۱”اِی چِیزا ره ما دَز شُمو گُفتُم تاکه شُمو از راه بُر نَشُنِید. ۲اُونا شُمو ره از عِبادت خانه بُر مُونه، بَلکِه زمانی مییه که هر کسی که شُمو ره بُکُشه، گُمان مُونه که خُدا ره خِدمت مُوکُنه. ۳و اُونا امی چِیزا ره از خاطری مُونه که نَه آتِه آسمانی ره مِینَخشه و نَه مَره. ۴پس امی چِیزا ره دَز شُمو گُفتُم تا زمانِیکه وخت شی مِیرَسه شُمو دَ یاد خُو بیرِید که ما شُمو ره دَزی باره باخبر کده بُودُم. ما اِی چِیزا ره دَ اوّل قد شُمو نَگُفتُم، چراکه ما قد شُمو بُودُم. ۵مگم آلی طرفِ امزُو مورُم که مَره رَیی کده و یگ شُمو ام از مه نَمُوپُرسِید که ’دَ کُجا موری؟‘ ۶ولے ازی که امی چِیزا ره دَز شُمو گُفتُم، دِل شُمو پُر از غَم شُده. ۷مگم ما حقِیقت ره دَز شُمو مُوگُم که رَفتونِ ازمه دَ فایدِه شُمو اَسته، چُون اگه ما نَرَوُم پُشتِیوان پیش شُمو نَمییه؛ لیکِن اگه بورُم، ما اُو ره پیش شُمو رَیی مُونُم. ۸وختِیکه اُو مییه، اُو گُناه، عدالت و قضاوَتِ دُنیا ره بےپَرده مُونه: ۹گُناه ره، چراکه اُونا دَز مه ایمان نَمیره؛ ۱۰عدالت ره، چراکه ما طرفِ آتِه آسمانی مورُم و شُمو دِیگه مَره نَمِینگرِید؛ ۱۱و قضاوَت ره، چراکه دَ بَلِه حاکِمِ ازی دُنیا قضاوَت شُده.
۱۲غَدر چِیزای دِیگه ام دَرُم که دَز شُمو بُگیُم، لیکِن شُمو آلی تابِ شِنِیدون شی ره نَدَرِید. ۱۳مگم غَیتِیکه روحِ راستی مییه اُو شُمو ره سُون تمامِ حقِیقت ها هِدایَت مُونه، چراکه اُو از پیشِ خود خُو توره نَمُوگیه، بَلکِه چِیزی ره که مِیشنَوه، امُو ره مُوگیه و از واقِعه های که اَمدَنی اَسته شُمو ره باخبر مُونه. ۱۴اُو دَز مه بُزُرگی-و-جلال مِیدیه، چُون چِیزی ره که از مه حاصِل کده، اُو ره دَز شُمو اِعلان مُونه. ۱۵تمام چِیزای که دَ آتِه آسمانی تعلُق دَره از مه یَه؛ امزی خاطر ما گُفتُم که اُو از چِیزی که دَز مه تعلُق دَره مِیگِیره و دَز شُمو اِعلان مُونه.“
۱۶”بعد از وختِ کم شُمو دِیگه مَره نَمِینگرِید و بسم بعد از وختِ کم شُمو مَره مِینگرِید.“ ۱۷اوخته بعضی یارای شی قد یگدِیگِه خُو گُفت: ”مقصدِ مَولا چی اَسته که مُوگه ’بعد از وختِ کم شُمو دِیگه مَره نَمِینگرِید و بسم بعد از وختِ کم شُمو مَره مِینگرِید؟‘ و ام مُوگه، ’چراکه ما پیشِ آتِه آسمانی مورُم؟‘“ ۱۸پس اُونا گُفت: ”اُو که ’وختِ کم‘ مُوگه، چی معنیٰ دَره؟ مو نَمُوفامی که دَ بارِه چی توره مُوگیه.“
۱۹عیسیٰ فامِید که اُونا میخایه ازُو سوال کُنه، پس دَزوا گُفت: ”آیا شُمو دَ بارِه ازی از یگدِیگِه خُو سوال مُونِید که گُفتُم: ’بعد از وختِ کم شُمو دِیگه مَره نَمِینگرِید و بسم بعد از وختِ کم شُمو مَره مِینگرِید؟‘ ۲۰ما حقِیقت ره دَز شُمو مُوگُم: شُمو چخرا و مَخته مُونِید، ولے دُنیا خوشی مُونه. شُمو دِق-و-غَمگی مُوشِید، مگم غَم شُمو دَ خوشی تَبدِیل مُوشه. ۲۱یگ خاتُو بخاطری که وختِ زَیدون شی پُوره شُده دَرد مِیکشه، ولے زمانِیکه نِلغه دَ دُنیا اَمَد، دَرد و غَم شی از یادِ ازُو موره، چُون اُو بخاطرِ اَوُردونِ یگ اِنسان دَ دُنیا خوشی مُونه. ۲۲پس شُمو ام فِعلاً دِق-و-غَمگی اَستِید؛ مگم ما شُمو ره دُوباره مِینگرُم و دِل شُمو خوشی مُونه و خوشی شُمو ره هیچ کس از شُمو نَمِیگِیره.“
۲۳”دَمزُو زمان شُمو از مه هیچ چِیز پُرسان نَمُونِید. ما حقِیقت ره دَز شُمو مُوگُم، هر چِیزِیکه از آتِه آسمانی دَ نامِ ازمه طلب کُنِید، اُو دَز شُمو مِیدیه. ۲۴تا آلی ره شُمو هیچ چِیز دَ نامِ ازمه طلب نَکدِید؛ طلب کُنِید و دَز شُمو دَده مُوشه تاکه خوشی شُمو پُوره شُنه.
۲۵اِی چِیزا ره ما دَز شُمو دَ مَثَل گُفتُم. لیکِن ساعت شی مییه که دِیگه ما دَ مَثَل قد شُمو توره نَمُوگیُم، بَلکِه واضِح دَ بارِه آتِه آسمانی قد شُمو نَقل مُونُم. ۲۶دَ اُو زمان شُمو دَ نامِ ازمه طلب مُونِید و ما دَز شُمو نَمُوگُم که بَلدِه شُمو از آته طلب مُونُم، ۲۷چُون آته خود شی شُمو ره دوست دَره، چراکه شُمو مَره دوست دَرِید و ایمان دَرِید که ما از طرفِ آته اَمَدیم. ۲۸ما از پیشِ آته اَمدُم و دَ دُنیا داخِل شُدُم؛ و آلی اِی دُنیا ره ایله کده پس طرفِ آته مورُم.“
۲۹یارای شی گُفت: ”اینه، آلی واضِح نَقل مُونی و دَ مَثَل توره نَمُوگی. ۳۰آلی مو مِیدَنی که تُو پگ چِیزا ره مُوفامی و هیچ کس ضرُورَت نَدره که از تُو سوال کُنه. دَ وسِیلِه امزی مو ایمان میری که تُو از طرفِ خُدا اَمدے.“ ۳۱عیسیٰ دَ جوابِ ازوا گُفت: ”شُمو آلی ایمان اَوُردِید؟ ۳۲اینه، وختی مییه، بَلکِه امی آلی اَمَده که شُمو تِیت پَرَک مُوشِید، هر کُدَم شُمو سُون جای خود خُو مورِید و مَره تنها میلِید. ولے باوجُودِ ازی ام ما تنها نَمُومنُم، چراکه آتِه آسمانی قد مه اَسته. ۳۳اینَمی چِیزا ره ما قد شُمو گُفتُم تاکه شُمو دَز مه آرامِش دَشته بَشِید. دَ اِی دُنیا شُمو رَنج و زَحمت مِینگرِید، مگم خاطر جَم بَشِید، چراکه ما دَ سرِ دُنیا پیروز شُدیم.“