۱عیسیٰ توخ کد و دِید که مردُمای دَولتمَند هدیه های خُو ره دَ صندُوقِ بَیتاُلمال مِیندَزه. ۲دَمزُو غَیت یگ خاتُونِ بیوِه غرِیب ره دِید که دُو سِکه دَ اُونجی اَندخت. ۳اوخته عیسیٰ گُفت: ”ما حقِیقت ره دَز شُمو مُوگُم، امی خاتُونِ بیوِه غرِیب از پگِ ازوا کده کَلوتر اَندخت، ۴چراکه پگِ ازوا از کَلونی دارایی خُو اَندخت، مگم اُو از غرِیبی خُو تمامِ دار-و-نَدارِ زِندگی خُو ره اَندخت.“
۵دَ حالِیکه بعضی کسا دَ بارِه خانِه خُدا گپ مِیزَد و مُوگُفت که چِطور قد سنگای نُوربَند و تُحفه های وَقف شُده نَقش-و-نِگار شُده، عیسیٰ گُفت:
۶”یگ روز مییه که امزی چِیزای که مِینگرِید، یگ سنگ ام دَ بَلِه دِیگه سنگ باقی نَمُومَنه، بَلکِه پگ شی زیر-و-زَبر مُوشه.“
۷اُونا ازُو پُرسان کده گُفت: ”اُستاد، اِی واقِعه چی وخت رُخ مِیدیه و نشانی نزدِیک شُدونِ امزی واقِعه چی اَسته؟“
۸ عیسیٰ گُفت: ”هُوش خُو ره بِگِیرِید که کس شُمو ره گُمراه نَکُنه. چُون غَدر کسا دَ نامِ ازمه مییه و مُوگیه که ’ما امُو اَستُم‘ و ام مُوگیه ’ آخِر زمان نزدِیک اَسته،‘ از پُشتِ ازوا نَرَوِید. ۹وختِیکه خبرِ جنگ ها و شورِش ها ره مِیشنَوِید، ترس نَخورِید؛ چُون لازِم اَسته که اوّل امی واقِعه ها رُخ بِدیه، لیکِن آخِر زمان دِستی نَمییه.“
۱۰و اِدامه دَده دَزوا گُفت: ”یگ قَوم دَ ضِدِ قَومِ دِیگه و یگ مَملَکَت دَ ضِدِ مَملَکَتِ دِیگه باله مُوشه؛ ۱۱زِلزِله های سخت رُخ مِیدیه و دَ جای های مُختلِف قحطی ها و مَرَضِ وُبا پَیدا مُوشه و نشانی های ترسناک و علامَت های بُزُرگ از آسمو ظاهِر مُوشه. ۱۲مگم پیش از تمامِ امزی واقِعه ها مردُم شُمو ره دِستگِیر کده آزار-و-اَذیَت مُونه و بخاطرِ نامِ ازمه شُمو ره دَ شورای عِبادت خانه ها تسلِیم مُونه، دَ بَندی‌خانه ها مِیندَزه و دَ حُضُورِ پادشایو و والی ها مُوبره. ۱۳ مگم اِی بَلدِه شُمو یگ فرصت اَسته که دَ بارِه ازمه شاهِدی بِدِید. ۱۴دَ فِکر شُمو بَشه که پیش از پیش آمادَگی نَگِیرِید که بَلدِه دِفاع از خود چی بُگِید، ۱۵چُون ما دَز شُمو قُدرتِ بیان و حِکمت مِیدیُم، تا هیچ کُدَمِ از مُخالِفِین شُمو تَوانِ مُقاوِمَت و رَد کدونِ تورِه شُمو ره نَدَشته بَشه. ۱۶حتیٰ آته و آبه، بِرارو، قَوما و دوستای شُمو، شُمو ره دَ دُشمو تسلِیم مُونه و بعضی های شُمو ره دَ قتل مِیرسَنه. ۱۷پگِ مردُم بخاطرِ نامِ ازمه از شُمو بَد مُوبره. ۱۸مگم یگ تارِ مُوی از سر شُمو ضایع نَمُوشه. ۱۹شُمو دَ وسِیلِه صَبر-و-حَوصِله جان های خُو ره نِجات مِیدِید.“
۲۰”وختی مِینگرِید که اورُشَلیم دَ وسِیلِه لشکر ها محاصِره شُده، بِدَنِید که تباهی شی نزدِیک اَسته. ۲۱اوخته کسای که دَ یهُودیه اَسته دَ کوه ها دُوتا کنه و کسای که دَ شار اَسته بُر شُنه و کسای که دَ اطراف اَسته دَ شار داخِل نَشُنه؛ ۲۲چُون امُو روزا، روزای اِنتِقام اَسته تا تمامِ چِیزای که نوِشته شُده پُوره شُنه. ۲۳وای دَ حالِ خاتُونوی که شِکامتُو بَشه یا نِلغِه شِیرخور دَشته بَشه، چراکه مُصِیبتِ سخت دَ بَلِه زمی مییه و غَضَبِ خُدا دَ سرِ امزی قَوم نازِل مُوشه. ۲۴اُونا دَ دَمِ شمشیر موفته یا دَ مینکلِ تمامِ مِلَّت های غَیرِ یهُود اسِیر بُرده مُوشه و اورُشَلیم دَ وسِیلِه مردُمای غَیرِ یهُود پایمال مُوشه تا وختِیکه دَورونِ مردُمای غَیرِ یهُود تیر شُنه.
۲۵بعد ازُو دَ آفتَو، ماهتَو و سِتاره ها نشانی ها ظاهِر مُوشه و دَ رُوی زمی پریشانی دَ مینکلِ مِلَّتهای مییه که دَ وسِیلِه غُرِش و جلپه های دریا گَنگس-و-گِیج شُده. ۲۶مردُم دَ بارِه چِیزی که دَ بَلِه دُنیا اَمدَنی اَسته بُوی‌بَر شُده از ترس بےحال مُوشه، چُون قُدرت های آسمونا تکان مُوخوره. ۲۷اوخته اُونا «باچِه اِنسان» ره مِینگره که دَ بَلِه آوُر خُن قُدرت و جلالِ بُزُرگ مییه. ۲۸پس وختِیکه رُخ دَدونِ امزی چِیزا شُروع مُوشه، ایسته شُنِید و سر های خُو ره باله کُنِید، چراکه نِجات شُمو نزدِیک اَسته.“
۲۹بعد ازُو عیسیٰ بَلدِه ازوا اینی مَثَل ره گُفت: ”دِرختِ انجِیر و دِیگه دِرختا ره بِنگرِید. ۳۰امی که بَلگای ازوا بُر مُوشه، شُمو مِینگرِید و مُوفامِید که آلی تایستو نزدِیک اَسته. ۳۱امی رقم شُمو ام وختی مِینگرِید که اِی چِیزا واقِع مُوشه، بُفامِید که پادشاهی خُدا نزدِیک شُده.
۳۲ما حقِیقت ره دَز شُمو مُوگُم، تا تمامِ امزی چِیزا واقِع نَشُنه، اِی نسل از بَین نَموره. ۳۳آسمو و زمی از بَین موره، ولے کلامِ ازمه هرگِز از بَین نَموره.
۳۴پس هُوش خُو ره بِگِیرِید، نَشُنه که دِل های شُمو زیرِ بارِ عَیاشی، نِشه و تَشوِیشای زِندگی بوره و امُو روز بےبلغه شُمو ره رقمِ یگ دام گِرِفتار کُنه. ۳۵چُون اُو روز دَ بَلِه پگِ باشِنده های رُوی زمی مییه. ۳۶پس همیشه اَماده بَشِید و دُعا کُنِید تا تَوانایی شی ره دَشته بَشِید که از تمامِ امزی چِیزای که رُخ دَدَنی اَسته خلاصی پَیدا کنِید و دَ حُضُور «باچِه اِنسان» ایسته شُنِید.“
۳۷دَمزی رقم عیسیٰ دَ غَیتِ روز دَ خانِه خُدا تعلِیم مِیدَد و دَ وختِ شاو از شار بُر شُده شاو ره دَ یگ کوه که کوهِ زَیتُون گُفته مُوشُد، تیر مُوکد. ۳۸و مردُم صَباح‌گاه دَ پیش ازُو دَ خانِه خُدا میمَد تا تعلِیم شی ره گوش بِگِیره.