۱آلی دَ بارِه چِیزای که بَلدِه ازمه نوِشته کده بُودِید: ”بَلدِه مرد خُوب اَسته که دَ خاتُو دِست نَزَنه.“ ۲لیکِن بخاطرِ پیشگِیری از فِسادِ اخلاقی، هر مرد باید از خود خُو خاتُو دَشته بَشه و هر خاتُو از خود خُو شُوی. ۳شُوی باید حقِ زَن-و-شُویی خاتُون خُو ره اَدا کُنه و امی رقم خاتُو ام حقِ زَن-و-شُویی شُوی خُو ره اَدا کُنه. ۴خاتُو اِختیارِ جِسم خُو ره نَدره، بَلکِه شُوی شی دَره؛ امی رقم شُوی ام اِختیارِ جِسم خُو ره نَدره، بَلکِه خاتُون شی دَره. ۵یگدِیگِه خُو ره از حقِ زَن-و-شُویی محرُوم نَکُنِید سِوای که رضایَتِ هر دُو طرف بَلدِه یگ وختِ مُعیَّن بَشه تا خودون ره وَقفِ دُعا کُنِید؛ ولے بعد ازُو دُوباره یگجای شُنِید، نَشُنه که شَیطو شُمو ره بخاطرِ حاکِم نَبُودو دَ بَلِه نَفس شُمو، وَسوَسه کُنه. ۶امی ره ما مُوگُم بطَوری که جایز اَسته، نَه بطَوری که حُکم کنُم. ۷کشکِه تمامِ مردُم رقمِ ازمه مُوبُود. مگم هر کس تُحفِه خاص از طرفِ خُدا دَره، یگ نفر یگ رقم و دِیگه نفر دِیگه رقم.
۸دَ نفرای مُجَرَد و خاتُونوی بیوه مُوگیُم که بَلدِه ازوا خُوب اَسته که مُجَرَد بُمَنه، امُو رقم که ما اَستُم. ۹ولے اگه نَمِیتنه که دَ بَلِه نَفس خُو حاکِم بَشه، اُونا باید توی کُنه، چُون توی کدو از سوختو دَ آتِشِ شهوَت کده بِهتَر اَسته. ۱۰بَلدِه کسای که توی کده یَه، اینی حُکم ره مِیدیُم، نَه خود مه بَلکِه مَولا حُکم مِیدیه که خاتُو باید از شُوی خُو جدا نَشُنه. ۱۱ولے اگه جدا مُوشه، اُو باید مُجَرَد بُمَنه یا دُوباره قد شُوی خُو آشتی کُنه؛ شُوی ام باید خاتُون خُو ره خط نَدیه. ۱۲بَلدِه دِیگرو ما مُوگُم، نَه مَولا، که اگه کُدَم کس از مینکلِ بِرارو خاتُونِ بےایمان دَره و امُو خاتُو راضی اَسته که قد ازُو زِندگی کُنه، اُو بِرار نَباید اُو ره خط بِدیه. ۱۳ امی رقم اگه یگ خاتُو شُوی بےایمان دَره و امُو مرد راضی اَسته که قد ازُو زِندگی کُنه، اُو خاتُو نَباید اُو ره خط بِدیه. ۱۴چُون شُوی بےایمان دَ وسِیلِه خاتُون خُو مُقَدَّس مُوشه و خاتُونِ بےایمان دَ وسِیلِه شُوی ایماندار خُو مُقَدَّس مُوشه. دَ غَیرِ ازی اَولادای شُمو ناپاک مُوبُود، لیکِن آلی اُونا مُقَدَّس اَسته. ۱۵ولے اگه نفرِ بےایمان بِخایه جدا شُنه، بیل که جدا شُنه؛ چُون دَ اِی صُورت بِرار یا خوارِ ایماندار دِیگه دَ بند نِیَسته. مگم خُدا مو ره بَلدِه صُلح-و-سلامَتی کُوی کده. ۱۶چُون اَی خاتُو، تُو چی مِیدَنی، شاید تُو باعِثِ نِجاتِ شُوی خُو شُنی؟ یا تُو اَی مرد، چی مِیدَنی، شایدتُو باعِثِ نِجاتِ خاتُون خُو شُنی؟
۱۷دَ هر حال، امُو رقم که مَولا دَ هر کس نصِیب کده و امُو رقم که خُدا کُوی کده، اُو امُو رقم زِندگی کُنه. اینَمی حُکم مه بَلدِه تمامِ جماعت های ایماندارا اَسته. ۱۸اگه یَگو کس دَ غَیتِیکه دَ پادشاهی خُدا کُوی شُده، خَتنه شُده بُوده، اُو دَ امزُو حالت بُمَنه. و اگه یَگو کس دَ وختِ کُوی شُدون خُو ناخَتنه بُوده، اُو خَتنه نَشُنه. ۱۹خَتنه شُدو چِیزی نِیَسته و ناخَتنه شُدو ام چِیزی نِیَسته، بَلکِه اِطاعَت کدو از احکامِ خُدا مُهِم اَسته. ۲۰پس هر کس دَ هر حالَتی که کُوی شُده، دَ امزُو حالت باقی بُمَنه. ۲۱آیا وختِیکه خُدا تُو ره کُوی کد، غُلام بُودی؟ دَ فِکر شی نَبَش؛ لیکِن اگه مِیتَنی که آزاد شُنی، از فرصت اِستِفاده کُو. ۲۲چُون کسی که دَ وختِ غُلامی دَ وسِیلِه مَولا کُوی شُده، اُو آزاد شُدِه مَولا اَسته. و امی رقم کسی که دَ غَیتِ آزادی کُوی شُده، اُو غُلامِ مسیح اَسته. ۲۳شُمو دَ یگ قِیمَت خرِیده شُدِید؛ پس غُلامِ اِنسان ها نَشُنِید. ۲۴پس اَی بِرارو، هر کُدَم شُمو دَ هر حالتِ که کُوی شُدِید، دَ امزُو حالت دَ حُضُورِ خُدا باقی بُمَنِید.
۲۵دَ بارِه دُخترونِ خانه ما کُدَم حُکم از طرفِ مَولا نَدرُم؛ ولے بحَیثِ کسی که دَ وسِیلِه رَحمتِ مَولا قابِلِ اِعتِماد اَستُم، ما نظر خُو ره مُوگیُم. ۲۶ما فِکر مُونُم که بخاطرِ شرایطِ خَرابِ زمانِ حاضِر، بَلدِه اِنسان امی خُوب بَشه که هر رقمِ که اَسته امُو رقم بُمَنه. ۲۷آیا دَ بندِ خاتُو اَستی؟ پُشتِ جدا شُدو نَگرد. آیا دَ بندِ خاتُو نِیَستی؟ پُشتِ خاتُو گِرِفتو نَگرد. ۲۸لیکِن اگه توی کُنی گُناه نَمُونی؛ و اگه یگ دُخترِ خانه توی کُنه، اُو ام گُناه نَمُونه. مگم کسای که توی مُوکُنه، اُونا دَ اِی زِندگی دَ مُشکِلات گِرِفتار مُوشه و ما میخایُم که شُمو ره از مُشکِلات دُور نِگاه کنُم. ۲۹اَی بِرارو، مقصد مه اِی اَسته که وخت کم مَنده. ازی اُوسُو، حتیٰ کسای که خاتُو دَره اُونا باید رقمی بَشه که بُگی خاتُو نَدره. ۳۰کسای که ماتم مُونه رقمی بَشه که بُگی ماتم نَمُونه. کسای که خوشحال اَسته، رقمی بَشه که بُگی خوشحال نِیَسته. کسای که خرِیدارِ یَگو چِیز اَسته، رقمی بَشه که بُگی صاحِبِ امزُو چِیز نِیَسته ۳۱و کسای که چِیزای ازی دُنیا ره اِستِفاده مُونه، رقمی بَشه که بُگی اِستِفاده نَمُوکُنه، چراکه شکلِ فِعلی امزی دُنیا از بَین رفتَنی اَسته. ۳۲ما میخایُم که شُمو از تشوِیش دُور بَشِید. آدمِ مُجَرَد دَ بارِه کارای مَولا فِکر مُونه که چی رقم رضایَتِ مَولا ره حاصِل کُنه، ۳۳لیکِن آدمِ توی کده دَ بارِه کارای دُنیا فِکر مُونه که چی رقم خاتُون خُو ره خوش کُنه؛ ۳۴اُو دَ دُوراهی بَند اَسته. دَ عَینِ رقم، خاتُونِ مُجَرَد و دُخترِ خانه ام دَ بارِه کارای مَولا فِکر مُونه تا دَ جِسم و روحِ خُو پاک-و-مُقَدَّس بَشه. مگم خاتُونِ توی کده دَ بارِه کارای ازی دُنیا فِکر مُونه تا شُوی خُو ره خوش کُنه. ۳۵ما امی چِیزا ره بَلدِه فایدِه شُمو مُوگُم؛ اِیطور نِیَسته که کُدَم قَید-و-بند دَ بَلِه شُمو قرار بِدُم، بَلکِه میخایُم که شُمو بطَوری که مُناسِب اَسته زِندگی کُنِید و بِدُونِ مَوانِع خود ره بَلدِه خِدمتِ خُداوند وَقف کُنِید. ۳۶اگه کُدَم کس فِکر مُوکُنه که رفتارِ ازُو دَ برابرِ نامزاد شی مُناسِب نِییه، و اگه دُختر دَ حدِ بُلُوغ رسِیده و باچه فِکر مُونه که توی کُنه، امُو رقم که میخایه توی کُنه؛ اِی گُناه نِیَسته. بیلِید که اُونا توی کُنه. ۳۷ولے اگه کُدَم کس دَ تصمِیم خُو محکم اَسته و مجبُوریَت نَدره، بَلکِه دَ بَلِه نَفس خُو حاکِم اَسته و دَ دِل خُو تصمِیم گِرِفته که قد نامزاد خُو توی نَکُنه، اُو کارِ خُوب مُوکُنه. ۳۸پس کسی که قد نامزاد خُو توی مُوکُنه، کارِ خُوب مُوکُنه؛ مگم کسی که توی نَمُوکُنه، اُو کارِ خُوبتَر مُونه. ۳۹یگ خاتُو تا وختی دَ بَندِ شُوی خُو اَسته که شُوی شی زِنده یَه؛ ولے اگه شُوی شی بُمُره، اُو آزاد اَسته که قد هر کس که دِل شی شُنه توی کُنه، لیکِن تنها قد کسی که دَ مَولا ایمان دَره. ۴۰ولے دَ نظرِ ازمه اگه امُو رقم که اَسته بُمَنه، خوشحالتَر زِندگی مُونه؛ و ما فِکر مُونُم که ما ام روحِ خُدا ره دَرُم.