۱بعد ازُو خُداوند دَ مُوسیٰ گُفت: ”خود تُو، هارُون، ناداب و اَبِیهُو قد هفتاد نفر از رِیش سفیدای اِسرائیل دَ پیشِ ازمه دَ بَلِه کوه بیِید و از دُور مَره سَجده کُنِید. ۲مگم خود تُو، اَی مُوسیٰ، تنها دَ دِیر مه بیه و دِیگای شُمو نزدِیک نَیه و مردُم هیچ کُدَم شی نَباید دَ بَلِه کوه بییه.“ ۳پس مُوسیٰ اَمَد و پگِ تورای خُداوند ره قد تمامِ احکام شی دَ بَنی اِسرائیل نَقل کد و پگِ مردُم دَ یگ صَدا گُفت: ”هر چِیزی که خُداوند گُفته، مو دَز شی عمل مُونی.“ ۴مُوسیٰ تمام تورای خُداوند ره نوِشته کد و صُبحِ روزِ دِیگِه شی باله شُده دَ دامونِ کوه قُربانگاه جور کد و دَ اطرافِ ازُو دَ نشانی دوازده طایفِه اِسرائیل دوازده ستُونِ سنگی ایستَلجی کد. ۵اوخته مُوسیٰ چند نفر از جوانای بَنی اِسرائیل ره رَیی کد و اُونا رفته قُربانی‌های سوختَنی تقدِیم کد و گاوو ره دَ عِنوانِ قُربانی‌های سلامَتی دَ نامِ خُداوند حلال کد. ۶پس مُوسیٰ نِیمِ خُونِ حَیوانای قُربانی شُده ره گِرِفت و دَ تَشت ها شیو کد و نِیم شی ره دَ بَلِه قُربانگاه پاش دَد. ۷بعد ازُو طومارِ عهد ره گِرِفت و اُو ره دَ بَنی اِسرائیل خاند و اُونا گُفت: ”تمام چِیزای ره که خُداوند گُفته، مو عملی مُونی و از تورِه شی اِطاعَت مُونی.“ ۸پس مُوسیٰ خُونی ره که دَ تَشت ها شیو کدُد، گِرِفت و دَ بَلِه مردُم پاش دَده گُفت: ”اینه، خُونِ عهدی که خُداوند قد دَدونِ امزی احکام قد شُمو بسته کد.“ ۹اوخته مُوسیٰ، هارُون، ناداب و اَبِیهُو قد هفتاد نفر از رِیش سفیدونِ اِسرائیل دَ بَلِه کوه رفت، ۱۰و اُونا خُدای اِسرائیل ره دِید که دَ زیرِ پای شی یَگو چِیز رقمِ فَرشی که از یاقُوتِ کَبُود جور شُده بَشه، بُود و مِثلِ آسمو وَری صاف و شَفاف معلُوم مُوشُد. ۱۱اگرچِه بُزُرگای بَنی اِسرائیل خُدا ره دِید، ولے اُو دَ بَلِه ازوا دِست باله نَکد و دَزوا ضَرَر نَرَسَند و اُونا دَ اُونجی خورد و وُچی کد.
۱۲بعد ازُو خُداوند دَ مُوسیٰ گُفت: ”پیشِ ازمه دَ بَلِه کوه بیا و دَ اُونجی بُمَن و ما تُو ره لَوح های سنگی ره مِیدُم که دَ بَلِه شی قانُون و احکام ره نوِشته کدیم تا اُونا ره دَ بَنی اِسرائیل یاد بِدی.“ ۱۳پس مُوسیٰ و دِستیار ازُو یوشِع باله شُده دَ بَلِه کوهِ خُدا رفت. ۱۴و اُو دَ رِیش سفیدونِ قَوم گُفت: ”دَ اِینجی بُمَنِید و چِیم دَ راهِ مو بَشِید تاکه مو پس بییی. اینه، هارُون و حُور ام قد شُمو اَسته. اگه کُدَم نفر یَگو دعوا یا مُشکِل دَشته بَشه، اُو باید دَ دِیرِ ازوا بییه.“ ۱۵وختی مُوسیٰ دَ کوه بُر شُد آوُر کوه ره پوشَند. ۱۶اوخته بُزُرگی-و-جلال خُداوند دَ بَلِه کوهِ سِینا قرار گِرِفت و بَلدِه شَش روز آوُر کوه ره پوشَند. دَ روزِ هفتُم خُداوند مُوسیٰ ره از مَنِه آوُر کُوی کد ۱۷و ظهُورِ بُزُرگی-و-جلالِ خُداوند دَ شِیخی کوه دَ نظرِ بَنی اِسرائیل که دَ تَیلو مُنتظِر بُود، مِثلِ اَلَنگِه آتِش وَری معلُوم مُوشُد. ۱۸پس مُوسیٰ دَ مَنِه آوُر داخِل شُد و دَ بَلِه کوه رفته چِل شاو و روز دَ کوه مَند.