۱بِلعام دَ بالاق گُفت: ”دَ اِینجی بَلدِه مه ھفت قُربانگاه جور کُو و ھفت گاو و هفت قُوچ بَلدِه مه حاضِر کُو.“ ۲بالاق امُو رقم کد که بِلعام گُفتُد و اُونا یگ گاو و یگ قُوچ ره دَ بَلِه هر قُربانگاه تقدِیم کد. ۳بعد ازُو بِلعام دَ بالاق گُفت: ”دَ پالُوی قُربانی سوختَنی خُو ایسته شُو و ما مورُم، شاید خُداوند بییه که قد مه توره بُگیه و هرچِیزی ره که اُو دَز مه نِشو بِدیه ما دَز تُو نَقل مُونُم.“ پس بِلعام دَ یگ جای قِیل بُر شُد. ۴دَمزُو غَیت خُدا قد بِلعام مُلاقات کد و بِلعام دَزُو گُفت: ”ما ھفت قُربانگاه جور کدُم و یگ گاو و یگ قُوچ ره دَ بَلِه هر قُربانگاه تقدِیم کدُم.“ ۵اوخته خُداوند یگ توره دَ دانِ بِلعام اَندخت و گُفت: ”پس دَ پیشِ بالاق بورُو و اینی رقم بُگی.“ ۶اوخته اُو پس دَ پیشِ بالاق رفت و دِید که اُو قد تمامِ رهبرای موآب دَ پالُوی قُربانی سوختَنی خُو ایسته یَه. ۷پس بِلعام تورِه خُو ره دَ زِبو اَوُرده گُفت:
”از ارام مَره طلب کد،
بالاق پادشاهِ موآب از کوه ھای مشرِق مَره طلب کده گُفت:
’بیه، قَومِ یعقُوب ره بَلدِه مه نالَت کُو؛
بیه، دَ خِلافِ اِسرائیل توره بُگی.‘
۸چِطور مِیتنُم نالَت کنُم،
کسی ره که خُدا نالَت نَکده؟
چِطور مِیتنُم دَ خِلافِ کسی توره بُگیُم
که خُداوند دَ خِلافِ ازُو توره نَگُفته؟
۹چُون از بَلِه قاده ها اُو ره مِینگرُم
و از تِپه ها اُو ره توخ مُونُم.
اونه، قَومی که تنهای خُو زِندگی مُونه
و خود ره از جمِ مِلَّت ها حِساب نَمُونه.
۱۰کِی مِیتنه خاکِ یعقُوب ره حِساب کُنه
یا حِسابِ یگ چارُمِ قَومِ اِسرائیل ره بِگِیره؟
کشکِه ما دَ مَرگِ مردُمای عادِل بُمُرُم
و عاقُبَت مه رقمِ عاقُبَتِ ازوا بَشه.“
۱۱اوخته بالاق دَ بِلعام گُفت: ”تُو دَ حقِ ازمه چی کدی؟ ما تُو ره اَوُردُم که دُشمنای مَره نالَت کنی، مگم تُو اُونا ره یکسَره بَرکت دَدی.“ ۱۲بِلعام دَ جواب شی گُفت: ”آیا ما نَباید مُتَوَجِه بَشُم تا هر چِیز ره که خُداوند دَ دان مه مِیندَزه بُگیُم؟“
۱۳اوخته بالاق دَزُو گُفت: ”بیه قد ازمه دَ یگ جای دِیگه بوری که ازُونجی مِیتَنی اُونا ره بِنگری؛ تنها آخِرای خَیمه‌گاهِ ازوا ره مِینگری، ولے پگِ ازوا ره دِیده نَمِیتَنی. ازُونجی اُونا ره بَلدِه مه نالَت کُو.“ ۱۴پس بالاق اُو ره دَ اَواری صوفِیم دَ قِیلی پیسگه بُرد و دَ اُونجی ھفت قُربانگاه جور کد و یگ گاو و یگ قُوچ دَ بَلِه ھر قُربانگاه تقدِیم کد. ۱۵و بِلعام دَ بالاق گُفت: ”تُو امِینجی دَ پالُوی قُربانی سوختَنی خُو ایسته شُو و ما دَ اُونجی مورُم که قد خُداوند توره بُگیُم.“
۱۶اوخته خُداوند قد بِلعام گپ زَد و یگ توره دَ دانِ ازُو اَندخته گُفت: ”دَ پیشِ بالاق پس بورُو و اینی رقم بُگی.“ ۱۷و بِلعام دَ پیشِ بالاق اَمَد و دِید که اُو قد رهبرای موآب دَ پالُوی قُربانی سوختَنی خُو ایسته یَه. بالاق ازُو پُرسِید: ”خُداوند چی گُفت؟“ ۱۸اوخته بِلعام تورِه خُو ره دَ زِبو اَوُرده گُفت:
”اَی بالاق، باله شُو و بِشنَو؛
اَی باچِه صِفور دَ تورِه مه گوش بِدی:
۱۹خُدا اِنسان نِییه که دروغ بُگیه
و بَنی آدم نِییه که فِکر خُو ره تغیِیر بِدیه.
آیا اُو توره مُوگیه و انجام نَمِیدیه؟
یا وعده مُونه و پُوره نَمُوکُنه؟
۲۰اینه، دَز مه اَمر شُده که بَرکت بِدیُم؛
اُو بَرکت دَده و ما نَمِیتنُم مانِع شُنُم.
۲۱اُو کُدَم بَدبَختی دَ ضِدِ یعقُوب دَ فِکر خُو نَدره،
و کُدَم بَلا دَ خِلافِ اِسرائیل دَ نظر شی نِیَسته.
خُداوند، خُدای ازوا قد ازوا اَسته؛
و شُعارِ «زِنده‌باد پادشاه» دَ مَنِه ازوا یَه.
۲۲خُدا که اُونا ره از مِصر بُرو اَوُرد،
مِثلِ شاخ های گاوِ وَحشی پُشتِیوانِ ازوا اَسته.
۲۳یقِیناً هیچ جادُو دَ خِلافِ یعقُوب کار نَمُونه،
هیچ پالگری دَ خِلافِ اِسرائیل.
دَ وختِ شی دَ بارِه قَومِ یعقُوب، یعنی اِسرائیل گُفته مُوشه:
’توخ کُنِید که خُدا بَلدِه ازوا چِیز کار کده!‘
۲۴اینه، قَومِ اِسرائیل رقمِ شیر اَلّی باله مُوشه
و رقمِ شیرِ غُران وَری خود ره رُست مُونه؛
اُو تاکه شِکار خُو ره پاره نَکُنه
و خُونِ کُشته شُده ها ره وُچی نَکُنه، خاو نَمُوشه.“
۲۵اوخته بالاق دَ بِلعام گُفت: ”اُونا ره نَه نالَت کُو و نَه بَرکت بِدی.“ ۲۶لیکِن بِلعام دَ جوابِ بالاق گُفت: ”آیا دَز تُو نَگُفتُم، ’هر چِیزی ره که خُداوند دَز مه بُگیه، ما باید امُو ره انجام بِدیُم؟‘“ ۲۷پس بالاق دَ بِلعام گُفت: ”آلی بیه که تُو ره دَ یگ جای دِیگه بُبرُم؛ شاید خُدا راضی شُنه که تُو اُونا ره ازُونجی بَلدِه مه نالَت کُنی.“ ۲۸اوخته بالاق بِلعام ره دَ قِیلی کوهِ فِغور که رُوی دَ رُوی بیابو بُود، بُرد. ۲۹بِلعام دَ بالاق گُفت: ”دَ اِینجی بَلدِه مه ھفت قُربانگاه جور کُو و هفت گاو و هفت قُوچ بَلدِه مه حاضِر کُو.“ ۳۰پس بالاق امُو رقم کد که بِلعام گُفتُد و یگ گاو و یگ قُوچ دَ بَلِه هر قُربانگاه تقدِیم کد.