۱ پس دربارۀ جد ما ابراهیم چه گفته می توانیم؟ ۲ اگر ابراهیم با کار خود عادل شمرده می شد، دلیلی برای فخر داشت اما در حضور خدا او نتوانست به خود فخر کند. ۳ زیرا در تورات آمده است: «ابراهیم به خدا ایمان آورد و خدا این را برای او عدالت شمرد.» ۴ شخصی که کار می کند، مزد می گیرد و مزد برای او تحفه به حساب نمی آید بلکه حق او است که باید به او پرداخت شود. ۵ اما کسانی که به کارهای خود تکیه نمی کنند بلکه به خدایی که حتی شخص گناهکار را عادل می گرداند ایمان می آورند، ایمان آنها عدالت شمرده می شود. ۶ داوود پیامبر دربارۀ خوشی شخصی که خدا بدون در نظر گرفتن اعمالش او را عادل می شمارد، چنین می گوید:
۷ «خوشا به حال کسی که خطاهایش آمرزیده،
و گناهانش بخشیده شده است.
۸ خوشا به حال کسی که خداوند گناه او را به حساب نمی آورد.»
۹ آیا این خوشی تنها متعلق به ختنه شده گان است یا همچنان برای کسانی که ختنه نشده اند؟ چنان که نوشته شده است: «ابراهیم به خدا ایمان آورد و خدا این را برای او عدالت شمرد.» ۱۰ در آن زمان ابراهیم در کدام حالت بود؟ آیا پیش از ختنه شدنش بود یا بعد از آن؟ البته پیش از ختنه شدنش. ۱۱ ختنه شدن ابراهیم علامتی بود برای اثبات این که به وسیلۀ ایمانش، خدا او را پیش از آن که ختنه شود، عادل شمرده بود. از این رو ابراهیم پدر همۀ کسانی است که به خدا ایمان می آورند و عادل شمرده می شوند، حتی اگر ختنه نشده باشند. ۱۲ او همچنان پدر کسانی است که ختنه شده اند، نه تنها به خاطر این که ختنه شده اند بلکه برای این که از ایمانی که پدر ما ابراهیم پیش از ختنه شدن داشت، پیروی می کنند.
۱۳ وقتی خدا به ابراهیم و فرزندانش وعده داد که وارث جهان خواهند شد، این وعده برای آن نبود که ابراهیم از شریعت موسی اطاعت می کرد بلکه ایمان داشت و این ایمان برای او عدالت شمرده شد، ۱۴ زیرا اگر وعدۀ خدا به کسانی داده شود که از شریعت موسی پیروی می کنند، دیگر ایمان آدمی بیهوده و وعدۀ خدا بی ارزش است. ۱۵ شریعت، غضب خدا را به وجود می آورد اما جایی که قانون نیست، نافرمانی از آن هم وجود ندارد.
۱۶ پس این وعده به ایمان متکی است، تا بر فیض خدا استوار بوده و برای تمام نسل ابراهیم اعتبار داشته باشد، نه تنها برای آنهایی که از شریعت اطاعت می نمایند بلکه برای همه کسانی که از ایمان ابراهیم پیروی می کنند، زیرا ابراهیم پدر همۀ ماست. ۱۷ چنان که نوشته شده است: «تو را پدر ملتهای بسیار ساخته ام.» این وعده نزد خدایی که ابراهیم به او ایمان آورد پا بر جاست، آن خدایی که مُرده گان را زنده می سازد و نیستی ها را هستی می بخشد. ۱۸ ابراهیم هنگامی ایمان آورد و اعتماد کرد که هیچ امیدی نداشت، از این رو «پدر ملتهای بسیار» شد. همان طور که خدا برایش فرمود: «فرزندان تو هم مانند ستاره گان بی شمار می شوند.» ۱۹ ابراهیم در حالی که می دید بدنش در حال از بین رفتن است و حدود صد سال دارد و ساره هم نمی توانست صاحب فرزندی شود اما ایمانش ضعیف نشد، ۲۰ و نسبت به وعدۀ خدا شک نکرد. او در ایمان خود قوی تر شده و خدا را حمد می گفت. ۲۱ زیرا اطمینان کامل داشت که خدا قادر است مطابق آنچه وعده نموده است، عمل کند. ۲۲ به همین دلیل ابراهیم عادل شمرده شد. ۲۳ این کلمات «عادل شمرده شد» تنها برای ابراهیم نوشته نشده بود، ۲۴ بلکه برای ما هم نوشته شده است که عادل شمرده خواهیم شد، زیرا به خدایی ایمان داریم که سَروَر ما عیسای مسیح را پس از مرگ زنده ساخت. ۲۵ او به سبب گناهان ما تسلیم مرگ گردید و به خاطر عادل شمرده شدن ما دوباره زنده شد.