۱حِکمت قصر خُو ره جور کده
و هفت ستُون شی ره تَراش کده.
۲اُو مالای خُو ره حلال کده و نان تَیار کده
و قد ازُو قتی شرابِ انگُور ام تَهیه کده.
اُو دِستَرخون خُو ره اَوار کده
۳و کنِیزای خُو ره رَیی کده
تاکه از بِلند تَرِین جای های شار مردُم ره کُوی کُنه:
۴”کسای که نادو اَسته اِینجی بیه.“
حِکمت بَلدِه مردُمِ کمعقل مُوگه که،
۵”بیِید، از نانی که تَیار کدیم، بُخورِید
و از شرابِ انگُورِ که گٹ کدیم، وُچی کُنِید.
۶نادانی ره ایله کُنِید و زِنده بُمَنِید
و مُستَقِیم دَ راهِ عقل-و-دانایی بورِید.
۷هر کسی که آدمِ رِیشخَندگر ره ملامَت کُنه، اُو خود ره رَسوا مُونه،
و هر کسی که یگ آدمِ بَدکار ره سرزنِش کُنه، اُو بَلدِه خود شی عَیب حِساب مُوشه.
۸آدمِ رِیشخَندگر ره سرزنِش نَکُو، چُون اُو از تُو بَد مُوبَره.
آدمِ دانا ره سرزنِش بُکُو و اُو تُو ره دوست مِیدَنه.
۹شخصِ دانا ره نصِیحَت کُو و اُو داناتَر مُوشه؛
آدمِ صادِق ره تعلِیم بِدی، اُو عِلم شی زیاد مُوشه.“
۱۰شُروعِ حِکمت ترس از خُداوند اَسته،
شِناختِ خُدای پاک، دانایی حِساب مُوشه،
۱۱”چُون دَ واسِطِه ازمه، یعنی حِکمت، طُولِ عُمر تُو دِراز مُوشه
و سال های زِندگی تُو کَلوتَر.“
۱۲اگه حکِیم و دانا اَستی، فایدِه شی ره بَلدِه خود خُو مِیگِیری
و اگه حِکمت ره رِیشخَند کُنی، نُقص شی ره خود تُو باید بَرداشت کنی.
۱۳خاتُونِ بےعقل، قَوشَرهگَر اَسته،
اُو نادو اَسته و هیچ چِیز ره نَمُوفامه.
۱۴اُو دَ درگِه خانِه خُو،
یا دَ یگ چَوکی دَ یَگو بِلندی شار مِیشِینه
۱۵و آدمای ره که از اُونجی تیر مُوشه،
امُو کسای ره که دَ راهِ خودون خُو رَیی اَسته، کُوی مُونه:
۱۶”کسی که نادو اَسته اِینجی بیه!“
و اُو دَ مردُمِ کمعقل مُوگه:
۱۷”آوِ دُزی کده شِیرِین اَسته
و نانِ که تاشَکی خورده مُوشه، کَلو مَزهداره.“
۱۸مگم اُونا پَی نَمُوبَره که خانِه ازُو جای مُردا یَه
و عاقُبَتِ هر کسی ره که دعوَت کده، دَ تاه‌تَرِینِ عالمِ مُردا.