۱خداوندا، با تمامی دل تو را ستایش نموده و جمیع کارهای شگفت انگیز تو را بیان می کنم. ۲در تو خوشی و شادمانی نموده و نام تو را ای متعال می ستایم.
۳وقتی دشمنانم عقب نشینی کنند، به زمین افتاده و از حضور تو هلاک می شوند. ۴زیرا مرا با انصاف داوری کردی و چون داور عادل بر تخت خود نشسته ای.
۵امت ها را سرزنش نمودی، شریران را هلاک ساخته و نام شان را برای ابد محو کردی. ۶دشمنان نابود شدند و شهرهای شان خرابه های ابدی گردید که حتی یادی از آن ها باقی نماند. ۷اما خداوند پادشاه ابدی است. او مسند داوری خود را برقرار کرده است. ۸او جهان را با عدالت حکمرانی نموده و امت ها را با انصاف داوری می نماید.
۹خداوند قلعۀ بلند برای مظلومان است و پناهگاه امن در هنگام سختی ها. ۱۰آنانی که نام تو را می شناسند، به تو توکل می کنند، زیرا تو ای خداوند، کسانی را که جویای تو هستند ترک نکرده ای.
۱۱سرود ستایش خداوند را که بر تخت خود در سهیون نشسته است بسرائید. کارهای او را به همه امت ها اعلام کنید. ۱۲زیرا او که انتقام گیرندۀ خون است، ایشان را به یاد آورده و فریاد مسکینان را فراموش نمی کند.
۱۳ای خداوند، بر من رحم کن و به ظلمی که از دشمنان می بینم، توجه فرما. ای که رهانندۀ من از چنگال مرگ هستی. ۱۴تا من تو را ستایش کنم و در حضور دختر سهیون در نجات تو خوشی نمایم.
۱۵امت ها در چاهی که برای دیگران کنده بودند، افتادند و در دامی که برای دیگران نشانده بودند خود شان گرفتار شدند. ۱۶خداوند با قضاوت عادلانۀ خود، خود را به جهان شناسانیده است. شخص شریر از کار دست خود در دام گرفتار می گردد.
۱۷اشخاص شریر و همه اقوامی که خدا را فراموش می کنند، در راه هلاکت روانند. ۱۸زیرا مسکین همیشه فراموش نشده و امید بیچارگان تا به ابد ضایع نمی گردد.
۱۹برخیز ای خداوند، قوم ها را داوری کن تا انسان فانی پیروز نگردد. ۲۰ای خداوند، ترس خود را بر ایشان چیره گردان تا امت ها بدانند که انسانهای فانی هستند.