۱لازِم نِییه که دَ بارِه امزی خِدمتِ کومَک رَسانی که بَلدِه مُقَدَّسِین انجام دَده مُوشه دَز شُمو یَگو چِیز نوِشته کنُم، ۲چُون ما شور-و-شَوق شُمو ره بَلدِه کومَک کدو مِیدَنُم که مایِه اِفتخار مه دَ بارِه ازشُمو دَ پیشِ ایماندارای مَقدونیه اَسته و دَزوا گُفتیم که ایماندارای اَخَیا از یگ سال پیش آمادِه کومَک اَسته؛ و غَیرَتِ ازشُمو اکثریَتِ ازوا ره دَ شور-و-شَوق اَوُرده. ۳ولے بِرارو ره رَیی مُونُم تا اِفتخار مو دَ بَلِه شُمو دَزی باره پُوچ-و-باطِل ثابِت نَشُنه، بَلکِه تا امُو رقم که گُفتیم، شُمو آماده بَشِید. ۴دَ غَیرِ ازی، اگه کُدَم کس از ایماندارای مَقدونیه قد ازمه بییه و بِنگره که شُمو آماده نِیَستِید، اوخته نَه تنها شُمو، بَلکِه مو ام که قد اِعتماد دَ بَلِه شُمو اِفتخار مُوکدی، شرمِنده مُوشی. ۵پس فِکر کدُم لازِم اَسته که از بِرارو خاهِش کنُم تا اُونا پیشلو دَ دِیر شُمو بییه و هدیِه سخاوَتمَندانِه ره که شُمو وعده کده بُودِید، پیش از پیش آماده کُنه تا اُو یگ هدیِه داوطلبانه بَشه، نَه یگ هدیِه که از رُوی مجبُوری دَده مُوشه.
۶مقصد اینی اَسته: هر کسی که کم کِشت کُنه، کم دِرَو مُونه و هر کسی که کَلو کِشت کُنه، کَلو دِرَو مُونه. ۷پس هر کس امُوقَس بِدیه که دَ دِل خُو قَصد کده، نَه از رُوی بےمَیلی یا مجبُوری، چُون خُدا کسی ره دوست دَره که دَ خوشی بخشِش مُونه. ۸و خُدا مِیتَنه که هر بَرکت ره بَلدِه شُمو پِرَیمو کُنه تا هر وخت از هر چِیز دَ اندازِه ضرُورَت دَشته بَشِید و دَ هر کارِ نیک کَلو حِصّه بِگِیرِید. ۹امُو رقم که دَ کِتابِ مُقَدَّس نوِشته شُده:
”اُو بَخش کده دَ غرِیبا مِیدیه؛
نیکی ازُو تا اَبَد باقی مُومنه.“
۱۰امُو که تُخم ره بَلدِه کِشت کُنِنده و نان ره بَلدِه خورِنده آماده مُونه، بَلدِه ازشُمو ام تُخم ره آماده کده کَلو مُونه و حاصِلِ کارای عادِلانِه شُمو ره پِرَیمو مُوکُنه. ۱۱شُمو از هر نِگاه دَولتمَند مُوشِید تا بِتنِید دَ هر زمان سخاوَتمَند بَشِید که سخاوَتمَندی شُمو دَ وسِیلِه ازمو باعِث شُکرگُزاری از خُدا مُوشه، ۱۲چُون انجامِ امزی خِدمت نَه تنها ضرُورَت های مُقَدَّسِین ره پُوره مُونه، بَلکِه شُکرگُزاری از خُدا ره ام غَدر کَلو مُونه. ۱۳از طرِیقِ تصدِیقِ امزی خِدمت اُونا خُدا ره بُزُرگی-و-جلال مِیدیه، بخاطرِ اِطاعَت شُمو و اِقرار شُمو دَ خوشخبری مسیح و بخاطرِ بخشِشِ سخاوَتمَندانِه شُمو که دَزوا و دَ دِیگرو مِیدِید. ۱۴اُونا دَ آرزوی دِیدون شُمو اَسته و بخاطرِ فَیضِ بےاندازِه خُدا که نصِیب شُمو شُده، بَلدِه شُمو دُعا مُوکُنه. ۱۵خُدا ره بَلدِه تُحفِه تَوصِیف‌ناپذِیر شی شُکر-و-سِپاس باد!