۱”ما تاگِ حقِیقی اَستُم و آتِه مه باغوان اَسته. ۲هر شاخِه مه که بار نَگِیره اُو ره قَیچی کده پورته مُونه و هر شاخِه که بار بِگِیره اُو ره پاک مُونه تاکه کَلوتَر حاصِل بِدیه. ۳شُمو امی آلی بخاطرِ کلامی که ما قد شُمو گُفتیم پاک اَستِید. ۴شُمو دَز مه بُمَنِید و ما دَز شُمو مُومنُم. هیچ شاخه دَ تنهایی خُو ثَمر دَده نَمِیتنه سِوای که دَ تاگ بُمَنه. امی رقم شُمو ام نَمِیتَنِید ثَمر بِدِید، سِوای که دَز مه بُمَنِید. ۵ما تاگ اَستُم و شُمو شاخه ها. کسی که دَز مه مُومنه و ما دَزُو، اُو ثَمرِ کَلو مِیدیه، چُون جدا از مه شُمو هیچ کار نَمِیتَنِید. ۶کسی که دَز مه نَمَنه، اُو مِثلِ یگ شاخه وَری دُور پورته شُده خُشک مُوشه و مردُم اُو شاخه ها ره جَم کده دَ مَنِه آتِش مِیندَزه تاکه دَر بِگِیره. ۷اگه شُمو دَز مه بُمَنِید و تورای مه دَز شُمو بُمَنه، هر چِیزی که میخاهِید طلب کُنِید و امُو رقم بَلدِه شُمو مُوشه. ۸آتِه مه دَمزی طرِیق بُزُرگی-و-جلال پَیدا مُونه که شُمو کَلو ثَمر بِدِید و یارای مه بَشِید.
۹امُو رقم که آتِه آسمانی مَره دوست دَره، ما ام شُمو ره دوست دَرُم. پس دَ مُحَبَت مه بُمَنِید. ۱۰اگه از احکام مه اِطاعَت کنِید، دَ مُحَبَت مه مُومَنِید، امُو رقمِیکه ما از احکامِ آتِه خُو اِطاعَت کدُم و دَ مُحَبَتِ ازُو مُومنُم. ۱۱اِی چِیزا ره ما دَز شُمو گُفتُم تاکه خوشی مه دَز شُمو وجُود دَشته بَشه و خوشی شُمو کامِل شُنه. ۱۲حُکمِ ازمه اینَمی اَسته که شُمو یگدِیگِه خُو ره دوست دَشته بَشِید، امُو رقم که ما شُمو ره دوست دَرُم. ۱۳ازی کده مُحَبَتِ بُزُرگتَر وجُود نَدره که یَگو کس جان خُو ره بَلدِه دوستای خُو بِدیه. ۱۴شُمو دوستای مه اَستِید، اگه احکام مَره دَ جای بیرِید. ۱۵ما دِیگه شُمو ره غُلام نَمُوگُم، چُون غُلام نَمِیدَنه که صاحِب شی چِیز کار مُونه؛ بَلکِه ما شُمو ره دوست مُوگُم، چُون تمام چِیزای ره که ما از آتِه خُو شِنِیدُم دَز شُمو معلُومدار کدُم. ۱۶شُمو مَره اِنتِخاب نَکدِید، بَلکِه ما شُمو ره اِنتِخاب کدُم و ما شُمو ره مُقَرر کدُم تاکه بورِید و ثَمر بِدِید و ثَمر شُمو بُمَنه، تا هر چِیزی که از آتِه آسمانی دَ نامِ ازمه طلب کُنِید، اُو دَز شُمو بِدیه. ۱۷اینَمی حُکم ره ما دَز شُمو مِیدُم که شُمو یگدِیگِه خُو ره دوست دَشته بَشِید.
۱۸اگه دُنیا از شُمو بَد مُوبَره، بِدَنِید که از شُمو کده پیشتَر از مه بَد مُوبُرده. ۱۹اگه شُمو دَزی دُنیا تعلُق مِیدَشتِید، دُنیا شُمو ره مِثلِ کسی خود خُو دوست مِیدَشت. لیکِن ازی که شُمو دَزی دُنیا تعلُق نَدَرِید و ما شُمو ره ازی دُنیا اِنتِخاب کدیم، امزی خاطر دُنیا از شُمو بَد مُوبَره. ۲۰کلامی ره که ما قد شُمو گُفتُم دَ یاد خُو بیرِید: ’یگ غُلام از بادار خُو کده بُزُرگتَر نِییه.‘ اگه مردُم مَره آزار-و-اَذیَت کده، اُونا شُمو ره ام آزار-و-اَذیَت مُونه. اگه اُونا از کلامِ ازمه اِطاعَت کده، از تورِه شُمو ام اِطاعَت مُونه. ۲۱مگم پگِ امزی چِیزا ره اُونا از خاطرِ نامِ ازمه دَ حق شُمو مُونه، چُون امُو که مَره رَیی کده اُونا اُو ره نَمِینَخشه. ۲۲اگه ما نَمیمَدُم و دَزوا نَقل نَمُوکدُم، اُونا گُناه نَمِیدَشت؛ لیکِن آلی اُونا بَلدِه گُناهِ خُو کُدَم بانه نَدره. ۲۳کسی که از مه بَد مُوبَره، از آتِه مه ام بَد مُوبَره. ۲۴ما دَ بَینِ ازوا کارای ره کدُم که هیچ کسِ دِیگه نَکده. اگه ما امی کارا ره نَمُوکدُم، اُونا گُناه نَمِیدَشت؛ مگم آلی اُونا امی کارا ره دِیده و هنوز ام از مه و از آتِه مه بَد مُوبَره. ۲۵لیکِن امی چِیزا واقِع شُده رَیی یَه تا کلامی که دَ شریعتِ ازوا نوِشته یَه، پُوره شُنه که مُوگیه: ’اُونا بِدُونِ کُدَم دلِیل از مه بَد بُرد.‘
۲۶وختِیکه پُشتِیوان مییه، امُو ره که از طرفِ آته پیش شُمو رَیی مُونُم، یعنی روحِ راستی که از آتِه آسمانی مییه، اُو دَ بارِه ازمه شاهِدی مِیدیه ۲۷و شُمو ام شاهِدی مِیدِید، چُون شُمو از اوّل قد ازمه بُودِید.“