۱پس یوسُف رفت و دَ فِرعَون خبر دَده گُفت: ”آته و بِرارون مه قد گلّه ها و رمه ها و پگِ دارایی خُو از سرزمِینِ کِنعان اَمَده و فِعلاً دَ منطقِه جوشَن اَسته.“ ۲و یوسُف از بَین بِرارون خُو پَنج نفر ره گِرِفت و اُونا ره دَ فِرعَون معرفی کد. ۳و فِرعَون ازوا پُرسان کده گُفت: ”کِسب-و-کار شُمو چی اَسته؟“
اُونا دَ جوابِ فِرعَون گُفت: ”غُلامای شُمو چوپو اَسته، امُو رقم که بابه‌کَلونای مو بُود.“ ۴اُونا اِدامه دَده دَ فِرعَون گُفت: ” مو اَمَدے تا دَ عِنوانِ بیگَنه دَ اِی سرزمی زِندگی کُنی، چُون کُدَم چراگاه بَلدِه رمه های غُلامای شُمو نَمَنده، چراکه قحطی شَدِید دَ سرزمِینِ کِنعان اِدامه دَره. و آلی خاهِش مُونی که دَ غُلامای خُو اِجازه بِدی تا دَ منطقِه جوشَن زِندگی کُنی.“
۵اوخته فِرعَون دَ یوسُف گُفت: ”خُوبه که آته و بِرارون تُو دَ پیش تُو اَمَده. ۶سرزمِینِ مِصر دَ پیشِ رُوی تُو اَسته؛ آته و بِرارون خُو ره دَ خُوبتَرِین منطقِه سرزمِین جای بِدی؛ اُونا ره دَ منطقِه جوشَن جای-دَ-جای کُو. و اگه مِیدَنی که دَ بَینِ ازوا آدمای باتجربه اَسته، اُونا ره مسئُولِ گلّه های خود مه مُقرَر کُو.“
۷اوخته یوسُف آتِه خُو یعقُوب ره اَوُرده دَ حُضُورِ فِرعَون پیش کد و یعقُوب فِرعَون ره بَرکت دَد. ۸و فِرعَون از یعقُوب پُرسان کد: ”تُو چند ساله اَستی؟“
۹یعقُوب دَ فِرعَون جواب دَده گُفت: ”سال های آوارَگی مه یگ صد و سی سال اَسته. سال های عُمرِ مه کم و سخت بُوده و دَ سال های آوارَگی بابه‌کَلونای مه نَمِیرَسه.“ ۱۰اوخته یعقُوب دُوباره فِرعَون ره بَرکت دَد و از پیش شی بُرو رفت.
۱۱پس یوسُف آته و بِرارون خُو ره جای-دَ-جای کد و اُونا ره دَ خُوبتَرِین منطقِه سرزمِینِ مِصر، یعنی دَ منطقِه رَعمسیس جای دَد، امُو رقم که فِرعَون اَمر کدُد. ۱۲و یوسُف بَلدِه آته و بِرارون خُو و تمامِ خانَوارِ آتِه خُو دَ مُطابِقِ عَیالِ ازوا مَوادِ خوراکه تَهیه مُوکد.
۱۳دَ تمامِ سرزمی هیچ نان پَیدا نَمُوشُد، چراکه قحطی کَلو شَدِید بُود. سرزمِینِ مِصر و سرزمِینِ کِنعان بخاطرِ قحطی از حال رَفتُد. ۱۴یوسُف تمامِ پَیسه های ره که دَ سرزمِینِ مِصر و سرزمِینِ کِنعان بُود، دَ عِوَضِ غَلّه-و-دانِه که مردُم میخرِید، گِرِفت و دَ خانِه فِرعَون اَوُرد. ۱۵وختِیکه پَیسه از سرزمِینِ مِصر و سرزمِینِ کِنعان خلاص شُد، تمامِ مِصریا پیشِ یوسُف اَمَده گُفت: ”دَز مو نان بِدی. چرا میلی که مو دَ پیشِ چِیمای تُو بُمُری، چُون پَیسِه مو تامو شُده.“
۱۶یوسُف گُفت: ”چارپایای خُو ره بیرِید و ما دَ عِوَض چارپایای شُمو دَز شُمو غَلّه-و-دانه مِیدُم.“ ۱۷پس اُونا چارپایای خُو ره دَ پیش یوسُف اَوُرد و اُو دَ عِوَضِ اَسپ ها، رمه، گلّه و اُلاغ ها دَزوا نان دَد. اَرے، دَمزُو سال اُو دَ عِوَضِ تمامِ چارپایای ازوا بَلدِه ازوا خوراکه-باب تَهیه کد.
۱۸وختِیکه امُو سال خلاص شُد، اُونا دَ سالِ دِیگِه شی دَ پیشِ یوسُف اَمَده گُفت: ”از بادار مو تاشه نِییه که پَیسِه مو تامو شُده و چارپایای مو ام دَ بادار مو تعلُق گِرِفته. بَغَیر از جان و زمِین مو دِیگه هیچ چِیز نَمَنده که دَ حُضُورِ بادار خُو پیش کنی. ۱۹چرا میلی که مو و زمِینای مو دَ پیشِ چِیمای شُمو از بَین بوری؟ مو و زمِینای مو ره دَ عِوَضِ نان بِخر و مو قد زمِینای خُو غُلامای فِرعَون مُوشی. فقط دَز مو گندُمِ تُخمی بِدی تا زِنده بُمَنی و نَمُری و زمی ام بوره نَشُنه.“
۲۰دَمزی رقم یوسُف تمامِ زمِینای مِصر ره بَلدِه فِرعَون خرِید. پگِ مِصریا زمِینای خُو ره سَودا کد، چراکه قحطی دَ بَلِه ازوا سخت اِدامه دَشت. پس زمِینا از فِرعَون شُد ۲۱و یوسُف مردُم ره از سر تا سرِ مِصر غُلام جور کد. ۲۲مگم اُو زمِینای پیشوایو ره نَخَرِید، چراکه بَلدِه پیشوایو از طرفِ فِرعَون حقِ خوراک تعیِین شُدُد و اُونا از حقِ خوراکِ که فِرعَون دَزوا مِیدَد، مُوخورد. امزی خاطر اُونا زمِینای خُو ره سَودا نَکد.
۲۳یوسُف دَ مردُم گُفت: ”اینه اِمروز شُمو ره و زمِینای شُمو ره بَلدِه فِرعَون خرِیدُم؛ دَ اِینجی گندُمِ تُخمی بَلدِه شُمو اَسته، بُبرِید و زمِینا ره کِشت کُنِید. ۲۴وختِیکه فصلِ دِرَو رسِید، از پَنج حِصّه یگ حِصِّه حاصِلات ره دَ فِرعَون بِدِید و چار حِصِّه شی از شُمو بَشه تا بَلدِه زمِینا تُخم بَشه و بَلدِه خودون شُمو و خانَوار شُمو و بچکِیچای شُمو خوراک.“
۲۵اُونا گُفت: ”شُمو جان مو ره نِجات دَدِید. بادار مو، نظرِ لُطف شُمو دَ بَلِه مو اَسته؛ اینه، مو غُلامای فِرعَون اَستی.“ ۲۶پس یوسُف اِی قانُون ره دَ سرزمِینِ مِصر اِعلان کد که از پَنج حِصّه یگ حِصِّه حاصِلات دَ فِرعَون دَده شُنه. اِی قانُون تا اِمروز حاکِم اَسته. فقط زمِینای پیشوایو دَ فِرعَون تعلُق نَگِرِفت.
۲۷دَمزی رقم اِسرائیل قد خانَوار خُو دَ سرزمِینِ مِصر دَ منطقِه جوشَن جای-دَ-جای شُد؛ اُونا دَ اُونجی مال-و-دارایی دَ دِست اَوُرد و باروَر شُده غَدر کَلو شُد. ۲۸یعقُوب مُدَتِ هفده سال دَ سرزمِینِ مِصر زِندگی کد و سال های عُمرِ یعقُوب یگ صد و چِل و هفت سال بُود. ۲۹وختِیکه زمانِ مُردونِ اِسرائیل نزدِیک شُد، باچِه خُو یوسُف ره کُوی کده دَز شی گُفت: ”اگه نظرِ لُطف تُو دَ بَلِه مه اَسته، دِست خُو ره دَ زیرِ ران مه بیل و قَسم بُخور که دَ حق مه اینی مُحَبَت و مِهربانی ره مُونی: مَره دَ مِصر دَفن نَکُو. ۳۰وختِیکه مُردُم و قد بابه‌کَلونای خُو یگجای شُدُم، مَره از مِصر بُبر و دَ قَبرِستونِ بابه‌کَلونای مه دَفن کُو.“ و یوسُف گُفت: ”هر چِیزی که گُفتی امُو رقم مُونُم.“ ۳۱اِسرائیل گُفت: ”دَز مه قَسم بُخور!“ و یوسُف بَلدِه شی قَسم خورد. اوخته اِسرائیل دَ سرِ بِستر خُو خَم شُده عِبادت کد.