۱وختی بِلعام دِید که خُداوند از بَرکت دَدو دَ اِسرائیل خوش شُده، اُو مِثلِ دفعه های پیش پُشتِ پال-و-جادُو نَگشت، بَلکِه رُوی خُو ره سُون بیابو کد. ۲و بِلعام توخ کده دِید که بَنی اِسرائیل دَ مُطابِقِ طایفه های خُو دَ ترتِیب خَیمه زَده. اوخته روحِ خُدا دَ بَلِه ازُو قرار گِرِفت ۳و بِلعام تورِه خُو ره دَ زِبو اَوُرده گُفت:
”وَحی بِلعام باچِه بِعور،
وَحی مَردی که چِیمای شی واز شُد.
۴وَحی کسی که تورای خُدا ره شِنِید،
کسی که از طرفِ قادِرِ مُطلَق رویا دِید،
کسی که اُفتَد، ولے چِیمای شی واز شُد.
۵چِیقس نُوربَند اَسته خَیمه های تُو، اَی یعقُوب،
جای های بُود-و-باش تُو، اَی اِسرائیل!
۶مِثلِ دَرّه های دُور-و-دِراز،
مِثلِ باغ های بَغلِ دریا،
مِثلِ دِرختونِ عود که خُداوند شَنده
و مِثلِ دِرختونِ سَروِ نزدِیکِ آو ها.
۷آو از دوله های اِسرائیل مِیریزه
و کِشتِ ازُو آوِ پِرَیمو مِیدَشته بَشه.
پادشاهِ ازُو از اَجاج پادشاه بُزُرگتَر مُوشه
و پادشاهی ازُو بِلند مَرتبه مُوشه.
۸خُدا که اُونا ره از مِصر بُرو اَوُرد،
مِثلِ شاخ های گاوِ وَحشی پُشتِیوانِ ازوا اَسته.
اُو مِلَّت های ره که دُشمونِ ازُو اَسته قُورت مُونه،
استُغونای ازوا ره مَیده مُونه
و اُونا ره قد تِیر های خُو زَده سُلاخ سُلاخ مُونه.
۹ اِسرائیل رقمِ شیر خود ره جَم کده خاو مُونه، مِثلِ شیرِ غُران؛
کِی مِیتَنه اُو ره بِخیزَنه؟
بَرکت دَ کسای که تُو ره بَرکت مِیدیه
و نالَت دَ کسای که تُو ره نالَت مُونه!“
۱۰اوخته بالاق دَ بَلِه بِلعام غَضَبناک شُد و دِست خُو ره دَ دِست خُو زَده دَ بِلعام گُفت: ”ما تُو ره کُوی کدُم که دُشمنای مَره نالَت کنی، مگم تُو سِه دَفعه اُونا ره بَرکت دَدی. ۱۱آلی زُود اِینجی ره ایله کُو و پس دَ جای خُو بورُو. ما گُفتُم که از تُو قدردانی کنُم، مگم خُداوند نَه‌ایشت که از تُو قدردانی شُنه.“
۱۲بِلعام دَ بالاق گُفت: ”آیا ما دَ قاصِدای تُو که دَ پیش مه رَیی کده بُودی تمامِ چِیز ره نَگُفتُم؟ ۱۳ما گُفتُم که حتیٰ اگه بالاق قصر خُو ره پُر از طِلّا و نُقره کده دَزمه بِدیه، ما نَمِیتنُم از اَمرِ خُداوند سرپیچی کنُم و از دِلِ خود خُو کارِ خُوب یا بَد انجام بِدیُم، بَلکِه چِیزی ره که خُداوند دَز مه بُگیه ما امُو ره مُوگیُم. ۱۴اینه، ما دَ پیشِ قَومِ خود خُو پس مورُم؛ مگم بیل که دَز تُو بُگیُم که اِی قَوم دَ روزای آینده دَ حقِ قَوم تُو چِیز کار مُونه.“
۱۵پس اُو تورِه خُو ره دَ زِبو اَوُرده گُفت:
”وَحی بِلعام باچِه بِعور،
وَحی مَردی که چِیمای شی واز شُد؛
۱۶وَحی کسی که تورای خُدا ره شِنِید،
کسی که عِلمِ خُدای مُتعال ره پَی بُرد،
کسی که از طرفِ قادِرِ مُطلَق رویا دِید،
کسی که اُفتَد، ولے چِیمای شی واز شُد.
۱۷ما اُو ره مِینگرُم، مگم نَه آلی؛
ما اُو ره توخ مُونُم، مگم نَه دَ نزدِیکی ها:
یگ سِتاره از یعقُوب ظهُور مُونه
و یگ تَیاقِ پادشاهی از اِسرائیل باله مُوشه؛
اُو سرحدای موآب ره جَوجَو مُونه
و تمامِ مردُمِ خرابکار ره سرکوب مُوکُنه.
۱۸اِدوم مُلکیَتِ ازُو مُوشه
و سَعِیر مُلکِ دُشمنای شی دَ تَصَرُفِ ازُو دَر مییه؛
و اِسرائیل پیروزمَندانه عمل مُونه.
۱۹یگ حُکمران از یعقُوب ظهُور مُونه
و باقی‌مَنده های شار ره نابُود مُوکُنه.“
۲۰اوخته بِلعام سُون قَومِ عمالیق توخ کد و تورِه خُو ره دَ زِبو اَوُرده گُفت:
”عمالیق دَ مینکلِ مِلَّت ها اوّل بُود،
لیکِن عاقُبَت شی نابُودی اَبَدی اَسته.“
۲۱بعد ازُو سُون قینی ھا نظر اَندخت و تورِه خُو ره دَ زِبو اَوُرده گُفت:
”جای بُود-و-باش شُمو مُستَحکم اَسته،
چُون وور شُمو دَ بَلِه قاده قرار دَره؛
۲۲مگم شُمو قینی ھا تَباه مُوشِید
وختِیکه آشُوریا شُمو ره دَ اسِیری مُوبره.“
۲۳و بِلعام بسم تورِه خُو ره دَ زِبو اَوُرده گُفت:
”آه! وختِیکه خُدا امی چِیزا ره انجام بِدیه،
کِی زِنده مُومَنه؟
۲۴کِشتی ھا از ساحِل های کِتِیم مییه
و آشُور و عِبر ره مِیزنه
و اُونا ره نابُود مُونه.“
۲۵اوخته بِلعام باله شُده پس دَ جای خُو رفت و بالاق ام سُون راهِ خُو رَیی شُد.