۱پس تُو هیچ بانه نَدَری، اَی آدمی که قضاوَت مُونی، هر کسی که بَشی؛ دَ حقِیقت دَ بارِه هر چِیزی که دِیگرو ره قضاوَت مُوکُنی، تُو خود ره محکُوم مُونی؛ چُون تُو که قضاوَت مُونی، خود تُو ام امُو کارا ره انجام مِیدی. ۲مو مِیدَنی که قضاوَتِ خُدا دَ بَلِه کسای که امی رقم کارا ره انجام مِیدیه، بَرحق اَسته. ۳پس تُو اَی آدمی که دَ بَلِه انجام دِهِنده های امزی کارا قضاوَت مُونی و خود تُو ام امُو چِیزا ره مُوکُنی، آیا گُمان مُونی که از قضاوَتِ خُدا دُوتا کده مِیتَنی؟ ۴یا که مِهربانی، بُردباری و صبرِ بےاندازِه ازُو ره ناچِیز حِساب مُونی؟ آیا تُو نَمُوفامی که مِهربانی خُدا تُو ره سُون توبه هِدایَت مُونه؟ ۵لیکِن بخاطرِ کَله‌شَخی و دِلِ ناتوبِه خُو تُو بَلدِه خُو غَضَب ذَخِیره مُونی بَلدِه روزِ غَضَب وختِیکه قضاوَتِ عادِلانِه خُدا ظاهِر مُوشه. ۶ چُون خُدا دَ هر کس مُطابِقِ اعمال شی اَجر یا جَزا مِیدیه: ۷دَ کسای که قد صَبر-و-حَوصِله کارِ نیک انجام دَده دَ طلبِ جلال و عِزَت و زِندگی از بَین نَرفتَنی اَسته، خُدا زِندگی اَبَدی مِیدیه؛ ۸لیکِن کسای که خودخاه اَسته و از حقِیقت اِطاعَت نَمُونه، بَلکِه از شرارَت، بَلدِه ازوا قار و غَضَب مُقرَر اَسته. ۹مُصِیبت و پریشانی بَلدِه جانِ هر اِنسانی اَسته که کارِ بَد کُنه، اوّل بَلدِه یهُود، بعد ازُو بَلدِه غَیرِ یهُود، ۱۰لیکِن بَلدِه هر کسی که کارِ نیک کُنه جلال، عِزَت و آرامِش اَسته، اوّل بَلدِه یهُود، بعد ازُو بَلدِه غَیرِ یهُود، ۱۱چُون خُدا از کس طرفداری نَمُوکُنه.
۱۲تمامِ کسای که بِدُونِ شریعت گُناه کده، امچُنان بِدُونِ شریعت نابُود مُوشه و تمامِ کسای که دَ قَیدِ شریعت گُناه کده، دَ وسِیلِه شریعت قضاوَت مُوشه. ۱۳چُون کسای که شریعت ره مِیشنَوه دَ نظرِ خُدا عادِل حِساب نَمُوشه، بَلکِه کسای که شریعت ره دَ جای میره، عادِل حِساب مُوشه. ۱۴وختی مردُمای غَیرِ یهُود که شریعت نَدره، احکامِ شریعت ره طبیعتاً دَ جای میره، اُونا باوجُودِ که شریعت نَدره، خودون شی بَلدِه خُو یگ شریعت اَسته. ۱۵اُونا نِشو مِیدیه که مُقرَراتِ شریعت دَ دِل های ازوا نوِشته یَه و وِجدانِ ازوا دَ اِی باره شاهِدی مِیدیه، چراکه فِکرای ازوا یا اُونا ره ملامَت مُوکُنه یا ازوا دِفاع مُونه. ۱۶دَ مُطابِقِ خوشخبری که ما اِعلان مُونُم، اِی کار دَ روزی رُخ مِیدیه که خُدا فِکرای تاشِه اِنسان ها ره دَ وسِیلِه عیسیٰ مسیح قضاوَت مُوکُنه.
۱۷پس اگه تُو خود ره یهُود مُوگی و دَ شریعت تکیه مُونی و دَ بارِه رابِطِه خُو قد خُدا لاف مِیزَنی، ۱۸ تُو که خاست-و-اِرادِه ازُو ره مِیدَنی و چِیزای بِهترِین ره اِنتِخاب مُونی، چراکه از شریعت هِدایَت گِرِفتے، ۱۹و یقِین دَری که بَلدِه کورا راهنُما اَستی و بَلدِه کسای که دَ ترِیکی اَسته نُور، ۲۰ تُو که اِصلاح کُنِندِه جاهِلا اَستی و معلِمِ آدمای نارَسِیده و دَ شریعت صُورتِ معرِفَت و حقِیقت ره دَری، ۲۱ و تُو که دِیگرو ره تعلِیم مِیدی، چرا خود ره تعلِیم نَمِیدی؟ تُو که دَ ضِدِ دُزی وَعظ مُونی، چرا خود تُو دُزی مُونی؟ ۲۲تُو که مُوگی، کس باید زِنا نَکُنه، چرا خود تُو زِنا مُوکُنی؟ تُو که از بُت ها نفرَت دَری، چرا بُت‌خانه ها ره غارَت مُونی؟ ۲۳تُو که دَ بارِه شریعت لاف مِیزَنی، چرا قد مَیده کدونِ شریعت دَ خُدا بےاِحتِرامی مُونی؟ ۲۴چُون امُو رقم که نوِشته شُده: ”بخاطرِ ازشُمو دَ ضِدِ نامِ خُدا دَ مینکلِ مردُمِ غَیرِ یهُود کُفرگویی مُوشه.“
۲۵اگه شریعت ره دَ جای بیری، خَتنه شُدو فایدَمَند اَسته؛ ولے اگه شریعت ره مَیده کُنی، ختنِه تُو مِثلِ ناختنَگی مُوشه. ۲۶پس اگه آدمِ ناخَتنه احکامِ شریعت ره دَ جای میره، آیا ناختنَگی ازُو خَتنه حِساب نَمُوشه؟ ۲۷امُو کسی که جِسماً خَتنه نَشُده، ولے شریعت ره دَ جای میره، تُو ره محکُوم مُونه، تُو ره که نوِشتِه شریعت و خَتنه دَری، مگم شریعت ره مَیده مُونی. ۲۸چُون اُو که دَ ظاهِر یهُودی اَسته، یهُودی حقِیقی نِییه و نَه ام ختنِه ظاهِری که دَ جِسم اَسته، ختنِه حقِیقی یَه، ۲۹بَلکِه یهُودی حقِیقی کسی اَسته که دَ باطِن یهُودی یَه و ختنِه حقِیقی امُو اَسته که دَ قَلب دَ وسِیلِه روح انجام شُده، نَه دَ مُطابِقِ نوِشتِه شریعت. امی رقم شخص نَه دَ وسِیلِه اِنسان، بَلکِه دَ وسِیلِه خُدا تعرِیف-و-تَوصِیف مُوشه.