۱آیا مو بسم دَ تعرِیف-و-تَوصِیف خودون خُو شُروع مُونی؟ آیا رقمِ بعضی کسای دِیگه دَ تَوصِیف نامه بَلدِه شُمو یا از طرفِ ازشُمو ضرُورَت دَری؟ ۲خودون شُمو خط مو اَستِید که دَ دِل های مو نوِشته شُده که دَ وسِیلِه پگِ مردُم ام خانده مُوشه و ام فامِیده. ۳شُمو نِشو دَدِید که شُمو خطِ مسیح و نتِیجِه خِدمت مو اَستِید، که قد سیایی نوِشته نَشُده، بَلکِه قد روحِ خُدای زِنده نوِشته شُده، نَه دَ بَلِه لَوح های سنگی، بَلکِه دَ بَلِه لَوح های دِل اِنسان.
۴امی رقم اِطمِینان ره مو دَ وسِیلِه مسیح دَ خُدا دَری. ۵اِیطور نِیَسته که خودون مو لایق بَشی و کُدَم چِیز ره اِدعا کُنی که بُگی کارِ ازمو اَسته، بَلکِه لیاقتِ ازمو از طرفِ خُدا اَسته. ۶اُو مو ره لیاقت دَد تا خِدمتگارای عهدِ نَو بَشی، نَه عهدی که دَ بَلِه حرف اُستوار اَسته، بَلکِه دَ بَلِه روح، چُون حرف مُوکُشه ولے روح زِندگی مُوبخشه.
۷اگه خِدمتی که نتِیجِه شی مَرگ بُود و قد حرف دَ رُوی سنگا کنده شُده دَ بُزُرگی-و-جلال رَسِید، دَ اندازِه که بَنی اِسرائیل نَمِیتنِست یکسَره سُون چِهرِه مُوسیٰ بخاطرِ شِکوه-و-جلالِ چِهرِه شی توخ کُنه، باوجُودِ که اُو شِکوه-و-جلال از بَین رفتَنی بُود، ۸پس چِیقَس کَلوتَر خِدمتِ روح دَ بُزُرگی-و-جلال مییه؟ ۹چُون اگه خِدمتی که نتِیجِه شی محکُوم شُدونِ اِنسان بُود بُزُرگی-و-جلال دَشت، پس خِدمتی که باعِثِ عادِل شُدونِ اِنسان مُوشه، چِیقَس کَلوتَر بُزُرگی-و-جلال دَره! ۱۰دَ حقِیقت چِیزی که سابِق بُزُرگی-و-جلال دَشت، بخاطرِ بُزُرگی-و-جلالِ بُزُرگتَرِ عهدِ نَو، بُزُرگی-و-جلال خُو ره از دِست دَد. ۱۱چُون اگه چِیزی که از بَین رفتَنی بُود بُزُرگی-و-جلال دَشت، پس چِیزی که دایمی اَسته چِیقَس کَلوتَر بُزُرگی-و-جلال دَره!
۱۲پس، ازی که مو امی رقم اُمِید دَری، قد دلیری کَلو توره مُوگی، ۱۳نَه رقمِ مُوسیٰ که یگ رُوی‌بَند ره دَ بَلِه رُوی خُو ایشت تا بَنی اِسرائیل خَتم شُدونِ شِکوه-و-جلالی ره که از بَین رفتَنی بُود، نَنگره. ۱۴لیکِن ذِهن های ازوا کور شُد، چُون تا اِمروز وختِیکه اُونا خاندونِ عهدِ کُهنه ره مِیشنَوه امُو رُوی‌بَند باقی اَسته و باله نَشُده، چراکه اُو تنها دَ وسِیلِه مسیح از بَین موره. ۱۵دَ حقِیقت، تا اِمروز هر وختِیکه اُونا تَوراتِ مُوسیٰ ره میخانه، رُوی‌بَند دَ بَلِه ذِهنِ ازوا قرار مِیگِیره. ۱۶مگم وختِیکه یگ نفر سُون خُداوند مییه، امُو رُوی‌بَند از بَلِه ذِهن شی پس مُوشه. ۱۷خُداوند روح اَسته و دَ جای که روحِ خُداوند وجُود دَره، دَ اُونجی آزادی اَسته. ۱۸و پگ مو قد چِهره های بےرُوی‌بَند بُزُرگی-و-جلالِ خُداوند ره مِینگری رقمی که از یگ آینه نُمایان شُنه و از یگ جلال دَ جلال بُزُرگتَر تبدِیل شُده مِثلِ ازُو مُوشی؛ و اِی کار از خُداوند سرچشمه مِیگِیره که روح اَسته.