۱چون شریعت موسی تصویر کاملی از چیزهای حقیقی نبود بلکه فقط سایه‌یی بود که دربارۀ چیزهای نیکوی آینده از پیش خبر می‌داد، پس شریعتی که مطابق آن همان قربانی‌ها هر سال تقدیم می‌شد هرگز نمی‌توانست مردم را به کمال برساند. ۲اگر عبادت‌کننده‌گان فقط یکبار از گناهان خود پاک می‌شدند و دیگر وجدان گناهکار نمی‌داشتند، آیا تقدیم این قربانی‌ها متوقف نمی‌شد؟ ۳در حالی‌که آن قربانی‌ها، هر سال فقط یادآور گناهان بودند، ۴زیرا خون گاوها و بزها هرگز نمی‌تواند گناهان را بر‌طرف نماید.
۵ از همین خاطر وقتی مسیح به دنیا آمد، به خدا گفت:
«تو خواهان قربانی و هدیه نبودی،
اما برای من بدنی فراهم ساختی.
۶از قربانی‌های سوختنی
و قربانی‌های گناه خوشنود نبودی.
۷آنگاه گفتم: ای خدا، من حاضرم!
تا همان‌گونه که در کتاب تورات دربارۀ من نوشته شده است،
ارادۀ تو را بجا آورم.»
۸او اول فرمود: «تو خواهان قربانی، هدیه، قربانی‌های سوختنی و قربانی‌های گناه نبودی و از آنها خوشنود نمی‌شدی.» با آن که این چیزها مطابق شریعت موسی تقدیم می‌شدند. ۹سپس فرمود: «ای خدا، من حاضرم تا ارادۀ تو را بجا آورم.» پس خدا قربانی‌های قبلی را یک طرف گذاشت تا قربانی دوم را پا‌بر‌جا نگهدارد. ۱۰به این‌گونه ما به ارادۀ خدا و با قربانی بدن عیسای‌مسیح، یکبار و برای همیشه، از گناهان خود پاک گشتیم.
۱۱ هر کاهنی همه روزه پیش قربانگاه ایستاده می‌شود و خدمت خود را انجام می‌دهد و همان یک نوع قربانی را بارها تقدیم می‌کند، قربانی‌هایی که هرگز قادر به بر‌طرف ساختن گناه نیست. ۱۲ اما مسیح تنها یک قربانی را برای همیشه به‌خاطر گناهان ما تقدیم کرد و پس از آن در دست راست خدا نشست. ۱۳و در همانجا او منتظر است تا دشمنانش زیر پای او گردند. ۱۴پس او با همان یک قربانی، کسانی را که از گناه پاک شده‌اند، برای همیشه کامل ساخت.
۱۵در اینجا ما گواهی روح‌مقدس را نیز داریم که از اول به ما گفته بود:
۱۶ «این است عهد و پیمانی که پس از آن روزها با آنها خواهم بست.»
خداوند می‌فرماید:
«احکام خود را در دلهای آنها گذاشته،
و در افکار‌شان خواهم نوشت.»
۱۷ و پس از آن می‌افزاید:
«من هرگز دیگر گناهان و خطاهای آنها را به‌یاد نخواهم آورد.»
۱۸پس وقتی این گناهان بخشیده شده باشند، دیگر نیازی به قربانی برای گناه نیست.
۱۹پس ای عزیزان! به وسیلۀ خون عیسای‌مسیح، جرأت یافته‌ایم که به مقدسترین جایگاه داخل شویم، ۲۰او راه تازه و زنده‌یی را به وسیلۀ پرده که بدن خود او بود به روی ما باز کرده است تا به آن جای مقدس وارد شویم. ۲۱ما کاهن‌اعظمی داریم که بر خانۀ‌خدا قرار دارد، ۲۲ پس بیایید که از صمیم قلب و اطمینان کامل ایمان، دلهای خود را از فکر گناه پاک ساخته، بدنهای خود را با آب خالص بشوییم و به حضور خدا نزدیک شویم. ۲۳بیایید، به امیدی که به ما وعده شده است، با پایداری اقرار کنیم، زیرا خدا به وعدۀ خود وفا می‌کند. ۲۴در فکر آن باشیم که چگونه می‌توانیم یکدیگر را به محبت و انجام اعمال نیکو تشویق کنیم. ۲۵از یکجا شدن با ایمانداران در گردهمآیی‌ها دوری نکنیم، چنان‌که بعضی‌ها عادت کرده‌اند. بلکه یکدیگر را بیشتر تشویق نماییم، چون می‌بینید که روز خداوند نزدیک می‌شود.
۲۶اگر ما پس از شناخت کامل حقیقت، باز هم به طور عمدی گناه کنیم، دیگر هیچ قربانی‌یی برای بخشش گناهان ما باقی نمی‌ماند ۲۷ بلکه فقط انتظار وحشتناک روز داوری و آتش خشمی که دشمنان خدا را می‌سوزاند، باقی خواهد ماند. ۲۸ اگر کسی شریعت موسی را رد می‌کرد، به گواهی دو یا سه شاهد بدون دلسوزی کُشته می‌شد. ۲۹ پس آن کسی که پسر‌خدا را تحقیر نموده و خونی را که عهد و پیمان میان خدا و انسان را اعتبار بخشیده است و گناهان او را پاک ساخته است، ناچیز شمارد و به روح پُر فیض خدا بی‌حرمتی نماید، با چه جزای شدیدتری روبرو خواهد شد؟ ۳۰ زیرا ما می‌دانیم که خداوند فرمود: «انتقام از من است، من تلافی خواهم کرد» و باز هم فرمود: «خداوند بنده‌گان خود را داوری خواهد کرد.» ۳۱افتادن به دستهای خدای زنده چقدر ترسناک است!
۳۲روزهای گذشتۀ‌تان را به‌یاد بیاورید، زمانی را که تازه از نور خدا روشن شده بودید. شما رنجهای زیادی دیدید، ولی در برابر آن استوار ماندید. ۳۳شما زمانی پیش مردم تحقیر و شکنجه می‌شدید و یک زمان دیگر شریک درد و رنج کسانی بودید که چنین بدی‌ها را می‌دیدند. ۳۴شما با زندانیان همدردی می‌کردید و وقتی مال و دارایی شما را به زور می‌گرفتند، با پیشانی باز می‌پذیرفتید، چون می‌دانستید که شما چیزهای بسیار بهتری دارید که تا به ابد باقی می‌ماند. ۳۵پس اعتماد خود را از دست ندهید، زیرا پاداش بزرگ به همراه خواهید داشت. ۳۶شما به صبر بیشتری نیاز دارید تا ارادۀ خدا را انجام داده و برکتهایی را که او وعده داده است، به‌دست آورید. ۳۷ چنانچه نوشته شده است:
«زمان کمی باقی‌مانده است،
و آن کس که باید بیاید،
خواهد آمد و دیر نخواهد کرد.
۳۸پیرو عادل من به وسیلۀ ایمان زندگی می‌کند،
اما اگر کسی از ایمان خود به عقب برگردد،
من از او خوشنود نخواهم بود.»
۳۹لیکن ما از آن کسانی نیستیم که از ایمان خود به عقب برگردیم و نابود شویم بلکه از جملۀ کسانی هستیم که ایمان داریم و نجات می‌یابیم.