۱دَ امزُو روز خشایارشاه خانِه هامان دُشمونِ یهُودیا ره دَ مَلِکه اِستِر دَد و موردِخای ام دَ حُضُورِ پادشاه اَمَد، چُون اِستِر گُفتُد که اُو چِیزخیل شی مُوشه. ۲اوخته پادشاه انگُشترِ مُهردار خُو ره که از هامان پس گِرِفتُد، بُر کده دَ موردِخای دَد و اِستِر موردِخای ره دَ بَلِه خانِه هامان قرار دَد. ۳دَ امزُو غَیت اِستِر بسم قد پادشاه توره گُفت و دَ پای‌های شی اُفتَده چخرا کد و دَ پیش شی زاری کد که قَصدِ شرِیرانِه هامانِ اَگاگی و نقشِه ره که دَ خِلاف یهُودیا کشِیدُد، باطِل کنه. ۴پادشاه تَیاقِ طِلّایی ره سُونِ اِستِر دِراز کد و اِستِر باله شُده دَ حُضُورِ پادشاه ایسته شُد ۵و گُفت: ”اگه پادشاه راضی بَشه و ما مَورِدِ لُطف شی قرار گِرِفته بَشُم و اگه امی چِیز دَ پیشِ پادشاه دُرُست معلُوم مُوشه و از مه راضی اَسته، بیله که یگ حُکم نوِشته شُنه تا فرمان های که نقشِه هامان باچِه هَمِداتای اَگاگی اَسته باطِل شُنه، امُو فرمان ها که اُو نوِشته کد تا یهُودیا ره که دَ تمامِ ولایت های پادشاه اَسته نابُود کُنه. ۶چُون ما چِطور مِیتنُم بَلای ره که دَ بَلِه قَوم مه مییه تَحَمُل کنُم و یا چِطور مِیتنُم نابُودی قَومای خُو ره بِنگرُم؟“
۷اوخته خشایارشاه دَ مَلِکه اِستِر و موردِخای یهُودی گُفت: ”توخ کُنِید، ما خانِه هامان ره دَ اِستِر دَدُم و حاضِرباشای مه اُو ره دَ دار اَوزو کد، چُون اُو قَصد کدُد که دَ بَلِه یهُودیا دِست باله کنه. ۸آلی هر چِیزی که دَ نظر شُمو خُوب معلُوم مُوشه، امُو ره دَ نامِ پادشاه بَلدِه یهُودیا نوِشته کُنِید و اُو ره قد انگُشترِ مُهردارِ پادشاه مُهر کُنِید، چُون هر نوِشتِه که دَ نامِ پادشاه نوِشته شُنه و قد انگُشترِ پادشاه مُهر شُنه، هیچ کس نَمِیتنه اُو ره تغیِیر بِدیه.“
۹پس دَ امزُو غَیت، دَ روزِ بِیست و سِوّمِ ماهِ سِوّم که ماهِ سِیوان بُود، کاتِبای پادشاه کُوی شُد و دَ مُطابِقِ تمامِ چِیزای که موردِخای اَمر کد یگ حُکم دَ بَلِه یهُودیا، دَ بَلِه نُماینده های پادشاه، دَ بَلِه والی‌ها و دَ بَلِه کٹه‌کَلونای ولایت‌ها از هِندوستان گِرِفته تا کُوش که یگ صد و بِیست و هفت ولایت بُود نوِشته شُد؛ بَلدِه هر ولایت دَ مُطابِقِ رسم اُلخط شی و بَلدِه هر قَوم دَ مُطابِقِ زِبون شی، امچُنان بَلدِه یهُودیا دَ مُطابِقِ رسم اُلخطِ ازوا و زِبونِ ازوا. ۱۰موردِخای فرمان‌ها ره دَ نامِ خشایارشاه نوِشته کد و قد انگُشترِ مُهردارِ پادشاه مُهر کده از دِستِ قاصِدای اَسپ‌سوار که اَسپ های ازوا از تُرخِ اَسپ های شاهی بُود رَیی کد. ۱۱دَ امزُو فرمان‌ها پادشاه دَ یهُودیای که دَ تمامِ شارا بُود، اِجازه دَدُد که جَم شُنه و از جان خُو دِفاع کنه و نیرُوی مُسَلَحِ هر قَوم یا ولایتی که قَصدِ حَمله دَ بَلِه ازوا ره دَشته بَشه، اُونا ره قد بچکِیچا و خاتُونوی ازوا گردو بِزَنه، بُکُشه و نابُود کنه و مال-و-دارایی شی ره غارَت کنه. ۱۲ اِی کار ره دَ یگ روز دَ تمامِ ولایت های خشایارشاه انجام بِدیه، یعنی دَ روزِ سیزدَهُمِ ماهِ دوازدَهُم که ماهِ اَدار اَسته. ۱۳ قرار امی شُد که یگ نقلِ امزُو نوِشته دَ عِنوانِ حُکم دَ هر ولایت رَسَنده شُنه و دَ تمامِ قَوم‌ها اِعلان شُنه تا یهُودیا خود ره دَ امزُو روز آماده کُنه و از دُشمَنای خُو اِنتِقام بِگِیره. ۱۴پس قاصِدا دَ بَلِه اَسپ‌های تُرخی شاهی سوار شُد و عَجَله کده دَ تیزی دَ اَمرِ پادشاه رفت. امی حُکم دَ قصرِ شُوش صادِر شُد.
۱۵اوخته موردِخای از حُضُورِ پادشاه قد کالای شاهانِه لاجوَردی و سفید، تاجِ کٹِه طِلّایی و چَپَنِ کتانِ نازُک و اَرغَوانی بُرو رفت و دَ تمامِ شارِ شُوش آوازِ خوش-و-خوشحالی بِلند شُد. ۱۶ اِی بَلدِه یهُودیا روشَنی و خوشحالی و خوشی و حُرمَت بُود. ۱۷دَ هر ولایت و هر شار، یعنی دَ هر جای که حُکم و فرمانِ پادشاه رسِید، دَ مینکلِ یهُودیا خوشی و خوشحالی شُد و جشن و روزِ خوش بُود. علاوه ازی، غَدر مردُمای مَملَکَتِ پادشاه خود ره یهُود مُوگُفت، چراکه ترسِ یهُودیا دَ بَلِه ازوا حاکِم شُدُد.