۱ایمان، اِعتماد دَشتو دَ چِیزای اَسته که دَزوا اُمِید دَری و عقِیده دَشتو دَ چِیزای که نَمِینگری. ۲چُون دَ وسِیلِه ایمان کٹه‌کَلونای مو تعرِیف-و-تَوصِیف شُد.
۳دَ وسِیلِه ایمان مو مُوفامی که عالم ها دَ وسِیلِه کلامِ خُدا شکل گِرِفته بطَوری که چِیزای که دِیده مُوشه، از چِیزای که دِیده نَمُوشه دَ وجُود اَمَده.
۴دَ وسِیلِه ایمان، هابِیل یگ قُربانی خُوبتَر از قُربانی قائن دَ خُدا تقدِیم کد و بخاطرِ امزی کار شی شاهِدی دَده شُد که اُو عادِل اَسته؛ خُدا خود شی دَ بارِه هدیه های ازُو شاهِدی دَد. باوجُودِ که اُو مُرده، ولے هنوز دَ وسِیلِه ایمان توره مُوگیه.
۵دَ وسِیلِه ایمان، خَنوخ دَ عالمِ باله بُرده شُد تا مَرگ ره نَنگره؛ اُو غَیب شُد، چراکه خُدا اُو ره پیش خُو بُرد. چُون پیش ازی که اُو بُرده شُنه، دَ بارِه ازُو شاهِدی دَده شُد که اُو رضای خُدا ره حاصِل کده. ۶و بِدُونِ ایمان اِمکان نَدره که رضای خُدا حاصِل شُنه، چُون هر کسی که نزدِیک خُدا مییه باید ایمان دَشته بَشه که اُو وجُود دَره و اُو کسای ره اَجر مِیدیه که دَ طلبِ ازُو اَسته.
۷دَ وسِیلِه ایمان، نوح وختی از جانِبِ خُدا دَ بارِه چِیزای که تا اُو غَیت دِیده نَشُدُد خبردار شُد، اُو قد خُداتَرسی اِطاعَت کده یگ کِشتی جور کد تا خانَوار خُو ره نِجات بِدیه. دَ امزی رقم اُو دُنیا ره محکُوم کد و از طرِیقِ ایمان عادِل حِساب شُد.
۸دَ وسِیلِه ایمان، اِبراهِیم وختِیکه کُوی شُد، اِطاعَت کد و سُون امزُو جای رفت که اُو ره دَ آینده دَ عِنوانِ میراث دَ دِست میوُرد. باوجُودِ که اُو نَمِیدَنِست کُجا موره، اُو حَرکت کد. ۹و دَ وسِیلِه ایمان اُو دَ سرزمِینِ وعده شُده زِندگی کد. اُو مِثلِ که دَ یگ سرزمِینِ بیگَنه زِندگی کُنه دَ خَیمه ها زِندگی کد، رقمِ ازُو اِسحاق و یعقُوب ام که قد ازُو قتی وارِثِ امزُو وعده بُود دَ خَیمه ها زِندگی کد. ۱۰چُون اُو چِیم دَ راهِ شاری بُود که تادَو دَشت، شاری که اُستاکار و آبادگر شی خُدا اَسته.
۱۱دَ وسِیلِه ایمان، ساره که سَنڈه بُود تَوانایی ازی ره پَیدا کد که شِکامتُو شُنه، باوجُودِ که عُمر شی تیر شُدُد؛ چراکه اُو وعده دِهِنده ره صادِق-و-وفادار حِساب کد. ۱۲امزی خاطر از یگ مرد که مِثلِ مُرده بُود، نسل دَ وجُود اَمَد، مِثلِ سِتاره های آسمو کَلو و رقمِ ریگای لبِ دریا بےحِساب.
۱۳پگِ امزیا دَ ایمان فَوت کد بِدُونِ ازی که وعده ها ره دَ دِست بیره، بَلکِه اُونا ره از دُور دِید و خوش اَمدِید گُفت. اُونا اِقرار کد که دَ رُوی زمی بیگَنه و مُسافِر بُود، ۱۴چُون کسای که امی رقم توره مُوگیه معلُومدار مُونه که دَ جُستُجوی یگ وطن اَسته. ۱۵اگه اُونا دَ بارِه سرزمِینی فِکر مُوکد که از اُونجی بُر شُدُد، اُونا فرصت دَشت که پس بوره. ۱۶مگم معلُومدار اَسته که اُونا دَ آرزوی یگ سرزمِینِ خُوبتَر بُود، یعنی سرزمِینِ آسمانی. امزی خاطر خُدا شَرم شی نَمییه که خُدای ازوا گُفته شُنه، چُون اُو بَلدِه ازوا یگ شار آماده کده.
۱۷دَ وسِیلِه ایمان، اِبراهِیم وختِیکه آزمایش شُد، اِسحاق ره دَ عِنوانِ قُربانی تقدِیم کد؛ اُو کسی که وعده ها ره قبُول کدُد، حاضِر شُد که یگانه باچِه خُو ره قُربانی کُنه، ۱۸ امُو ره که دَ بارِه شی دَ اِبراهِیم گُفته شُد: ”از اِسحاق نسل تُو دَ نام تُو کُوی مُوشه.“ ۱۹ اِبراهِیم پَی بُردُد که خُدا مِیتنه حتیٰ از مُرده ها اِنسان ره زِنده کُنه؛ دَ یگ حِساب اِبراهِیم ام اُو ره دُوباره دَ دِست اَوُرد.
۲۰دَ وسِیلِه ایمان، اِسحاق یعقُوب و عیسَو ره دَ بارِه کارای آینده بَرکت دَد.
۲۱دَ وسِیلِه ایمان، یعقُوب دَ وختِ مُردون خُو، هر کُدَمِ بچکِیچای یوسُف ره بَرکت دَد و دَ حالِیکه دَ بالنه حِصِّه تَیاق خُو تکیه کدُد خُدا ره عِبادت کد.
۲۲دَ وسِیلِه ایمان، یوسُف دَ آخِرِ عُمر خُو دَ بارِه بُر شُدونِ بَنی اِسرائیل از مِصر توره گُفت و دَ بارِه استُغونای خُو هِدایَت دَد.
۲۳دَ وسِیلِه ایمان، آته-و-آبِه مُوسیٰ اُو ره بعد از تَوَلُد شی بَلدِه سِه ماه تاشه کد، چُون اُونا دِید که اُو یگ نِلغه نُوربَند بُود؛ و اُونا از حُکمِ پادشاه ترس نَخورد. ۲۴دَ وسِیلِه ایمان، مُوسیٰ وختِیکه کٹه شُد، قبُول نَکد که باچِه دُخترِ فِرعَون گُفته شُنه. ۲۵اُو آزار-و-اَذیَت شُدو قد قَومِ خُدا ره پیش دَنِست نِسبَت دَزی که از خوشی های گُناه بَلدِه یگ وختِ کم لِذَت بُبره. ۲۶اُو رَسوایی بخاطرِ مسیح ره گنجِ بااَرزِشتَر دَنِست نِسبَت دَ مال-و-دَولَتِ مِصر، چراکه اُو دَ اَجرِ عالمِ آینده چِیم دوختُد. ۲۷دَ وسِیلِه ایمان، اُو مِصر ره ایله کد و از قار-و-غَضَبِ پادشاه ترس نَخورد، چُون اُو مِثلِ که خُدای نادِیده ره دِیده بَشه، اُستوار مَند. ۲۸دَ وسِیلِه ایمان، اُو عِیدِ پِصَح و پاش دَدونِ خُون ره دَ جای اَوُرد تا نابُودکُنِندِه اوّلباری ها دَ بَلِه اوّلباری های اِسرائیل دِست باله نَکُنه.
۲۹دَ وسِیلِه ایمان، قَوم از دریای سُرخ تیر شُد، مِثلِ که از زمِینِ خُشک تیر شُنه، مگم وختی مِصری ها قَصد کد که تیر شُنه، اُونا غَرق شُد.
۳۰دَ وسِیلِه ایمان، دیوالای شارِ اَریحا بعد ازی که لشکرِ اِسرائیل هفت روز دَ دَور شی گشت، چَپه شُد. ۳۱دَ وسِیلِه ایمان، راحابِ فاحِشه قد مردُمای نافرمان کُشته نَشُد، چراکه اُو از جاسُوسا دَ صُلح-و-سلامَتی پذِیرایی کدُد.
۳۲دِیگه چِیزخیل بُگُم؟ چُون وخت نِیَسته که دَ بارِه جدعون، باراق، سامسون، یفتاح، داوُود، سموئیل و اَنبیا توره بُگُم، ۳۳ دَ بارِه کسای که دَ وسِیلِه ایمان، مَملَکَت ها ره تَصَرُف کد، عدالت ره برقرار کد، وعده ها ره دَ دِست اَوُرد، دانِ شیر ها ره بسته کد، ۳۴آتِشِ سرکَش ره گُل کد، از دَمِ شمشیر نِجات پَیدا کد، از ضَعف-و-ناتَوانی قُوَت پَیدا کد، دَ جنگ دِلاوَر شُد و لشکرای بیگَنه ره تار-و-مار کد. ۳۵خاتُونو مُرده های خُو ره دُوباره زِنده پَیدا کد. لیکِن دِیگرو شِکنجه-و-عذاب شُد، مگم ایله شُدو ره قبُول نَکد تا دُوباره-زِنده-شُدونِ خُوبتَر ره دَ دِست بیره. ۳۶ بعضی کسای دِیگه تَوَسُطِ رِیشخَند شُدو، قَمچی خوردو و حتیٰ دَ وسِیلِه زنجِیرا و بَندی شُدو آزمایش شُد. ۳۷اُونا سنگسار شُد و قد اَره دُو پاره شُد و قد شمشیر کُشته شُد. اُونا پوستای گوسپو و بُز ره دَ جان خُو کده گشت-و-گُذار مُوکد، بیچاره، سِتم‌دِیده و آزار-و-اَذیَت شُده بُود. ۳۸امیا که دُنیا لایقِ ازیا ره نَدَشت دَ بیابونا، کوه ها، غار ها و سُولاخای زمی تِیت‌پَرَک شُد. ۳۹باوجُودِ که پگِ امزیا بخاطرِ ایمان خُو تعرِیف-و-تَوصِیف شُد، مگم چِیزی وعده شُده ره دَ دِست نَوُرد، ۴۰چراکه خُدا یگ چِیزی خُوبتَر بَلدِه ازمو پیش‌بِینی کدُد، تا اُونا بِدُونِ ازمو کامِل نَشُنه.