَ نکنت، چێا که نۆکێن شراب، زِکّانَ تْراکێنیت و دِرّیت. زِکّ و شراب، هر دو زئوالَ بنت. نۆکێن شرابا، نۆکێن زِکّان مانَ کننت.“
۲۳ شَبَّتئے رۆچێا، ایسّا چه گندمی کِشارانی تۆکا گوَزگا اَت. آییئے مریدان راه رئواجکا چه آ کِشاران لهتێن هۆشگ سِست. ۲۴ پَریسیان گۆن ایسّایا گوَشت: ”بچار، چێا تئیی مرید شَبَّتئے رۆچا اَنچێن کارَ کننت که رئوا نه‌اِنت؟“ ۲۵ ایسّایا گوَشت: ”زانا، شما نئوانتگ، وهدے داوود و آییئے همراه شدیگ بوتنت و آیان چیزّے په ورگا نێست‌اَت، گڑا داوودا چے کرت؟ ۲۶ مسترێن دینی پێشوا آبیاتارئے زمانگا، داوود هُدائے پاکێن لۆگا شت و وت گۆن همراهان هُدائے ناما هما هئیراتی و پاکوَنڈێن نگنِش وارتنت که، اَبێد چه دینی پێشوایان دگه هچکَسا آیانی ورگئے هَکّ نێست‌اَت.“ ۲۷ پدا، گۆن آیان گوَشتی: ”هُدایا شَبَّتئے رۆچ په مردمان پێدا کرتگ، مردم په شَبَّتئے رۆچا پێدا نکرتگ‌اَنت. ۲۸ پمێشکا، من که انسانئے چُکّ آن، منا شَبَّتئے رۆچئے اِهتیار هم هست.“