۱”زَۀ تاسو ته رښتيا رښتيا وايم چه کُوم سړے چه دَ ګډو شپول ته په دروازے نۀ ورننوزى بلکه په بله لار ور آؤړى هغه بغير دَ غل يا ډاکو نه بل څۀ نۀ شى کيدے. ۲کُوم سړے چه په دروازه ورننوزى هغه دَ ګډو شپُونکے دے. ۳څوکيدار هغۀ ته اِجازت ورکوى اَؤ ګډے دَ هغۀ آواز آؤرى اَؤ هغه خپلے ګډے په نُوم بولى اَؤ بهر ئے راوباسى. ۴کله چه هغه هغه ټولے رابهر کړى نو هغه وړاندے ځى اَؤ ګډے ورپسے، ځکه چه هغوئ دَ هغۀ آواز پيژنى. ۵هغوئ په نا آشنا سړى پسے هيچرے نۀ ځى. هغوئ به دَ هغۀ نه وتښتى ځکه چه هغوئ دَ پردى سړى آواز نۀ پيژنى.“
۶عيسىٰ هغوئ ته دا مِثال ووے خو هغوئ په دے ونۀ رسيدل چه دَ هغۀ دَ دے نه مطلب څۀ وو.
۷نو عيسىٰ هغوئ ته بيا ووئيل چه ”زَۀ تاسو ته رښتيا رښتيا وايم چه زَۀ دَ ګډو دَ شپول دروازه يم. ۸څوک چه زما نه مخکښے راغلى وُو، ګډو هغوئ ته غوږ نۀ دے ايښے ځکه چه هغوئ ټول غلۀ ډاکوان وُو. ۹زَۀ دروازه يم اَؤ څوک چه په دے دروازه شپول ته ننوزى هغه به په امان وى. هغه به دَ ننه بهر تلے راتلے شى اَؤ ګياه به هم مُومى. ۱۰غل دَ غلا بلکه دَ قتلُونو اَؤ تباهئ دَ پاره راځى اَؤ زَۀ دے له راغلے يم چه خلق ژوندُون ومُومى اَؤ ډير ئے ومُومى.
۱۱زَۀ ښۀ شپُونکے يم اَؤ ښۀ شپُونکے دَ ګډو دَ پاره خپل سر ورکوى. ۱۲خو مزدُور چه کله شرمخ په راتلو ووينى نو ګډے په ځائے پريږدى اَؤ وتښتى ځکه چه هغه شپُونکے نۀ دے اَؤ ګډے دَ هغۀ نۀ دى. شرمخ رمه راګيره کړى اَؤ ګډے خورے ورے کړى. ۱۳هغه ځکه تښتى چه مزدُور دے اَؤ دَ ګډو هيڅ پرواه نۀ لرى. ۱۴ښۀ شپُون زَۀ يم. زَۀ خپلے ګډے پيژنم اَؤ ګډے ما پيژنى، ۱۵لکه چې ما پلار پيژنى اؤ زۀ پلار پيژنم، اؤ زَۀ خپل ځان دَ ګډو دَ پاره قُربانوم. ۱۶اَؤ زما نورے ګډے هم شته چه هغه دَ دے شپول نۀ دى، خو دَ هغوئ راوستل ضرورى دى اَؤ هغوئ به هم زما آواز آؤرى، نو بيا به رمه يوه شى اَؤ شپُونکے به ئے هم يو وى.
۱۷پلار ما سره مينه کوى ځکه چه زَۀ خپل ځان قربانوم دَ دے دَ پاره چه بيا ئے ومُوم. ۱۸دا زما نه څوک په زور نۀ آخلى، زَۀ دا په خپله مرضئ قُربانوم. دا زما اِختيار دے چه ځان قُربان کړم اَؤ دا مے هم اِختيار دے چه بيا ئے هم ومُومم. دا اِختيار ما ته خپل پلار راکړے دے.“
۱۹دَ عيسىٰ دَ دے خبرو په وجه يو ځلے بيا په يهوديانو کښے بے اِتفاقى راغله. ۲۰په هغوئ کښے ډيرو وئيل چه ”دَئے پيريانو نيولے دے اَؤ دا ليونے دے، دَۀ ته څۀ له غوږ ږدئ؟“
۲۱نورو به وئيل چه ”يو پيريانو نيولے سړے هم داسے خبرے کولے شى څۀ؟ آيا يو پيرے هم دَ ړُوند سترګے روغولے شى څۀ؟“
۲۲دا دَ ژمى ورځے وے اَؤ په بيتُ المُقدس کښے دَ خُدائے دَ کور دَ تجديد اختر وو. ۲۳اَؤ عيسىٰ دَ خُدائے په کور کښے دَ سليمان په برانډه کښے ګرزيدو. ۲۴يهوديان دَ هغۀ نه راچاپير شول اَؤ ورته ئے ووئيل، ”مُونږ به تر څو پورے شکمن پريږدے؟ که چرے تۀ مسيح يئے نو په ډاګه ووايه؟“ ۲۵عيسىٰ ووئيل چه ”ما تاسو ته وئيلى دى خو ستاسو پرے يقين نۀ راځى. زَۀ چه کُوم کارُونه دَ خپل پلار په نُوم کوم، هغه زما ګواه دى. ۲۶خو تاسو پرے ځکه يقين نۀ کوئ چه تاسو زما دَ رمے ګډے نۀ يئ. ۲۷زما خپلے ګډے زما آواز آؤرى، زَۀ هغوئ پيژنم اَؤ هغوئ ما پسے راځى. ۲۸زَۀ هغوئ له دَ تل ژوند ور کوم اَؤ هغوئ به هيڅ کله هم هلاک نۀ شى اَؤ هيڅوک به ئے هم زما نه ونۀ شُو کوى. ۲۹زما پلار چه دوئ ئے ما له راکړى دى دَ ټولو نه لوئے دے اَؤ هيڅ څوک دوئ زما دَ پلار نه نۀ شى شُوکولے. ۳۰زَۀ اَؤ زما پلار يو يُو.“
۳۱يهوديانو يو ځل بيا په عيسىٰ پسے کاڼى راوخستل چه پرے وئے ولى. ۳۲په دے هغۀ هغوئ ته ووئيل چه ”ما ستاسو په وړاندے ډير ښۀ کارُونه دَ خپل پلار له طرف نه وکړل. تاسو به په دے کښے ما دَ کُوم کار له کبله سنګساروئ؟“
۳۳يهوديانو ورته جواب ورکړو چه ”مُونږ تا دَ څۀ ښۀ کار په وجه نۀ سنګساروُو خو دَ کُفر په سبب، ځکه چه تۀ خو تش اِنسان ئے اَؤ دَ خُدائى دعوىٰ کوے.“
۳۴عيسىٰ جواب ورکړو چه ”آيا ستاسو په کتابِ مُقدس کښے ئے دا نۀ دى ليکلى چه
”ما ووئيل چه تاسو خُدايان يئ؟“ ۳۵هغه څوک خُدايان بللى شوى دى چه چا ته چه دَ خُدائے کلام ورکړے شوے وى اَؤ کتابِ مُقدس منسُوخ کيدے نۀ شى. ۳۶نو بيا تاسو په ما دَ کُفر وئيلو اِلزام ولے لګوئ؟ تش په دے وجه چه زَۀ خُدائے مُقدس کړے يم اَؤ دُنيا ته ئے راليږلے يم اَؤ دا مے ووئيل چه زَۀ دَ خُدائے زوئے يم؟ ۳۷که چرے زَۀ دَ خپل پلار کارُونه نۀ کوم نو په ما ايمان مه راؤړئ. ۳۸خو که ئے کوم، نو که چرے په ما ايمان نۀ راؤړئ هم نو بيا زما په کارُونو ايمان راؤړئ دَ دے دَ پاره چه تاسو داَ ومنئ اَؤ په دے پوهه شئ چه پلار په ما کښے دے اَؤ زَۀ په پلار کښے يم.“
۳۹هغوئ يو ځلے بيا دَ هغۀ په نيولو پسے شول خو هغه دَ هغوئ دَ لاس نه ووتو.
۴۰عيسىٰ يو ځل بيا دَ اُردن سيند دَ بلے غاړے هغه ځائے ته ستُون شو چرته چه به وړُومبےٰ يحيىٰ بپتسمه ورکوله. هلته هغه پاتے شو. ۴۱ګڼ خلق به ورته راتلل اَؤ هغوئ وئيل چه ”يحيىٰ مُونږ ته يوه مُعجزه هم نۀ وه ښکاره کړے خو هغۀ چه څۀ دَ دے سړى په حقله وئيلى وُو هغه رښتيا وُو.“ ۴۲اَؤ هلته ډيرو خلقو پرے ايمان راوړلو.