۱ ایسّایا گۆن آیان گوَشت: ”باور کنێت، چه شما لهتێن که انّون اِدا اۆشتاتگ، تان هُدائے بادشاهیا گۆن سجّهێن واک و کدرتا نگندیت، مَرکئے تاما نچَشیت.“
۲ چه اے هبران شَش رۆچا رَند، ایسّایا پِتْرُس و آکوب و یوهَنّا وتی همراه کرت و یکّ بُرزێن کۆهێئے سرا په هَلوت و اِهوتے برتنت که اۆدا دگه کَسّ مبیت. آیانی دێما، ایسّائے رَنگ و دْرۆشم بدل بوت و ۳ آییئے پۆشاک، اَنچُش اِسپێت بوتنت که جهانئے هچّ گُدشۆدے گُدان اے ڈئولا اِسپێت و جلشکۆک کرتَ نکنت. ۴ آ وهدی، اِلیاس و موسّا زاهر بوتنت و گۆن ایسّایا گپّ و هبرِش کرت. ۵ پِتْرُسا گۆن ایسّایا گوَشت: ”واجه! مئے اِدا بئیگ سکّ شَرّ اِنت، بِلّ که ما سئے ساهگ و کاپارَ بندێن، یکّے په تئو، یکّے په موسّایا و دگرے په اِلیاسا.“ ۶ پِتْرُسا نزانت چے بگوَشیت، چێا که سکّ تُرسگا اَتنت. ۷ بله هما دمانا جمبرێا آیانی سرا ساهگ کرت و تئوارے رُست: ”اے منی دۆستێن بَچّ اِنت، اِشیئے هبران گۆش بدارێت!“ ۸ اَناگت، مریدان چپّ و چاگردا چارت، بله اَبێد چه ایسّایا دگه هچکَسِش ندیست.
۹ چه کۆها اێر کپگئے وهدا، ایسّایا هُکم کرتنت: ”تان آ وهدا که انسانئے چُکّا چه مُردگان جاه نجتگ، وتی اے دیستگێنانی بارئوا هچکَسا هال مدئیێت.“ ۱۰ آ، اے هبرئے سرا بَه مَنت و وت‌مان‌وت جێڑگا اَتنت که چه مُردگان جاه جنَگ و زندگ بئیگئے مانا چے اِنت؟ ۱۱ گڑا جُستِش کرت: ” شَریَتئے زانۆگر چێا گوَشنت که چه مَسیهئے آیگا پێسر، باید اِنت اِلیاس نبی بیئیت؟“ ۱۲ ایسّایا پَسّئو دات: ”شَریَتئے زانۆگرانی هبر راست اِنت که مَسیهئے آیگا پێسر، اِلیاس نبی پدا کئیت و سجّهێن کاران گوَم و گێگَ کنت. بله آسمانی کتابان په چے چُش آتکگ که انسانئے چُکّ باید اِنت باز سکّی و سۆری بسگّیت و مردم آییا ممَنّنت؟ ۱۳ اِلیاس نبیئے بارئوا شمارا بگوَشان که آ پدا آتک و اَنچُش که هُدائے کتابان پێشگۆیی کنگ بوتگ، هر ڈئول آیانی دلا لۆٹت، گۆن آییا هما ڈئولِش کرت.“
۱۴ وهدے ایسّا و سئیێن مرید پِر ترّت و اے دگه مریدانی کِرّا آتکنت، مردمانی مزنێن رُمبے دیستِش. لهتێن شَریَتئے زانۆگر هم همۆدا اَت و گۆن مریدان دَپجاکا اَت. ۱۵ اَنچُش که مهلوکا ایسّا دیست، باز هئیران بوتنت و تچان تچانا آییئے نێمگا آتکنت و وشّاتکِش کرت. ۱۶ آییا جُست کرت: ”شما گۆن اِشان چے بارئوا دَپجاک کنگا اێت؟“ ۱۷ چه رُمبئے نیاما، مردێا پَسّئو دات: ”استاد! من وتی بچکّ تئیی گوَرا آورتگ. آ هبر کرتَ نکنت، چێا که یکّ گُنگێن روهێئے اَسیر و بندیگ اِنت. ۱۸ وهدے جِنّ آییا گیپت، زمینا دئوریَ دنت، دپی کَپ و گَجَّ بیت، دنتانَ درُشیت و کُنٹ و هُشکَ بیت. من گۆن تئیی مریدان گوَشت که اِشیئے جِنّا بکَسّێت، بله آیان در کرت نکرت.“ ۱۹ ایسّایا گوَشت: ”او بێباورێن نَسل و پَدرێچ! من تان کدێنا گۆن شما بمانان و بسگّان؟ چُکّا منی کِرّا بیارێت!“ ۲۰ گڑا بچکِّش آورت، بله اَنچُش که جِنّئے چمّ په ایسّایا کپتنت، بچکّی پْرِتک و ژامبلێنت و زمینا دئور دات. آ، لێٹ ورانا کَپ و گَجّ بوت. ۲۱ ایسّایا چه آییئے پتا جُست کرت: ”چُنت وهد اِنت که اے ڈئولا اِنت؟“پتا پَسّئو دات: ”چه کسانیا. ۲۲ باز رَندا، جِنّ آییا په کُشگا آس و آپا دئورَ دنت. اگن تئیی دستا بوتَ کنت، ما بَزّگ اێن، مَدَت کن.“ ۲۳ ایسّایا گوَشت: ”اگن منی دستا بوتَ کنت؟ آ که باوَرَ کنت، په آییا هر چیزّ بوتَ کنت.“ ۲۴ بچکّئے پتا هما دمانا کوکّار کرت و گوَشتی: ”منا باور اِنت، اگن منی باور نِزۆر اِنت، کُمکّ بکن تان پُرزۆرتر ببیت.“ ۲۵ وهدے ایسّایا دیست مهلوک چه هر نێمگا تچان آییئے کِرّا پێداک اِنت، جِنّی هَکَّل دات و گوَشتی: ”او کَرّ و لِلّێن جِنّ! اے بچکّا یله دئے و پدا هچبر اِشیئے جسم و جانا مپُتر.“ ۲۶ گڑا جِنّا کرینژگے جت و بچکّی ژامبلێنت و یله دات. بچکّ مُردگئے ڈئولا کپت. بازێنے گوَشگا اَت که بچکّ مُرتگ. ۲۷ بله ایسّایا آییئے دست گپت و پادی کرت. آ پاد آتک و اۆشتات. ۲۸ وهدے ایسّا لۆگا رَست، مریدان هَلوتا چه آییا جُست کرت: ”ما چێا اے بچکّئے جِنّ کَشّت نکرت؟“ ۲۹ آییا پَسّئو دات: ”اے ڈئولێن جِنّ، بے دْوا کنگا درَ نئیاینت.“
۳۰ ایسّا و آییئے مریدان آ جاگه یله دات و چه جَلیلا گوَستنت، بله ایسّایا نلۆٹت کَسے بزانت که آ کجا اِنت، ۳۱ چێا که وتی مریدانی تالیم دئیگا گُلاێش اَت. گوَشتی: ” انسانئے چُکّ درۆهگَ بیت و اَنچێن مردمانی دستا دئیگَ بیت که کُشنتی، بله سئے رۆچا رَند، پدا زندگَ بیت و جاهَ جنت.“ ۳۲ بله مرید آییئے اے هبرا سرپد نبوتنت و چه آییا جُست کنگِش هم تُرست.
۳۳ پدا کَپَرناهوما آتکنت. وهدے ایسّا لۆگا اَت، چه مریدان جُستی کرت: ”شما راها چے گوَشگا اتێت؟“ ۳۴ بله آیان پَسّئو ندات و بێتئوار بوتنت چێا که راها، وت‌مان‌وت اے هبرا اَتنت که ”بارێن، مئے نیاما سجّهێنانی مستر و کماش کئے اِنت.“ ۳۵ گڑا ایسّا نِشت، دوازدهێن مریدی لۆٹتنت و گوَشتی: ”آ کَس که مستریَ لۆٹیت، باید اِنت وتا چه سجّهێنان کَستر بزانت و سجّهێنانی هِزمتکار ببیت.“ ۳۶ گڑا، یکّ کَسانێن چُکّے آیانی نیاما اۆشتارێنتی، بَڈّا کرت و گوَشتی: ۳۷ ”هرکَس په منی ناما، گۆن وشواهگی اے ڈئولێن چُکّے وتی گوَرا بداریت، بزان آییا منا داشتگ. هرکَس منا بداریت، بزان هما آسمانی پتی داشتگ که منا راهی داتگ.“
۳۸ یوهَنّایا گۆن ایسّایا گوَشت: ”استاد! ما یکّ مردے دیست که گۆن تئیی نامئے گِرگا، چه مردمان پلیتێن روه درَ کنت، بله ما آ مَکَن و مَنَه کرت، چێا که آ چه ما نه‌اَت.“ ۳۹ ایسّایا گوَشت: ”نه، اے کارا مکنێت، چێا که هرکَس گۆن منی ناما مۆجزه و اَجِکّاییے کنت، آ وت پدا منا بد گوَشتَ نکنت و ۴۰ آ که مئے بَدواه نه‌اِنت گۆن ما اِنت. ۴۱ اگن کَسے اے نامئے سئوَبا شمارا تاسے آپ بدنت که شما مَسیهئیگ اێت، اَلّم بزانێت که آییا وتی مُزَّ رسیت.
۴۲ هرکَس، چه اے کسانُکێنان که منی سرا باوَرمند اَنت یکّێا دێم په گناها ببارت، په آییا گهتر اِنت که جِنتری تاے آییئے گردنا ببندنت و دریایا چَگلی بدئینت. ۴۳ اگن تئیی دستے ترا دێم په گناها ببارت، آییا بُرّ. چێا که گۆن دوێن دستان دۆزهئے دائِمی آسا کپگئے بدلا، شرتر همِش اِنت که گۆن یکّ دستے، نمیرانێن زِندئے واهند ببئے. ۴۴ ۴۵ اگن تئیی پادے ترا دێم په گناها ببارت، آییا بُرّ. چێا که گۆن دوێن پادان دۆزها کپگئے بدلا، شرتر همِش اِنت که گۆن یکّ پادے نمیرانێن زِندئے واهند ببئے. ۴۷ اگن تئیی چمّے ترا دێم په گناها ببارت، آییا در کن. چێا که گۆن دوێن چمّان دۆزها کپگئے بدلا، شرتر همِش اِنت که گۆن یکّ چمّے هُدائے بادشاهیا بپُترئے، ۴۸ هما دۆزه که اۆدا وَرۆکێن کِرم هچبرَ نمرنت و آس هچبر سارت و اێرمۆشَ نبیت. ۴۹ چێا که هرکَس چه آسا وادۆک کنگَ بیت. ۵۰ واد شَرّ اِنت، بله اگن آییئے تام گار ببیت، شما چۆن آییا پدا وادۆکَ کنێت. شما هم وتا وادۆک و تامدار بکنێت و گۆن یکدگرا په سُهل و اێمنی زِند بگوازێنێت.“