۱بعد ازُو خُداوند دَ مُوسیٰ گُفت: ”پیشِ فِرعَون بورُو و دَزُو بُگی که خُداوند، خُدای عِبرانیا مُوگه، ’قَوم مَره ایله کُو تاکه اُونا بوره و مَره عِبادت کنه. ۲لیکِن اگه اُونا ره اِجازه نَدی که بوره و بسم اُونا ره نِگاه کنی، ۳خُداوند دِست خُو ره دَ بَلِه مالای تُو که دَ بُرو اَسته، دِراز مُونه و اَسپ‌ها، خَر ها، اُشتُرا، گاوو و رمه های تُو ره دَ مَرَضِ وُبا گِرِفتار مُونه. ۴ولے خُداوند دَ بَینِ مالِ اِسرائیل و مالِ مِصر فرق میله که حتیٰ یگ حَیوان ام از بَنی اِسرائیل نَمُومُره.‘“ ۵پس خُداوند وختِ امزی کار ره تعیِین کده گُفت: ” ما، خُداوند امی بَلا ره صَباح نازِل مُونُم.“ ۶دَ روزِ دِیگِه شی خُداوند چِیزی ره که گُفتُد عملی کد و تمامِ مالا و گَله‌های مِصریا از بَین رفت، لیکِن از چارپایای بَنی اِسرائیل هیچ کُدَم شی نَمُرد. ۷اوخته فِرعَون نفرای خُو ره رَیی کد و فامِید که از چارپایای بَنی اِسرائیل حتیٰ یگ شی ام نَمُرده. مگم دِلِ فِرعَون باز سخت شُد و اُو بَنی اِسرائیل ره ایله نَکد.
۸بعد ازُو خُداوند دَ مُوسیٰ و هارُون گُفت: ”مُشت های خُو ره از دُودِ که بغلای کوره ره گِرِفته پُر کُنِید و مُوسیٰ اُو ره دَ نظرِ فِرعَون دَ هَوا پاش بِدیه. ۹اوخته اُو دَ بَلِه تمامِ سرزمِینِ مِصر مِثلِ گَرد-و-خاک تِیت مُوشه و دَ جانِ اِنسان و حَیوان دانه های رِیمتُو پَیدا مُونه.“ ۱۰پس اُونا دُود ره از یگ کوره گِرِفته دَ حُضُورِ فِرعَون ایسته شُد و مُوسیٰ دُود ره دَ هَوا پاش دَد و دُود دَ رُوی جانِ اِنسان و حَیوان دانه های رِیمتُو و بیخ‌کٹه پَیدا کد. ۱۱جادُوگرا از خاطرِ دانه ها نَتنِست دَ پیشِ مُوسیٰ ایسته شُنه، چُون دانه ها دَ بَلِه جادُوگرا و پگِ مِصریا بُود. ۱۲مگم امُو رقمِیکه خُداوند گُفتُد، اُو فِرعَون ره سنگدِل کد و فِرعَون از اَیدِ مُوسیٰ و هارُون نَشُد.
۱۳بعد ازُو خُداوند دَ مُوسیٰ گُفت: ”صَباح‌گاه باله شُو و دَ برابرِ فِرعَون ایسته شُده دَزشی بُگی که خُداوند، خُدای عِبرانیا مُوگه، ’قَوم مَره ایله کُو تاکه اُونا بوره و مَره عِبادت کنه. ۱۴اگه نَه، اِیمدَفعه ما تمامِ بَلاهای خُو ره دَ سرِ ازتُو و غُلامای تُو و قَوم تُو میرُم تا بِدَنی که دَ تمامِ دُنیا مِثلِ ازمه وَری هیچ خُدای نِییه. ۱۵اگه ما دِست خُو ره دَ بَلِه ازتُو و مردُمای تُو دِراز کده شُمو ره دَ مَرَضِ وُبا گِرِفتار مُوکدُم، تا آلی ره شُمو از بَلِه زمی پای پاک گُم مُوشُدِید. ۱۶لیکِن تُو ره بَلدِه امزی مقصد تا آلی ره زِنده نِگاه کدُم، تاکه قُدرت خُو ره دَز تُو نِشو بِدیُم و تا نام مه دَ تمامِ دُنیا شِنَخته شُنه. ۱۷مگم تا هنوز ام تُو خود ره دَ برابرِ قَومِ ازمه کٹه کٹه مُونی و اُونا ره ایله نَمُونی. ۱۸دَمزی دَلِیل، صَباح دَمزی وخت اِیطور زالِه کٹه کٹه از آسمو مُوبارَنُم که دَ طُولِ تارِیخِ مِصر، از بُنیادِ مُلک تا آلی ره دِیده نَشُده. ۱۹و آلی دَ مردُم خُو پَیغام رَیی کُو که تمامِ حَیوانا و چِیزای ره که دَ بُرو دَری جَم کده دَ خانه ها بَیره. چُون وختِیکه زاله مُوباره هر اِنسان و حَیوانِ که دَ آغِیل و خانه حِفظ نِییه، بَلکِه دَ بُرو مَنده، اُونا از بَین موره.‘“ ۲۰امُو نفرای فِرعَون که از اَخطارِ خُداوند ترس خورد، اُونا چارپایای خُو ره قد خِدمتگارای خُو دَ خانه ها و قوتونا اَوُرد. ۲۱مگم اُو کسای که دَ کلامِ خُداوند تَوَجُه نَکد، اُونا غُلاما و مالای خُو ره دَ بُرو ایله ایشت.
۲۲اوخته خُداوند دَ مُوسیٰ گُفت: ”دِست خُو ره سُون آسمو دِراز کُو تا دَ تمامِ مُلکِ مِصر زاله بُباره، دَ بَلِه اِنسان و حَیوان و دَ بَلِه تمام گیاه ها دَ پگ سرزمِینِ مِصر.“ ۲۳پس مُوسیٰ تَیاق خُو ره سُون آسمو دِراز کد و خُداوند گُرگُردراغ و زاله رَیی کد و آتِشَک ام دَ زمی زَد. دَ امزی رقم خُداوند دَ سرزمِینِ مِصر زاله بارَند. ۲۴زالِه کَلو شَدِید بارِید و دَ وختِ بارِیدونِ زاله آتِشَک ام مِیزَد، دَ اندازِه که دَ تمامِ سرزمِینِ مِصر از وختِ جور شُدون شی تا اُو غَیت ره هیچ کس نَدِیدُد. ۲۵دَ سراسرِ مِصر زاله هر چِیزی ره که دَ بُرو بُود، ام اِنسان و ام حَیوان ره زَد. و زاله هر گیاه ره نابُود کد و دِرختا ره مَیده مَیده کد. ۲۶تنها دَ منطقِه جوشَن، دَ جای که بَنی اِسرائیل بُود، زاله نَبارِید. ۲۷پس فِرعَون مُوسیٰ و هارُون ره دَ پیش خُو طلب کده دَزوا گُفت: ”اِیمدَفعه ما گُناه کدُم. خُداوند حق اَسته و ما و قَوم مه بَدکار اَستی. ۲۸دَ حُضُورِ خُداوند عُذر کُنِید تاکه گُرگُردراغ و زاله قُوی شُنه، چراکه امِیقَس بَس اَسته. و ما شُمو ره میلُم که بورِید و دِیگه از رفتون شُمو مانِع نَمُوشُم.“ ۲۹مُوسیٰ دَزُو گُفت: ”امی که از شار بُر شُدُم ما دِستای خُو ره سُون خُداوند باله مُونُم. اوخته گُرگُردراغ قُوی مُوشه و زاله دِیگه نَمُوباره تا بُفامی که دُنیا از خُداوند اَسته. ۳۰لیکِن ما مِیدَنُم که تُو و نفرای تُو هنوز ام از خُداوند نَمِیتَرسِید.“ ۳۱تمامِ بُوٹه‌های کتان و جَو خراب شُد، چراکه جَو خوشه کدُد و کتان پیش از بارِیدونِ زاله پُنڈُوق کدُد. ۳۲مگم گندُم و شَخَل از بَین نَرفت، چراکه اُونا دیر رَس اَسته. ۳۳پس مُوسیٰ از پیشِ فِرعَون بُر شُد و از شار بُرو رفته دِستای خُو ره سُون خُداوند بِلند کد و گُرگُردراغ و زاله قُوی شُد و بارِش دِیگه دَ بَلِه زمی نَبارِید. ۳۴وختی فِرعَون دِید که بارِش و زاله و گُرگُردراغ قُوی شُد، اُو و غُلامای شی بسم گُناه کد و دِلِ ازوا سخت شُد. ۳۵و امُو رقم که خُداوند دَ وسِیلِه مُوسیٰ گُفتُد، فِرعَون دَ سنگدِلی خُو اِدامه دَده بَنی اِسرائیل ره باز ام ایله نَکد.