۱هر پیشوای بُزُرگ از مینکلِ اِنسان ها اِنتِخاب شُده بَلدِه اِنسان ها دَ کارای مربُوطِ خُدا تعیین مُوشه تا هدیه ها و قُربانی ها ره بَلدِہ گُناه ها تقدِیم کُنه. ۲اُو مِیتنه که قد جاهِلا و گُمراه ها دَ نَرمی-و-مُلایمَتی رفتار کُنه، چراکه خودِ ازُو ام گِرِفتارِ ضَعف-و-ناتَوانی اَسته. ۳امزی خاطر اُو امُو رقم که بَلدِه گُناهای مردُم قُربانی مُونه، امُو رقم بَلدِه گُناهای خود خُو ام قُربانی کُنه. ۴هیچ کس اِی مقام ره بَلدِه خُو نَمِیگِیره، سِوای که خُدا اُو ره کُوی کُنه، امُو رقم که هارُون ره کُوی کد.
۵و امی رقم مسیح ام خود شی خود ره بُزُرگی-و-جلال نَدَد که پیشوای بُزُرگ شُنه، بَلکِه دَ وسِیلِه امزُو تعیین شُد که دَزُو گُفت:
”تُو باچِه مه اَستی،
ما اِمروز آتِه تُو شُدُم.“
۶و بسم دَ یگ جای دِیگه مُوگیه:
”تُو تا اَبَد پیشوا اَستی،
دَ مقامِ مَلکی‌صدِق.“
۷ عیسیٰ دَ زمانی که دَ جِسم دَ اِی دُنیا بُود، قد آوازِ بِلند و آودِیده دَ پیشِ خُدای که مِیتنِست اُو ره از مَرگ نِجات بِدیه دُعا و عُذر-و-زاری کد و بخاطرِ تسلِیم بُودون شی شِنِیده شُد. ۸اگرچِه اُو باچِه خُدا بُود، ولے اِطاعَت کدو ره از رَنجی که کشِید یاد گِرِفت ۹و کامِل شُده بَلدِه پگِ کسای که ازُو اِطاعَت مُونه، سرچشمِه نِجاتِ اَبَدی شُد، ۱۰چراکه خُدا اُو ره پیشوای بُزُرگ دَ مقامِ مَلکی‌صدِق تعیین کد.
۱۱دَ بارِه مَلکی‌صدِق مو کَلو چِیزا بَلدِه گُفتو دَری، مگم بیان شی مُشکِل اَسته، چراکه ذِهن شُمو کُند شُده. ۱۲چُون تا اِی زمان شُمو باید معلِم ها مُوبُودِید، مگم هنوز شُمو ضرُورَت دَرِید که یَگو کس اصُولِ اِبتِدایی کلامِ خُدا ره بسم بَلدِه شُمو یاد بِدیه. شُمو دَ شِیر ضرُورَت دَرِید، نَه دَ خوراکِ قَوی. ۱۳چُون هر کسی که شِیرخور اَسته، اُو هنوز ام نِلغه اَسته و دَ کلامِ عدالت خام-و-بےتجربه یَه. ۱۴مگم خوراکِ قَوی بَلدِه آدمای کٹه اَسته، بَلدِه کسای که فِکرای خُو ره دَ وسِیلِه تمرِین عادت دَده تا بِتَنه خُوب ره از بَد جدا کُنه.