۱ وقتی عید پنتیکاست فرا‌رسید، همۀ ایمانداران با همدلی یکجا با هم نشسته بودند. ۲ ناگهان صدایی مانند وزش باد شدید از آسمان آمد و تمام خانه‌ای را که در آن نشسته بودند، پُر ساخت. ۳ آنها دیدند که چیزی مانند زبانه‌های آتش نمایان شد و بر هر یک از آنها قرار گرفت. ۴ همه از روح‌مقدس پُر گشتند و به طوری که روح به ایشان قدرت تکلم می‌بخشید، به زبانهای دیگر به سخن گفتن آغاز کردند.
۵ در آن زمان، یهودیان خدا‌پرست از تمام ملتهای دنیا در اورشلیم اقامت داشتند. ۶ وقتی این سر و صدا به گوش آنها رسید، مردم گرد‌هم جمع شدند و چون هر‌کس به زبان خود سخنان ایمانداران را شنید، همه غرق حیرت شدند. ۷ با تعجب از همدیگر می‌پرسیدند: «مگر اینها که چنین حرف می‌زنند، همه جلیلی نیستند؟ ۸ پس چگونه ما سخنان‌شان را به زبان مادری خود می‌شنویم؟ ۹ ما که از پارتیان، مادیان، ایلامیان و مردمان بین‌النهرین، یهودیه و کَپَدوکیه، پُنتُس و ولایت آسیا، ۱۰ فریجیه و پمفیلیه، مصر و مناطقی از لیبیا که متصل به قیروان است و یهودیانی که از روم در اورشلیم مسکن گزیده بودند، ۱۱ یهودیان و آنهایی‌که قبلاً یهودی شده بودند و یک عدۀ دیگر از کریت و عربستان هستیم، همۀ ما به زبان خود شرح کارهای بزرگ خدا را می‌شنویم.» ۱۲ همه حیران و سرگردان به یکدیگر می‌گفتند: «معنای این وقایع چیست؟» ۱۳ اما بعضی مردم مسخره‌کنان می‌گفتند: «اینها مست شراب هستند.»
۱۴ اما پِطرُس با آن یازده رسول برخاسته صدای خود را بلند کرد و خطاب به جماعت گفت: «ای یهودیان و ای ساکنان اورشلیم! این را بدانید و به سخنان من توجه کنید. ۱۵ آن‌طور که شما فکر می‌کنید این مردان مست شراب نیستند، زیرا هنوز ساعت نُه صبح است. ۱۶ بلکه این همان چیزی است که یوئیل پیامبر در باره‌اش گفته بود:
۱۷ «خدا می‌فرماید، در روزهای آخر
روح خود را بر تمام انسانها خواهم ریخت.
پسران و دختران شما نبوت خواهند کرد،
جوانان شما رؤیاها و مو‌سفیدان شما خوابها خواهند دید.
۱۸ بر غلامان و کنیزان نیز در آن زمان از
روح خود خواهم ریخت و آنها نبوت خواهند کرد.
۱۹ بالا در آسمان عجایب،
و معجزه‌هایی بر زمین از خون و آتش و بخار،
ظاهر خواهم نمود.
۲۰ قبل از آمدن آن روز عظیم و پُر شکوهِ خداوند،
آفتاب تاریک خواهد شد و مهتاب رنگ خون خواهد گرفت.
۲۱ آن‌وقت هر‌کس که نام خداوند را بر زبان بیاورد،
نجات خواهد یافت.»
۲۲ ای مردم اسرائیل! به این سخنان گوش دهید: چنان‌که شما خوب می‌دانید عیسای ناصری کسی بود که خدا به وسیلۀ او معجزه‌ها و نشانه‌های عجیبی در میان شما نشان داد. ۲۳ این مرد به اراده و پیشدانی خدا تسلیم شد و شما او را به وسیلۀ گناهکاران بر صلیب میخکوب کردید و کُشتید. ۲۴ مگر خدا او را از چنگال مرگ رهانید و دوباره زنده کرد، زیرا ناممکن بود که مرگ بتواند او را در چنگ خود نگهدارد. ۲۵ داوود دربارۀ او گفته بود:
«خداوند را همیشه پیش روی خود می‌بینم،
چون که در دست راست من است تا هیچ تکان نخورم.
۲۶ از این رو، دل من خوشی و زبانم شادمانی می‌کند،
بدن فانی من نیز در امید، آرامش خواهد یافت،
۲۷ زیرا مرا در عالم مرگ رها نمی‌کنی،
خادم مقدس خود را نمی‌گذاری که بپوسد،
۲۸ تو راهی را به من نشان داده‌ای که مرا به‌سوی زندگی رهنمایی می‌کند،
حضور تو مرا از خوشی پُر خواهد کرد.»
۲۹ ای عزیزان! اجازه بدهید که دربارۀ داوود جد و پادشاه ما به شما واضح بگویم که او مُرد و به خاک سپرده شد. قبر داوود تا به‌حال همین جا، پیش ما موجود است. ۳۰ اما چون او پیامبر بود، می‌دانست که خدا وعده داده و سوگند خورده است که از نسل او، یکی را بر تخت پادشاهی بنشاند. ۳۱ داوود از قبل دوباره زنده‌شدن مسیح را پیشگویی نموده در باره‌اش گفته بود:
«او در عالم مرگ ترک نشد
و جسم او هرگز پوسیده نگردید.»
۳۲ خدا همین عیسی را پس از مرگ زنده کرد و همۀ ما بر آن شاهد هستیم. ۳۳ حال که عیسی به‌دست راست خدا بالا بُرده شده، روح‌مقدس وعده شده را از پدر‌آسمانی یافته و به ما عطا کرده است، شما این چیزها را می‌بینید و می‌شنوید. ۳۴ زیرا داوود خود به آسمان صعود نکرد ولی گفت:
«خداوند به سَروَر من گفت:
در دست راست من بنشین
۳۵ تا دشمنانت را زیر پایت کنم.»
۳۶ ای مردم اسرائیل! به یقین بدانید که خدا آن عیسایی را که شما مصلوب کردید، منحیث سَروَر و مسیح تعیین کرده است.»
۳۷ وقتی مردم این چیزها را شنیدند، دلهای‌شان شکست و از پِطرُس و دیگر رسولان پرسیدند: «ای عزیزان! چه کنیم؟» ۳۸ پِطرُس به آنها گفت: «هر یک از شما باید از گناهان‌تان توبه کنید و به نام عیسای‌مسیح تعمید بگیرید. به این ترتیب گناهان‌تان بخشیده خواهد شد و روح‌مقدس را به عنوان تحفه دریافت خواهید کرد. ۳۹ زیرا این وعده‌ای است برای شما، فرزندان‌تان و همۀ آنهایی که در مناطق دور هستند. یعنی همه کسانی که خداوند، خدای ما آنها را به‌سوی خود بخواند.» ۴۰ پِطرُس خواهش خود را با گفتنی‌های زیاد دیگر بیان کرد و به آنها هُشدار داده گفت: «از این نسل گناهکار دوری کنید.» ۴۱ پس کسانی که پیام او را قبول کردند، تعمید یافتند و در همان روز حدود سه هزار نفر به جمع ایمانداران پیوست.
۴۲ ایمانداران با همدلی روزهای خود را با آموختن از رسولان، یکجا نان خوردن و دعا کردن سپری می‌کردند. ۴۳ در اثر نشانه‌های عجیب و معجزه‌هایی که توسط رسولان انجام می‌شد، ترس خدا در دل همه‌گی جا می‌گرفت. ۴۴ تمام ایمانداران همیشه یکجا بودند و دارایی خود را با همدیگر تقسیم می‌کردند. ۴۵ آنها جایداد و اموال شخصی خود را می‌فروختند و پول آن را به ایماندارانی که نیاز داشتند، می‌دادند. ۴۶ همین‌طور آنها هر روز در خانۀ‌خدا با هم جمع می‌شدند و در خانه‌های خود نیز با خوشی و صمیمیت با هم غذا می‌خوردند ۴۷ و خدا را ستایش می‌کردند. آنها مورد احترام مردم بودند و عیسای‌مسیح هر روز کسانی را که نجات می‌یافتند، به جمع‌شان می‌افزود.