۱ آنگاه عیسی به مردم و شاگردان خود گفت: ۲ «چون علمای شریعت و فریسیان بر مسند شریعت موسی نشسته اند، ۳ پس هر آنچه به شما می گویند آن را بشنوید و به آن عمل کنید اما از اعمال آنها پیروی نکنید، زیرا خود آنها به آنچه می گویند عمل نمی کنند. ۴ فریسیان و علمای شریعت بارهای سنگینی می بندند و بر دوش مردم می گذارند، در حالی که خود شان حاضر نیستند برای بلند کردن آن بار حتی انگشت خود را تکان دهند. ۵ هر چه می کنند برای تظاهر و خودنمایی پیش مردم است. تعویذهای بسته شده به بازو و پیشانی خود را بزرگتر و دامن چپن خود را درازتر می سازند. ۶ آنها دوست دارند که در صدر مجالس بنشینند و در کنیسه ها صف اول را داشته باشند. ۷ می خواهند مردم در بازارها و جاهای مهم دیگر به آنها سلام بدهند و آنها را «استاد! استاد!» گویند. ۸ اما شما نباید «استاد» خوانده شوید، زیرا شما یک استاد دارید که مسیح است و همۀ شما برادر هستید. ۹ هیچ کس را بر روی زمین «پدر» صدا نزنید، زیرا شما یک پدر دارید، یعنی همان پدر آسمانی. ۱۰ و نباید «پیشوا» خوانده شوید، زیرا شما یک پیشوا دارید که مسیح است. ۱۱ کسی در میان شما از همه بزرگتر است که خدمتگار شما باشد. ۱۲ زیرا هر کسی خود را بزرگ سازد، خوار خواهد شد، و هر کسی خود را فروتن سازد، سربلند خواهد گردید.
۱۳ وای بر شما ای علمای شریعت و فریسیانِ ریاکار! شما راه پادشاهی آسمانی را بر روی مردم بسته می کنید، نه خود داخل می شوید و نه دیگران را می گذارید داخل شوند.
[ ۱۴ وای بر شما ای علمای شریعت و فریسیانِ ریاکار! شما مال بیوه زنان را می خورید اما برای خودنمایی دعای خود را درازتر می کنید. بدانید که شما شدیدترین جزا را خواهید دید.]
۱۵ وای بر شما ای علمای شریعت و فریسیان ریاکار! شما از بحر و خشکه می گذرید تا کسی را پیدا کنید که فرقه و مذهب تان را بپذیرد. وقتی به این کار موفق شدید، او را دو برابر از خود تان سزاوار دوزخ می سازید.
۱۶ وای بر شما ای راهنمایان کور! شما می گویید: اگر کسی به خانۀ خدا سوگند یاد کند فرقی نمی کند اما اگر به طلاهای خانۀ خدا سوگند یاد کند، مجبور است به سوگند خود وفا کند. ۱۷ ای جاهلان کور! کدام مهمتر است، طلا یا خانۀ خدا که طلا را پاک و تقدیس می کند؟ ۱۸ شما می گویید: هرگاه کسی به قربانگاه سوگند بخورد چیزی نمی شود اما اگر به هدیه یی که در قربانگاه قرار دارد، سوگند یاد کند مجبور است به آن عمل کند. ۱۹ ای مردم کور! کدام مهمتر است، هدیه یا قربانگاهی که هدیه را پاک و تقدیس می کند؟ ۲۰ کسی که به قربانگاه سوگند یاد می کند، به آن و به هر چیزی که بر روی آن است سوگند می خورد. ۲۱ کسی که به خانۀ خدا سوگند یاد می کند، به آن و به خدایی که در آن ساکن است سوگند یاد کرده است. ۲۲ هرگاه کسی به آسمان سوگند یاد کند، به تخت خدا و آن کس که بر آن می نشیند سوگند یاد کرده است.
۲۳ وای بر شما ای علمای شریعت و ای فریسیانِ ریاکار، شما از نعناع، شبت و زیره ده یک می دهید اما مهمترین احکام شریعت را که عبارت از عدالت و رحمت و صداقت است، نادیده می گیرید. این احکام را باید بجا می آوردید و آنها را نیز فراموش نمی کردید. ۲۴ ای راهنمایان کور! شما پشه را از آب صاف می کنید اما شتر را می بلعید.
۲۵ وای بر شما ای علمای شریعت و ای فریسیانِ ریاکار! بیرون پیاله و بشقاب را پاک می کنید، در حالی که درون آنها کثیف و پُر از ظلم و خودخواهی است. ۲۶ ای فریسی کور! اول آنچه را که در درون پیاله است پاک کن، آنگاه بیرون آن هم پاک خواهد شد.
۲۷ وای بر شما ای علمای شریعت و فریسیان ریاکار! شما مانند مقبره های سفید شده هستید که ظاهر زیبا دارند اما داخل آنها پُر از استخوانهای مُرده گان و انواع کثافات است! ۲۸ شما هم در ظاهر مردمان درستکار معلوم می شوید، ولی در باطن پُر از ریاکاری و شرارت هستید.
۲۹ وای بر شما ای علمای شریعت و فریسیان ریاکار! شما مقبره های پیامبران را می سازید و آرامگاه هایی را که به یادبود مقدسین ساخته شده است، تزئین می کنید ۳۰ و می گویید: «اگر ما در روزگار پدران خود زندگی می کردیم، هرگز با آنها در قتل پیامبران شریک نمی شدیم.» ۳۱ پس بر خود شهادت می دهید که فرزندان همان کسانی هستید که پیامبران را به قتل رسانیده اند. ۳۲ پس بروید و آنچه را که پدران تان شروع کردند، به پایان برسانید! ۳۳ ای مارها، ای افعی زاده گان، شما چگونه از مجازات دوزخ می گریزید؟ ۳۴ به این جهت من پیامبران، حکیمان و عالمان را برای شما می فرستم اما شما بعضی را می کُشید و بر صلیب می کشید و بعضی را هم در کنیسه های تان شلاق می زنید و شهر به شهر می رانید. ۳۵ پس خون همۀ نیکمردان خدا که بر زمین ریخته شده است بر گردن شما خواهد بود، از هابیل معصوم گرفته تا زَکریا پسر بَرخِیا که او را در بین خانۀ خدا و قربانگاه کُشتید. ۳۶ در حقیقت به شما می گویم، گناه تمام این کارها به گردن این نسل خواهد بود.
۳۷ اورشلیم، ای اورشلیم! ای شهری که پیامبران را کُشتی و آنهایی را که پیش تو فرستاده می شوند، سنگسار کردی! چند بار خواستم مانند مرغی که چوچه های خود را زیر پَر و بال خود می گیرد، فرزندان تو را به دَور خود جمع کنم اما نخواستی. ۳۸ اینک خانۀ شما به خود تان ویران واگذاشته می شود. ۳۹ پس برای تان می گویم که دیگر هرگز مرا نخواهید دید تا زمانی که بگویید متبارک است آن کسی که به نام خداوند می آید.»