۱جنگ دَ بَینِ خانَوارِ شائول و خانَوارِ داوُود طُول کشِید؛ داوُود روز دَ روز قَوی مُوشُد، لیکِن خانَوارِ شائول روز دَ روز ضعِیف شُده مورفت.
۲ اینی باچه ها بَلدِه داوُود دَ حِبرون دَ دُنیا اَمَد: باچِه اوّلباری شی اَمنون از اَخِینوعَمِ یِزرعیلی، ۳دوّم شی کِیلاب از اَبِیجایل بیوِه نابالِ کَرمَلی، سِوّم شی اَبشالوم باچِه مَعکه دُخترِ تَلمای پادشاهِ جِشُور، ۴چارُم شی اَدونیاه باچِه حَگِیت، پَنجُم شی شِفَطیا باچِه اَبِیطال ۵و شَشُم شی یترِعام از عِگله خاتُونِ داوُود. پگِ امزیا بَلدِه داوُود دَ حِبرون دَ دُنیا اَمَد.
۶وختِیکه دَ بَینِ خانَوارِ شائول و خانَوارِ داوُود جنگ بُود، اَبنیر خود ره دَ مینکلِ خانَوارِ شائول قَوی جور مُوکد. ۷شائول یگ کنِیز دَ نامِ رِصفه دَشت که دُخترِ اَیه بُود. اوخته اِیشبوشِت دَ اَبنیر گُفت: ”چرا قد کنِیزِ آتِه مه خاو کدی؟“ ۸اَبنیر بخاطرِ تورِه اِیشبوشِت غَدر قار شُد و گُفت: ”آیا ما یگ کلِّه سَگ بَلدِه یهُودا اَستُم؟ تا اِمروز ما دَ خانَوارِ آتِه تُو شائول، دَ بِرارون شی و دَ دوستای شی وفادار بُودیم و تُو ره دَ دِستِ داوُود تسلِیم نَکدیم؛ ولے اِمروز تُو مَره بخاطرِ امزی خاتُو گُناهکار حِساب مُونی. ۹خُدا امی ره، بَلکِه کَلوتر ازی ره دَ حقِ اَبنیر انجام بِدیه؛ اگه ما امُو چِیز ره که خُداوند دَ داوُود قَسم خورده، بَلدِه شی انجام نَدیُم ۱۰و پادشاهی ره از خانَوارِ شائول گِرِفته تَختِ داوُود ره دَ بَلِه اِسرائیل و یهُودا از دان تا بِئیرشِبَع برقرار نَکنُم.“ ۱۱اِیشبوشِت نَتنِست که دَ جوابِ اَبنیر چِیز بُگیه، چُون ازُو مِیتَرسِید.
۱۲اوخته اَبنیر از طرفِ خود خُو قاصِدا ره دَ پیشِ داوُود رَیی کده گُفت: ”اِی سرزمی از کِی اَسته؟ قد ازمه عهد بسته کُو و ما دِست خُو ره قد ازتُو یگ مُونُم تا تمامِ اِسرائیل ره سُونِ ازتُو بیرُم.“ ۱۳داوُود گُفت: ”خُوبه، ما قد تُو عھد بسته مُونُم، لیکِن یگ چِیز از تُو مِیخایُم که اینی اَسته: وختِیکه دَ دِیدون مه مییی مِیخال دُخترِ شائول ره گِرِفته بَیر، دَ غَیرِ ازُو رُوی مَره نَمِینگری.“ ۱۴اوخته داوُود قاصِدا ره دَ پیشِ اِیشبوشِت باچِه شائول رَیی کده گُفت: ”خاتُون مه مِیخال ره که دَ صد پوستِ ختنِه فَلَسطِینیا بَلدِه خُو نامزاد کدُم، دَ پیش مه رَیی کُو.“ ۱۵پس اِیشبوشِت نفر رَیی کده اُو ره از شُوی شی فَلطِیئیل باچِه لایش گِرِفت. ۱۶ولے شُوی شی ام قد ازُو قتی رفت و از پُشتِ ازُو تا بَحُورِیم چخرا کده اَمَد. اوخته اَبنیر دَ فَلطِیئیل گُفت: ”تاو خورده پس بوره.“ و اُو پس رفت.
۱۷دَ عَینِ حال اَبنیر قد رِیش سفیدای اِسرائیل گپ زَده گُفت: ”چند مُدَت مُوشه که شُمو میخاهِید که داوُود دَ بَلِه شُمو پادشاه شُنه. ۱۸پس آلی خاست خُو ره انجام بِدِید؛ چُون خُداوند دَ بارِه داوُود گُفته، ’دَ وسِیلِه خِدمتگار خُو داوُود، قَوم خُو اِسرائیل ره از دِستِ فَلَسطِینیا و از دِستِ پگِ دُشمنای شی نِجات مِیدیُم.‘“ ۱۹امچُنان اَبنیر تورِه خُو ره دَ گوشِ بِنیامِینیا رَسَند؛ و بعد ازُو اَبنیر دَ حِبرون رفت تا تمامِ چِیزای ره که دَ نظرِ مردُمِ اِسرائیل و خصُوصاً دَ نظرِ پگِ خانَوارِ بِنیامِین خُوب معلُوم شُدُد، دَ داوُود بُگیه. ۲۰پس اَبنیر قد بِیست نفر خُو دَ پیشِ داوُود دَ حِبرون اَمَد و داوُود بَلدِه اَبنیر و نفرای که قد شی بُود یگ مِهمانی ترتِیب دَد. ۲۱اوخته اَبنیر دَ داوُود گُفت: ”ما باله شُده مورُم و تمامِ اِسرائیل ره دَ پیشِ بادار خُو پادشاه جم مُونُم تا اُونا قد ازتُو عهد بسته کنه و تُو دَ بَلِه پگ حُکمرانی کنی، امُو رقم که دِل تُو میخایه.“ پس داوُود اَبنیر ره رُخصَت کد و اُو بخَیر-و-سلامَت رفت.
۲۲دَ امزُو غَیت خِدمتگارای داوُود و یوآب از یگ حَمله پس اَمَد و قد خُو غَدر وُلجه اَوُرد. لیکِن اَبنیر قد داوُود دَ حِبرون نَبُود، چُون داوُود اُو ره رُخصَت کدُد و اُو بخَیر-و-سلامَت رفتُد. ۲۳وختی یوآب و تمامِ لشکری که قد شی بُود رسِید، دَ یوآب گُفته شُد که، ”اَبنیر باچِه نیر دَ پیشِ پادشاه اَمَدُد و پادشاه اُو ره رُخصَت کد و اُو بخَیر-و-سلامَت رفت.“ ۲۴اوخته یوآب دَ پیشِ پادشاه رفت و گُفت: ”چی کدی؟ اونه، اَبنیر قد پای خُو دَ پیش تُو اَمَدُد؛ چرا اُو ره رُخصَت کدی که بوره؟ ۲۵تُو مِیدَنی که اَبنیر باچِه نیر اَمَد تا تُو ره بازی بِدیه و دَ بارِه رفت و اَمَد تُو معلُومات بِگِیره و از تمامِ کارای که تُو انجام مِیدی باخبر شُنه.“
۲۶اوخته یوآب از حُضُورِ داوُود بُرو رفت و قاصِدا ره از پُشتِ اَبنیر رَیی کد و اُونا اُو ره از نَوُرِ سِیره پس اَوُرد؛ لیکِن داوُود خبر نَشُد. ۲۷وختِیکه اَبنیر دَ حِبرون پس اَمَد، یوآب اُو ره دَ درگِه شار گوشه کد تا قد شی تورِه خصُوصی بُگیه؛ اوخته دَ اُونجی بخاطرِ اِنتِقامِ خُونِ بِرار خو عَسائیل قد خَنجر دَ کَورِه شی زَد و اُو مُرد. ۲۸پسانتَر وختی داوُود اِی توره ره شِنِید، اُو گُفت: ”ما و پادشاهی مه دَ حُضُورِ خُداوند دَ بارِه خُونِ اَبنیر باچِه نیر تا اَبَد بےگُناه اَستی. ۲۹ خُونِ ازُو دَ گردونِ یوآب و تمامِ خانَوارِ آتِه شی بَشه و دَ خانَوارِ یوآب همیشه یَگو کس بَشه که دَ دانِه رِیمتُو یا مَرَضِ کولی گِرِفتار بَشه یا دَ بَلِه تَیاق تکیه کُنه یا قد دَمِ شمشیر کُشته شُده بُفته و یا مُحتاجِ نان بَشه.“ ۳۰دَ امزی رقم یوآب و بِرار شی اَبِیشای اَبنیر ره دَ قتل رَسَند، چراکه اَبنیر عَسائیل بِرارِ ازوا ره دَ جِبعون دَ جنگ کُشتُد.
۳۱اوخته داوُود دَ یوآب و تمامِ نفرای که قد شی بُود گُفت: ”کالای خُو ره چَک کنِید و پلاس پوشِیده بَلدِه اَبنیر ماتم بِگِیرِید.“ و داوُود پادشاه از پُشتِ جِنازه رفت. ۳۲اُونا اَبنیر ره دَ حِبرون دَفن کد و پادشاه دَ آوازِ بِلند دَ سرِ قبرِ اَبنیر چخرا کد؛ و پگِ مردُم ام دَ چخرا کدو شُد. ۳۳و پادشاه بَلدِه اَبنیر نَوحه خانده گُفت:
”آیا اَبنیر باید رقمی مُومُرد که یگ لَوڈه مُومُره؟
۳۴دِستای تُو بسته نَبُود
و پایای تُو زَولانه نَشُدُد.
رقمِ کسی که دَ پیشِ رُوی شرِیرو کُشته شُده موفته،
تُو کُشته شُده اُفتَدی.“
و پگِ مردُم بسم بَلدِه ازُو چخرا کد. ۳۵اوخته پگِ مردُم اَمَد و دَ حالی که هنوز روز بُود داوُود ره شَلّه شُد که نان بُخوره، لیکِن داوُود قَسم خورده گُفت: ”خُدا امی کار ره، بَلکِه کَلوتر ازی ره دَ حقِ ازمه کنه، اگه ما نان یا یَگو چِیزِ دِیگه ره پیش از شِشتونِ آفتَو دَ دان خُو بِزنُم.“ ۳۶پگِ مردُم مُتَوَجِه شُد و اِی کار دَ نظرِ ازوا خُوب معلُوم شُد؛ امُو رقم که هر چِیزی ره که پادشاه انجام مِیدَد، دَ نظرِ پگِ مردُم خُوب معلُوم مُوشُد. ۳۷پس پگِ نفرای داوُود و تمامِ اِسرائیل دَ امزُو روز فامِید که پادشاه دَ کُشتونِ اَبنیر باچِه نیر دِست نَدَشته.
۳۸و پادشاه دَ خِدمتگارای خُو گُفت: ”آیا شُمو نَمِیدنِید که یگ سرکرده و یگ مَردِ بُزُرگ اِمروز دَ اِسرائیل کُشته شُده اُفتَد؟ ۳۹ما اِمروز ضعِیف اَستُم، باوجُودِ که پادشاهِ مَسَح شُده یُم؛ امی نفرا، یعنی باچه های صَرُویه از مه کده قَوی‌تَر اَسته. خُداوند شرِیرو ره دَ مُطابِقِ شرارَت شی جَزا بِدیه.“