د زبورونو کتاب

دري څلوېښتم زبور

د اندېښمن سړي د دعا پاتې برخه

۱ بې‌ګناهي مې کړه ښکاره، خدایه

بې‌دینه خلکو مقابل کې مې دفاع وکړه ته

له دروغجنو او بدکارو خلکو خلاص مې کړه ته!

۲ ته ساتونکی یې زما

زه دې ولې یم پرې ایښی؟

د خپل دښمن له ظلمه

ولې زه ویر کې یمه؟

۳ راواستوه راته خپل نور او حقیقت

چې راته لار وښایي

چې مې دوی راولي صهیون ته ستا سپېڅلي غره ته

او ستا خپل کور ته چې اوسېږې په کې

۴ زه به بیا ورشم د خدای د قربانۍ ځای ته

د هغه خدای چې یم خوشحاله ترې زه

زه غږومه به رباب او ستا ثنا به وایم

خدایه، زما خدایه

۵ ای زما ځانه، دومره خفه ولې یم؟

دومره پرېشان ولې یم؟

باید په خدای باندې توکل ولرم

یوځلې بیا به یې ثنا ووایم

ای زما خدایه، خلاصوونکیه زما