۱خطای آدمِ شرِیر از مَغزِ دِلِ ازُو بےداد مُونه؛
ترسِ خُدا دَ پیشِ چِیمای ازُو نِییه.
۲چُون اُو خود ره دَ نظر خُو تعرِیف-و-تَوصِیف مُونه،
دَ اندازِه که گُناهِ شی بَلدِه ازُو معلُوم نَمُوشه تا از شی بَد بُبره.
۳تورای دانِ ازُو شرارَت و حِیله-و-مَکر اَسته؛
اُو کارِ عاقِلانه و انجام دَدونِ کارِ نیک ره ایله کده.
۴اُو دَ جاگِه خُو نَقشه های بَد مِیکشه؛
و راهی ره پیش گِرِفته که خُوب نِییه.
اُو از شرارَت بَد نَمُوبره.
۵اَی خُداوند، رَحمت تُو تا آسمونا مِیرَسه
و وفاداری تُو تا آوُر ھا.
۶عدالت تُو رقمِ کوه ھای قِیل اَسته
و قضاوَت تُو مِثلِ غَوُجی های کٹه.
اَی خُداوند، تُو اِنسان و حَیوان ره دَ پناهِ خُو نِگاه مُونی.
۷اَی خُدا، رَحمت تُو چِیقَس بااَرزِش اَسته.
بَنی آدم دَ زیرِ سایِه بال های تُو پناه مِیگِیره؛
۸از نِعمتِ پِرَیمونِ خانِه تُو سیر مُوشه
و تُو از دریای خوشی های خُو دَزوا وُچِیدَلجی مُونی.
۹چُون چشمِه حَیات دَ پیشِ ازتُو یَه
و دَ وسِیلِه نُورِ ازتُو مو نُورِ حَیات ره مِینگری.
۱۰رَحمت خُو ره بَلدِه کسای که تُو ره مِینَخشه اِدامه بِدی
و عدالت خُو ره بَلدِه کسای که دِل راست اَسته.
۱۱نَیل که پای آدمای کِبری-و-مغرُور مَره لَغه کُنه
یا دِستِ آدمای شرِیر مَره هَی کُنه.
۱۲اونه، آدمای شرِیر-و-بَدکار اُفتَده!
اُونا تاه اَندخته شُده و تَوانایی باله شُدو ره نَدره.